Ο μάγειρας που ασχολήθηκε με τη θρέψη και όχι με τη γαστρονομία. Χρόνια στις κουζίνες του Τζάνειου Νοσοκομείου κατάλαβε ότι όλοι οι ασθενείς δεν πρέπει να τρώνε το ίδιο φαγητό.
Μελέτησε τα διαιτολόγια των ασθενών και έφτιαξε φαγάκι νόστιμο και ασυνήθιστο για κάθε ασθένεια. Το κέντρο βάρους του το έριξε στην παιδιατρική κλινική. Εκεί που τα παιδάκια έχουν γούστα δύσκολα και δεν τρώνε ότι να ‘ναι. Έκανε το ψάρι μπιφτέκι, του έβαλε ριγανίτσα και τα παιδιά το απόλαυσαν. Έκανε τον αρακά πουρέ, τον στόλισε, και τα παιδιά το ευχαριστήθηκαν. Η ρητή εντολή «όχι αλάτι» στα νοσοκομεία δουλεύτηκε καλά, ενώ δεν το στέρησε σε όσους μπορούν να φάνε κανονικά. Μαγειρεύει για το Χαμόγελο του παιδιού. Είναι έτοιμος να προσφέρει τα φώτα του σε όποιον το έχει ανάγκη και αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι ότι του αρέσει να προσφέρει. Υπόδειγμα μάγειρα!
