«Επαναστάτη με αιτία» τον ονόμασε τον Γρηγόρη Χέλμη πριν από χρόνια ο Γιώργος Πίττας στο Greek Gastronomy Guide και ο χαρακτηρισμός τον περιγράφει σχεδόν απόλυτα.
Μπήκε για πρώτη φορά σε επαγγελματική κουζίνα σε ηλικία μόλις 16 χρόνων και από τότε δεν ξαναβγήκε.
Το 1989 στο ξενοδοχείο Intercontinental έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με την κουζίνα και την υψηλή γαστρονομία. Αποφασίζει πως αυτός είναι ο προορισμός του, σπουδάζει μαγειρική και το 1995 ξεκινά την επαγγελματική του πορεία, πάλι από το Intercontinental. Το 2011 τον βρίσκει executive chef στον όμιλο Domotel, με τα εστιατόρια 7 ξενοδοχείων στην ευθύνη του. Τότε ακριβώς έρχεται η μεγάλη αλλαγή. Έχοντας γνωριστεί μερικά χρόνια νωρίτερα με τον Ανδρέα Διακοδημήτρη, διευθυντικό στέλεχος του ομίλου, αισθάνονται, σχεδόν ταυτόχρονα, πως τα αυστηρά επαγγελματικά κοστούμια τούς στενεύουν. Έτσι, τολμούν να εγκαταλείψουν τη σιγουριά της μεγάλης εταιρείας και να κινηθούν εκτός πλαισίου.
Έστησε μαζί με τον Ανδρέα Διακοδημήτρη το Μεζέν.
Το Μεζέν, που ξεκίνησε να σερβίρει στην οδό Αλοννήσου στο κέντρο του Βόλου, στα τέλη του ’13, είναι αρκετά περισσότερα από αυτό που θα λέγαμε «τσιπουράδικο νέας γενιάς». Έφερε μια νέα αντίληψη για την ποιότητα και το είδος των μεζέδων που συνοδεύουν το τσίπουρο, αλλά με σεβασμό στη σοφά καθιερωμένη από την τοπική παράδοση διαδικασία εναλλαγής τους. Με άλλα λόγια, προσφέρει υψηλή γαστρονομία σε μικρά πιάτα ακολουθώντας τον κύκλο των εποχών, σε συνδυασμό με μια εξαιρετική συλλογή αποσταγμάτων. Δύσκολα ξεχνά κανείς τη σεφταλιά μπακαλιάρου, το κοκορέτσι θράψαλου ή τις γαρίδες σπεντζοφάι.
Είναι απίστευτα πολυσχιδής και δημιουργικός.
Εδώ που τα λέμε, δεν περιμένεις κάτι λιγότερο από τον άνθρωπο που έκανε πιάνο στο ωδείο, έπαιξε σε progressive μπάντες και διδάχθηκε μικροχειροτεχνία στη Σχολή Βακαλό, άσχετα από το αν τελικά τον κέρδισε η μαγειρική. Ο ίδιος δηλώνει «σεφ έρευνας και ανάπτυξης» και πραγματικά η συμβολή του στη δημιουργία δεκάδων καινοτόμων προϊόντων είναι σημαντική, από αλίπαστα και αλλαντικά μέχρι τυριά και βέβαια το μαύρο σκόρδο Downvillage, ένα εγχείρημα που έχει ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα.
«Αν η υψηλή μαγειρική είναι όπερα, τότε ο μεζές είναι ρεμπέτικο. Περιέχει απλότητα, ένταση, συναίσθημα και αλητεία».
Πολύ μου άρεσε αυτή η δήλωση και την παραθέτω.
Διαβάστε επίσης
Γιατί είναι σημαντική η Γιώτα Κουφαδάκη;
