Θρεπτικά και νηστίσιμα αλείμματα ξηρών καρπών σε ένα ημιορεινό αγρόκτημα στο χωριό Τρίλοφος της Βέροιας από μία οικογένεια με μακρά αγροτική ιστορία στην περιοχή και με παράδοση στην καλλιέργεια του ροδάκινου. Η οικογένεια Σαρκατζή, στην πραγματικότητα, υπήρξε από τις πρώτες οικογένειες του νομού Ημαθίας (μετέπειτα το παράδειγμά της ακολούθησαν και άλλοι), η οποία, περίπου το 2017, εκμεταλλευόμενη προς όφελος της το ρωσικό εμπάργκο που είχε ήδη πλήξει την τοπική ροδακινοκαλλιέργεια, έστρεψε τις γνώσεις και το ενδιαφέρον της σε ένα εντελώς διαφορετικό αγροτικό πεδίο: σε αυτό της καλλιέργειας και της εμπορίας ωμών ξηρών καρπών.
«Μου πήρε συνολικά δύο χρόνια για να αλλάξω τις καλλιέργειες και να στραφώ οργανωμένα πρώτα στο αμύγδαλο και έπειτα στο φουντούκι» μου εξηγεί ο παραγωγός των προϊόντων Αγρόκτημα Σαρκατζή, Θοδωρής Σαρκατζής ο οποίος μέχρι και εκείνη την εποχή διαχειριζόταν τα πατρογονικά του κτήματα σε επίπεδο ερασιτεχνικό και ως ένα έξτρα εισόδημα στην ήδη «στρωμένη» καριέρα του ως ιδιωτικός υπάλληλος σε μία μεγάλη εταιρεία (σπούδασε Δημόσιες Σχέσεις και Επικοινωνία). «Ο πατέρας μου, μαραγκός στο επάγγελμα, χρησιμοποιούσε τα 30 στρέμματα γης που ανήκαν στην οικογένειά του για να εξασφαλίζει μέσα από την εμπορία του ροδάκινου μία επιπλέον πηγή εσόδων αλλά και επειδή του άρεσε ανέκαθεν η αγροτική ζωή. Έτσι μεγάλωσα και εγώ. Από έξι χρονών στα κτήματα και στη φροντίδα των δέντρων μας».
Τι έκανε όμως τον Θοδωρή να επιλέξει συγκεκριμένα την καλλιέργεια αμυγδάλων αλλά και φουντουκιών και να εγκαταλείψει τα μέχρι τότε επαγγελματικά δεδομένα στη ζωή του; «Το γειτονικό, στα κτήματά μας χωράφι που ήταν γεμάτο από αμυγδαλιές, ανήκε σε έναν φίλο μου που ζούσε και εργαζόταν στο εξωτερικό» μου εξηγεί. «Κάθε χρόνο, λοιπόν» συνεχίζει «μου ανέθετε τη συγκομιδή -αλλά και τη γενικότερη καλλιεργητική φροντίδα- των αμυγδαλιών του και κάπως έτσι, σιγά σιγά μπόρεσα και εξοικειώθηκα με τις απαιτήσεις των συγκεκριμένων δέντρων και εκτίμησα, στο μέτρο που τους αξίζει, αυτές τις καλλιέργειες. Και έπειτα μου γεννήθηκε η ιδέα του φουντουκιού που εξ’ αρχής έκρυβε ρίσκα, καθώς δεν υπήρχε καθόλου ως καλλιέργεια στην ευρύτερη περιοχή του νομού, οπότε δεν ξέραμε και αν ευδοκιμεί. Οι πρώτες φουντουκιές που φυτέψαμε ήταν θαμνοειδείς, από εκεί και πέρα όμως οι γνώσεις μας οδήγησαν στο να προτιμούμε πλέον τα δέντρα, καθ΄ότι ευκολότερα στη διαχείρισή τους».
Τα αλείμματα ξηρών καρπών που έχουν ξετρελάνει τους Έλληνες της ομογένειας
Από τότε που ο Θοδωρής απέκτησε τη δική του οικογένεια, αποφάσισε πως ήρθε η ώρα -και επιχειρηματικά- να πάει ένα βήμα παραπέρα και να στραφεί πλέον στα υγιεινά σνακς. Είχε δοκιμάσει στο παρελθόν βούτυρα ξηρών καρπών και είχε ξεχωρίσει τα αμυγδαλοβούτυρα και τα φουντουκοβούτυρα. «Από τη στιγμή, λοιπόν» τονίζει «που η πρώτη ύλη υπήρχε, και μάλιστα σε άριστη ποιότητα και αφθονία, η σκέψη να μπω τη διαδικασία παραγωγής αλειμμάτων, όχι απλά φάνταζε καλή αλλά και αρκετή για να ξεκινήσω αμέσως τις δοκιμές».
Πρώτος και καλύτερος στις δοκιμές ο γιος του, έξι ετών σήμερα, ο οποίος ως φανατικός οπαδός της σοκολάτας οδήγησε τον μπαμπά του στο να ξεκινήσει τους δικούς του κωδικούς σε πραλίνα. Και έπραξε σοφώς, καθώς η πραλίνα φουντουκιού, με τρία μόνο υλικά (70% φουντούκι, μαύρη σοκολάτα και μέλι) είναι ένα από τα προϊόντα του με την υψηλότερη ζήτηση. Αυτός αλλά και οι υπόλοιποι 10 κωδικοί της οικοτεχνίας «Αγρόκτημα Σαρκατζή» γνωρίζουν σήμερα θεαματικής ανταπόκρισης μέσω του e-shop, σε κάθε γωνιά της Ευρώπης που υπάρχει ελληνισμός και ειδικότερα στη Γερμανία και στη Σουηδία όπου καταγράφονται και οι περισσότερες παραγγελίες. «Αυτό που εκτιμούν οι καταναλωτές, εντός και εκτός συνόρων» παρατηρεί ο Θοδωρής «είναι ότι τα προϊόντα μας είναι απαλλαγμένα από κάθε πρόσθετο. Δεν έχουν δηλαδή, ούτε συντηρητικά, ούτε ζάχαρη, ούτε αλάτι αλλά ούτε και πρόσθετα έλαια».
Η γλυκαντική ουσία που χρησιμοποιείται, πέρα από τη σοκολάτα που προστίθεται σε ορισμένους κωδικούς, είναι αποκλειστικά και μόνο το μέλι και μάλιστα το μέλι βελανιδιάς, το οποίο όπως πληροφορούμαι από τον Θοδωρή το προμηθεύεται από τον πεθερό του, ερασιτέχνη μελισσοκόμο που έχει μελίσσια στα Σιάτιστα της Κοζάνης. «Το Φεβρουάριο» με ενημερώνει «φέρνει τα μελίσσια στο κτήμα με τις αμυγδαλιές για να γίνει η επικονίαση και έπειτα τα επιστρέφει πάνω στο βουνό, μέσα στις βελανιδιές. Καθαρό, αγνό μέλι, χωρίς ίχνος φαρμάκων».
Φουντούκι ή αμύγδαλο;
Το μωσαϊκό γεύσεων που ξεδιπλώνεται μέσα από τα ράφια του διαδικτυακού καταστήματος του Αγροκτήματος Σαρκατζή, χωρίζει τις προτάσεις σε βούτυρα, σε τρεις κατηγορίες: στην πρώτη πρωταγωνιστεί με έξι κωδικούς το αμύγδαλο, στη δεύτερη με τέσσερις κωδικούς το φουντούκι ενώ υπάρχει και μία ακόμη κατηγορία που συνδυάζει τα αλείμματα και των δύο αυτών καρπών.
Από την άλλη, μας δίνεται η δυνατότητα να επιλέξουμε και ανάμεσα σε διαφορετικές υφές: βούτυρα απαλά, με βελούδινη κρεμώδη υφή ή crunchy με χοντροαλεσμένα αμύγδαλα ή φουντούκια. Αν ανήκουμε στο κλαμπ των οπαδών της σοκολάτας, η όρεξή μας θα μας κατευθύνει ξεκάθαρα στις πραλίνες που παρασκευάζονται με μαύρη σοκολάτα, ενώ αν γυμναζόμαστε, αγαπάμε τα fitness προγράμματα διατροφής, το βούτυρο αμυγδάλου με έξτρα φυτική πρωτεΐνη σόγιας θα βρει εύκολα στο ντουλάπι της κουζίνας μας, τη θέση που του αξίζει.
info
e-shop: www.sarkatzis.gr
