Η αεικίνητη μαγείρισσα από την Πόλη εξηγεί πώς δύο χελώνες έγιναν αφορμή για να δημιουργήσει ένα νέο εστιατόριο με το όνομα και την υπογραφή της στο Καλαμάκι. To “Maria’s” αναμένεται να ανοίξει περί τα μέσα Φλεβάρη και δεν θα έχει, όπως ίσως φαντάζεστε, πολίτικη κουζίνα αλλά αιγαιοπελαγίτικη.
Συνέντευξη: Κώστας Μπουρούσης
Γλυκομίλητη, αλλά όχι γλυκερή. Θέσει αισιόδοξη και δυναμική απέναντι στη ζωή. Μια γυναίκα που θα μπορούσε να είναι η μαμά σου, η θεία σου, η καλύτερή σου φίλη. Η Μαρία Εκμεκτσίογλου δεν επέτρεψε ποτέ στη ζωή να της δείξει τον δρόμο. Επέλεξε να χαράξει η ίδια το μονοπάτι της υπακούοντας στα κελεύσματα του ενστίκτου της, το οποίο φαίνεται να μην την έχει προδώσει έως σήμερα. Με ένα ακόμη βιβλίο που θα τιτλοφορείται «Οι γωνιές της Ελλάδας που αγαπώ» έτοιμο να κυκλοφορήσει τον Μάρτιο και μία εκπομπή με τίτλο «Από την Κρήτη στο Αϊβαλί», η οποία θα προβληθεί στην ελληνική τηλεόραση, στο στάδιο της προετοιμασίας, η αεικίνητη μαγείρισσα αποφάσισε ότι αυτή ήταν η καλύτερη στιγμή για να συστηθεί ξανά στο κοινό, φτιάχνοντας μια νέα γαστρονομική εστία, αυτή τη φορά στην Ελλάδα.
«Ήθελα εδώ και καιρό να δημιουργήσω ένα μαγαζί στην Ελλάδα. Είχα στο μυαλό μου τη Θεσσαλονίκη, σκεφτόμουν τη Χίο, τελικά αποφάσισα να το κάνω στην Αθήνα, επειδή έχει καλύτερη αεροπορική σύνδεση με την Κωνσταντινούπολη και θα μπορώ να μοιράζω καλύτερα τον χρόνο μου. Γιατί δεν είχα τολμήσει να φτιάξω έναν δικό μου χώρο στην Ελλάδα μέχρι σήμερα; Έψαχνα το κατάλληλο σημείο. Τελικά, τον χώρο μού τον υπέδειξαν δύο χελώνες. Όταν τις είδα στον κήπο του μαγαζιού, το θεώρησα σημάδι. Ένα γούρι που δεν μπορούσα να αγνοήσω». Ο Σάκης Κυριακίδης ανέλαβε να υλοποιήσει τον ζεστό και οικείο χώρο, την εμπειρία που φαντάστηκε η Μαρία Εκμεκτσίογλου. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της, μάλιστα, το εστιατόριό της θα είναι έτοιμο στα μέσα Φλεβάρη.
«Το ‘‘Maria’s’’ στο Καλαμάκι θα είναι το δικό μου σημείο αναφοράς στην Αθήνα. Ένα μέρος για να έρχονται οι φίλοι μου, να συναντιόμαστε, να τρώμε και να περνάμε όμορφα. Η κουζίνα μου δεν θα είναι πολίτικη. Θα είναι αιγαιοπελαγίτικη, όπως στο μαγαζί μου στην Κωνσταντινούπολη, με έντονη την παρουσία των μπαχαρικών και φυσικά με κάποιες πολίτικες αναφορές. Συνηθίζω να λέω πως όταν μαγειρεύω δημιουργώ τον έρωτα της γης με τη θάλασσα, παντρεύω τις διαφορετικές πρώτες ύλες», εξηγεί. Το γεγονός ότι το πρώτο της μαγαζί στην Κωνσταντινούπολη το δημιούργησε όταν πια οι φίλοι που καλούσε για λουκούλλεια τραπεζώματα ήταν πάρα πολλοί για να χωρέσουν σπίτι της περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τη φιλοσοφία που θα διαπνέει και το νέο της εστιατόριο στην Αθήνα. Αλήθεια, όμως, είναι αυτή μια καλή εποχή για να επενδύσει κανείς τα χρήματά του στην Αθήνα της κρίσης; «Γιατί επιλέγω να δημιουργήσω ένα εστιατόριο στην Αθήνα στον καιρό της κρίσης; Γιατί πάντα στη ζωή μου πορεύομαι με τόλμη. Ο Θεός αγαπάει τους τολμηρούς ανθρώπους. Ο,τι μου συνέβη στη ζωή μου έως τώρα -και σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο- με τόλμη το ξεπέρασα. Έτσι έχω μάθει. Έτσι κάνω και τώρα».
Μήπως, όμως, το εγχείρημα στην Αθήνα είναι μια καλή αφορμή για να ξεφύγει από την Πόλη, τώρα που η καθημερινότητα με τα τρομοκρατικά χτυπήματα μοιάζει πιο ζοφερή από ποτέ; Με επαναφέρει στην τάξη. «Την Κωνσταντινούπολη δεν μπορείς να την εγκαταλείψεις. Εδώ είναι οι ρίζες μας, εδώ είναι οι τάφοι των προγόνων μας. Η Πόλη είναι ένα μεγάλο κομμάτι της καρδιάς και της ψυχής μας. Η Ελλάδα είναι η πατρίδα για μας, όμως οι Πολίτες έχουμε μάθει να μοιράζουμε τη ζωή μας ανάμεσα στις δύο χώρες».
Η Μαρία Εκμεκτσίογλου πιστεύει βαθιά ότι ο άνθρωπος είναι εκείνος που αποφασίζει να διεκδικήσει ή να αγνοήσει την ευτυχία, όσο σκληρή κι αν γίνεται η ζωή μαζί του. «Την ομορφιά στη ζωή μας οι άνθρωποι τη δημιουργούμε. Ποτέ δεν θα με πάρει από κάτω η ζωή. Ξέρεις τι συνηθίζω να λέω στους σπουδαστές μου στο πανεπιστήμιο όπου διδάσκω; Το ζυμάρι μην το φοβάστε, το ζυμάρι πρέπει να φοβάται εσάς. Τίποτα δεν ήταν εύκολο στη ζωή μου. Και τίποτα δεν μου χαρίστηκε. Εκείνο που ξέρω πια είναι ότι όποιος δουλεύει κάποια στιγμή θα ανταμειφθεί. Δεν γίνεται αλλιώς». Και η αλήθεια είναι ότι η Εκμεκτσίογλου έχει ανταμειφθεί στη ζωή της πλουσιοπάροχα. Όχι με φήμη, χρήματα ή δημοσιότητα, όπως θα υπέθετε κανείς σε μια πρώτη ανάγνωση, αλλά με ανθρώπινες σχέσεις. «Μου αρέσει να δίνω. Αλλά και να παίρνω αγάπη από τους ανθρώπους που έχω γύρω μου. Όταν έρχεται κάποιος από την Αυστραλία ή τον Παναμά και μου λέει ότι κάθεται και βλέπει στο Ίντερνετ τις εκπομπές μου συγκινούμαι. Ή τώρα στις γιορτές μια κυρία από την Κρήτη μού έστειλε σε έναν φάκελο ένα κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια και μου έγραφε: ‘‘Το στέλνω σε σένα που θα το εκτιμήσεις αυτό το δώρο’’. Με έχει τρελάνει η αγάπη του κόσμου. Έχω ζήσει τόσες ωραίες στιγμές που κάθομαι και τις καταγράφω σ’ ένα βιβλίο που έχει τον ατελείωτο. Θέλω αυτά τα βιώματα και τα συναισθήματα να τα διαβάσουν κάποια μέρα οι γιοι μου, τα εγγόνια μου, οι φίλοι μου. Θέλω να τα μοιραστώ. Όχι απλώς να χαθούν στον χρόνο».
