Συχνά ή και λιγότερο συχνά, συναντάμε στις ετικέτες των κρασιών λέξεις και ενδείξεις που ενδεχομένως υποψιαζόμαστε, αλλά δεν γνωρίζουμε την ακριβή σημασία ή το περιεχόμενό τους. Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που αποτυπώνονται στη νομοθεσία του κρασιού, ελληνική ή ευρωπαϊκή. Ας δούμε λοιπόν μερικές από αυτές, που σχετίζονται με την περιεκτικότητα των κρασιών σε σάκχαρα, αφού διευκρινίσουμε πρώτα, ότι οι ενδείξεις αυτές έχουν διαφορετικό «περιεχόμενο» για τους «ήσυχους» οίνους και διαφορετικό για τους αφρώδεις. Αρχίζοντας, φυσικά, από το γεγονός ότι για τους πρώτους αποτελούν προαιρετικές ενδείξεις, που μπορεί απλώς να αναγράφονται στην ετικέτα, ενώ για τους δεύτερους υποχρεωτικές, οι οποίες επιβάλλεται να περιλαμβάνονται στην ετικέτα.
Για τους «ήσυχους» οίνους λοιπόν, σύμφωνα με τον Καν. 607/2009 της Ε.Ε.
Ξηρός (και Dry ή Sec, στα Αγγλικά και Γαλλικά, αντίστοιχα)
Δικαίωμα σε αυτή την ένδειξη έχουν όσα κρασιά η περιεκτικότητά τους σε αζύμωτα σάκχαρα δεν ξεπερνά τα 4 γραμμάρια ανά λίτρο. Επειδή, όμως η οξύτητα επηρεάζει την αίσθηση του γλυκού, δίνεται η δυνατότητα να χαρακτηρίζεται ξηρό και ένα κρασί που έχει έως και 9 γραμμάρια αζύμωτα σάκχαρα, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι η ολική οξύτητά του –εκφρασμένη σε τρυγικό οξύ- δεν υπολείπεται περισσότερο από 2 γραμμάρια ανά λίτρο της περιεκτικότητας σε σάκχαρα. Για παράδειγμα, αν ένα κρασί έχει υπολειμματικά σάκχαρα 8,5 και ολική οξύτητα 6,6 μπορεί να χαρακτηρισθεί ξηρό.
Ημίξηρος (Medium dry ή Demi sec)
Περιλαμβάνονται όσα κρασιά ξεπερνούν τα όρια για να χαρακτηρισθούν ξηρά, αλλά δεν υπερβαίνουν τα 12 γραμμάρια αζύμωτων σακχάρων ανά λίτρο ή τα 18 γραμμάρια με την προϋπόθεση, όπως πιο πάνω, ότι η οξύτητα δεν υπολείπεται περισσότερο από 10 γραμμάρια ανά λίτρο της περιεκτικότητας σε σάκχαρα.
Ημίγλυκος (Medium sweet ή Moelleux)
Περιγράφει κρασιά που υπερβαίνουν τα όρια του ημίξηρου, αλλά η περιεκτικότητά τους σε υπολειμματικά σάκχαρα δεν ξεπερνά τα 45 γραμμάρια ανά λίτρο.
Γλυκός (Sweet ή Doux)
Περιλαμβάνει όλα τα κρασιά που η περιεκτικότητά τους σε σάκχαρα ξεπερνά τα 45 γραμμάρια ανά λίτρο.
Ο όρος Off-Dry, που μπορεί να συναντήσουμε –πολύ σπάνια σε ετικέτες και πιο συχνά σε κείμενα- αποτελεί επινόηση των αγγλοσαξώνων οινογράφων, αλλά δεν περιλαμβάνεται στις επίσημα αναγνωρισμένες ενδείξεις. Θα τον κατατάσσαμε μάλλον στους γευσιγνωστικούς όρους και περιγράφει ένα κρασί που, ως αίσθηση, κινείται λίγο πάνω από τα όρια του ξηρού, αλλά αρκετά κάτω από το ημίξηρο. Στα ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί με τον νεολογισμό «υπόξηρος».
