Το δημιουργικό χέρι του Γκίκα Ξενάκη προσθέτει κάστανα και μπέικον στη γενοβέζικη συνταγή της φοκάτσα με κρεμμύδια, η οποία αποκτά έτσι μεγαλύτερη γευστική ένταση και βάθος.
Διαλέγοντας κρασί, έχουμε να σκεφτούμε την αρμύρα του μπέικον και τη γλύκα του κάστανου και του κρεμμυδιού, που βέβαια, σε έναν βαθμό, αλληλοεξουδετερώνονται. Πειραματιζόμαστε λοιπόν με ένα λευκό που διαθέτει ζωντάνια, αλλά και όγκο, όπως και με ένα ώριμο κόκκινο, που προέρχεται από τον κλασικό μπορντολέζικο συνδυασμό Cabernet Sauvignon – Merlot – Cabernet Franc.
Claudia 2021
Οίνος Λευκός Ξηρός, Χαλκιδική ΠΓΕ, Κλαούντια Παπαγιάννη
Τη γραφική Αρναία της Χαλκιδικής, τόπο καταγωγής του πατέρα της, στις πλαγιές του Χολομώντα, διάλεξε η Κλαούντια Παπαγιάννη για να εγκαταστήσει το οινοποιείο και τον αμπελώνα της στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Με τη βοήθεια του ΑΠΘ επιλέχθηκαν τα αμπελοτόπια και οι ποικιλίες, ώστε έδαφος, κλίμα και σταφύλι να συνεργάζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σήμερα οι ιδιόκτητοι αμπελώνες φτάνουν στα 200 στρέμματα και τα κρασιά του οινοποιείου, αφού πέρασαν κάποια χρόνια σε αναζήτηση «ταυτότητας», βρίσκονται ίσως στην καλύτερη στιγμή τους, μια και η έμπειρη Άρτεμις Τουλάκη έχει αναλάβει πλέον την οινολογική τους φροντίδα. Το λευκό Claudia προέρχεται από την ευτυχή συνάντηση του αυστηρού Ασύρτικου με το εκφραστικό Viognier, μια συνάντηση που γεννά ένα κρασί με κιτρινόξανθο λαμπερό χρώμα και φρέσκα αρώματα στη μύτη, τα οποία κινούνται μεν στον άξονα ροδάκινο-βερίκοκο γλυκό, όμως περιλαμβάνουν και ανθικές νότες, όπως και μια αύρα τσακμακόπετρας. Στο μεσαίου όγκου στόμα, η οξύτητα, η αλκοόλη και το φρούτο βρίσκονται σε υποδειγματική ισορροπία, δημιουργώντας ένα σύνολο που ακροβατεί ανάμεσα στη σοβαρότητα και τη χάρη. Στο ταίριασμα τα πήγε πολύ καλά, καθώς διαθέτει την απαραίτητη υπόσταση για να αντιμετωπίσει το μπέικον, αλλά και την οξύτητα για να σταθεί δίπλα στη γλύκα του κάστανου και του κρεμμυδιού.
Φεγγίτες 2013
Οίνος Ερυθρός Ξηρός, Δράμα ΠΓΕ, Οινογένεσις
Ένα ιδιωματικό κρασί από έναν ιδιαίτερο οινοποιό που πιστεύει ότι «ο χρόνος είναι ο καλύτερος φίλος του κρασιού» και την πεποίθησή του αυτή την εκφράζει μέσα από τις ετικέτες του παρουσιάζοντας, για παράδειγμα, το βασικό κόκκινο κρασί της γκάμας του 8 ή 9 χρόνια μετά τον τρύγο, όπως κάνει και με τα ακριβότερα λευκά και κόκκινα του. Ο Μπάκης Τσάλκος, με βάση το πολύ όμορφο οινοποιείο του, που θυμίζει παλιό μακεδονίτικο αρχοντικό και βρίσκεται ανάμεσα στο Δοξάτο και την Αδριανή της Δράμας, επιμένει να διαχειρίζεται τους καρπούς από τα περίπου 300 στρέμματα των ιδιόκτητων αμπελώνων του με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο αποκτώντας φανατικούς φίλους, αλλά και επικριτές. Πάντως, δοκιμάζοντας το ερυθρό Φεγγίτες 2013, με το βαθυκόκκινο, ελάχιστα εξελιγμένο χρώμα και το σύνθετο αρωματικό μπουκέτο, όπου πρωταγωνιστούν το ξερό δαμάσκηνο, η μαρμελάδα βύσσινο, το δέρμα, τα γλυκά μπαχαρικά και η βανίλια, ευκολότερα συντάσσεσαι με τους φίλους παρά με τους επικριτές. Η ισορροπημένη, ευγενική παρουσία στο στόμα, με τις στρογγυλεμένες, αλλά ακόμα αισθητές τανίνες, τη διακριτική οξύτητα, το φρούτο που παραμένει ακμαίο και το μακρύ, ελαφρά θερμό τελείωμα, επιβεβαιώνει την επιλογή. Δίπλα στη φοκάτσα μάλλον κερδίζει στα σημεία τον λευκό «ανταγωνιστή» του, καθώς οι τανίνες μαλακώνουν όμορφα με το κάστανο και τη ζύμη, η οξύτητα λειαίνει την όποια γλύκα, ενώ ο πλούτος του κρασιού εναρμονίζεται με εκείνον του πιάτου.
