Μίλα μου για highballs! Τραβούν την προσοχή με τα απλά τους σερβιρίσματα, παρασκευάζονται εύκολα, κρύβουν όμως τεχνικές και επανήλθαν στο φως για να κατακτήσουν τις λίστες των μπαρ.
Είναι το ουίσκι-σόδα highball; Το gin με tonic; Το ρούμι με cola; Η απάντηση είναι «ναι». Το highball είναι ένα πολύ απλό είδος cocktail που συνήθως αποτελείται από τρία συστατικά: το απόσταγμα (spirit), τον πάγο και το ανθρακούχο αναψυκτικό. Παρά την απλότητά του, πίσω του κρύβονται πολλές τεχνικές. Σερβίρονται στο ομώνυμο ψηλό ποτήρι και τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει ξανά μόδα.
Η δημιουργία ενός μύθου
Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα κλασικά ποτά, η ακριβής στιγμή της δημιουργίας τους χάνεται κάπου στον χρόνο. Για να φτάσουμε στο βάθος της ιστορίας του highball, πρέπει πρώτα να δούμε το κύριο συστατικό του: το ανθρακούχο νερό.
Οι Άγγλοι ήταν οι πρώτοι που ανέπτυξαν ενδιαφέρον για τα τεχνητώς ανθρακούχα νερά στις αρχές του 19ου αιώνα. Λέγεται μάλιστα ότι οι Βρετανοί υαλουργοί ανέπτυξαν μια τεχνική για να κατασκευάζουν μπουκάλια που αντέχουν την πίεση των ανθρακούχων ποτών. Αυτή η νέα τεχνολογία άνοιξε γρήγορα τις πόρτες για το πρώτο ποτό με φυσαλίδες, που δεν ήταν άλλο από το κονιάκ με ανθρακούχο νερό, το οποίο λάτρεψαν οι Άγγλοι ευγενείς. Ουσιαστικά, απολάμβαναν ένα brandy highball, στο οποίο το μόνο συστατικό που του έλειπε ήταν ο πάγος, ο οποίος λόγω απουσίας τεχνογνωσίας προστέθηκε αργότερα, τη δεκαετία του 1880. Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι, όμως, έκαναν τους Άγγλους να στραφούν στο σκοτσέζικο ουίσκι (αντί του κονιάκ) και έτσι γεννήθηκε το πρώτο highball, το scotch & soda.
To 1894 έχουμε την πρώτη εμφάνιση του highball στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, την Αμερική, όταν ο γνωστός Άγγλος ηθοποιός Ε. J. Ratcliffe ζήτησε από τον bartender του μπαρ «Adams House» στη Βοστόνη να του φτιάξει ένα scotch & soda. Βέβαια, υπάρχουν και άλλες εκδοχές, πάντα όμως με τον ίδιο πρωταγωνιστή. Όπως και να έχει, το scotch highball γίνεται το πιο μοδάτο ποτό στην Αμερική στις αρχές του 1900.
Τα highballs είναι πολύ διαδεδομένα και φημισμένα στον κόσμο, αλλά περισσότερο στην Ιαπωνία, όπου η παρασκευή τους έχει πάρει τη μορφή τέχνης, η οποία ονομάζεται haiboru. Σύμφωνα με αυτή, πρόκειται για μια ιεροτελεστία που θέλει να πιάνουν το ποτήρι με γάντι, να κόβουν τον πάγο για να μην έχει αιχμηρές γωνίες, να μετρούν τις φορές που θα αναδεύσουν το ποτό – υπάρχει ο μύθος των 13,5 στροφών προς τα αριστερά– και να ελέγχουν τη θερμοκρασία του ποτηριού. Τέλος, υπάρχουν και κανόνες για το πώς θα το ολοκληρώσουν με την προσθήκη του ανθρακούχου αναψυκτικού.
Η ιδανική συνταγή
Το να φτιάξει κανείς ένα highball φαίνεται εύκολο, αλλά για να το πετύχει στην εντέλεια «θέλει φροντίδα», όπως έχει αναφέρει χαρακτηριστικά ο Masahiro Urushido, head bartender του «Katana Kitten» στη Νέα Υόρκη. Η επιλογή του πάγου είναι το πιο σημαντικό. Μπορείτε να διαλέξετε ανάμεσα σε ένα μπλοκ πάγου που να μην έχει αιχμές ή σε παγάκια μεγάλου μεγέθους τα οποία να είναι διπλοκατεψυγμένα και όχι βρεγμένα σαν αυτά που βγάζουν οι παγομηχανές.
Επίσης, θα πρέπει και το ποτήρι σας να είναι παγωμένο. Επιλέξτε το απόσταγμα της αρεσκείας σας και ρίξτε 2 μεζούρες από αυτό στο ποτήρι με τον πάγο. Αναδεύστε με ένα barspoon για λίγο μέχρι να κρυώσει και στη συνέχεια ρίξτε το ανθρακούχο αναψυκτικό της επιλογής σας σιγά-σιγά.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι κατά τη διαδικασία αυτή το ποτήρι θα πρέπει να βρίσκεται υπό γωνία, κάποιοι άλλοι λένε ότι το αναψυκτικό δεν πρέπει να πέφτει απευθείας στον πάγο, ενώ κάποιοι τρίτοι ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να ανακατέψετε καθόλου. Όπως και να έχει, το εφέ της φυσαλίδας στο ποτήρι είναι όμορφα.
