Δύο πράγματα με κάνουν να αγαπώ τα εστιατόρια:
Η έκπληξη. Ανοίγουν δεκάδες κάθε χρόνο. Κι ενώ περιπετειώδη δεν με λες, στα «βασικά» της χρονιάς θα πάω και ξέρω πως 9 στις 10 φορές μάλλον θα απογοητευτώ ή θα παραμείνω αδιάφορος με όλα όσα μου σερβίρονται και θα σκέφτομαι διαρκώς γιατί ρε παιδί μου δεν πήγαμε στα γνωστά μέρη, θα έτρωγα τώρα εκείνο το φαγητό που πεθύμησα και η μέρα θα τελείωνε όπως έπρεπε, ενώ τώρα έμεινα εδώ με το αίσθημα του «ανικανοποίητου» να με βασανίζει. Υπάρχει όμως και εκείνη η μία φορά, που μπαίνεις σε ένα εστιατόριο για πρώτη φορά και όλα λειτουργούν στην εντέλεια. Σου αρέσει το περιβάλλον, λες «μα για μένα το έφτιαξαν έτσι αυτό το μαγαζί; Ποιος έφτιαξε τα λουλούδια, ποιος έβαλε τη μουσική, εμένα είχε στο μυαλό του;». Μετά ακολουθεί το φαγητό. Και είναι όλα όπως τα θες. Οι γεύσεις είναι καινούριες αλλά στέρεες. Οι πειραματισμοί είναι δοκιμασμένοι κι εσύ απολαμβάνεις το τελικό, πολύ κοντά στο τέλειο αποτέλεσμα, ένας σεφ σου συστήνει τον κόσμο του και αυτός ο κόσμος έχει ενδιαφέρον. Τρως υπέροχα, περνάς καλά, βάζεις το μαγαζί στον γαστρονομικό σου χάρτη και εύχεσαι να παραμείνει το ίδιο καλό και στο αβέβαιο μέλλον.
Η ασφάλεια. Περνάμε δύσκολα τα τελευταία χρόνια. Οι προκλήσεις της καθημερινότητας είναι πολλές. Οι μέρες είναι δύσκολες και μεγάλες. Δουλεύουμε περισσότερο από ποτέ και οι περισσότεροι αγωνιζόμαστε να φτιάξουμε κάτι μέσα σε όλο τον θόρυβο που μας περιτριγυρίζει. Όταν έρχεται το βράδυ, δεν θες άλλη μια πρόκληση. Θες να πας κάπου που ξέρεις, θες να αφήσεις τη μνήμη να διαλέξει το φαγητό, δεν θες να δυσκολευτείς ούτε καν με το κρασί. Ανήκω σε αυτήν την ομάδα ανθρώπων και δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι εννιά στις δέκα φορές θα διαλέξω από τον κατάλογο αυτό που ξέρω και αγαπώ, στα εστιατόρια που γνωρίζω και αγαπώ. Μην περιμένετε από μένα να σας εντυπωσιάσω με τις επιλογές μου και να σας δείξω το πόσο φοβερός foodie είμαι. Αν στο εστιατόριό σας αγάπησα μια παστιτσάδα, οι πιθανότητες είναι ότι όσο κρατάει ο χειμώνας θα επιστρέφω σε αυτήν. Και αν μαζί της μου είχατε προτείνει κάποτε ένα ωραίο κρασί, οι πιθανότητες είναι να σου πω «φέρε το ίδιο που είχες φέρει τις προάλλες». Για κάποιους από εμάς, κάποια εστιατόρια έχουν γίνει μια προέκταση του σπιτιού μας και νομίζω πως αυτό είναι ό,τι πιο ωραίο μπορεί να ακούσει ένας εστιάτορας για το μαγαζί του.
Τα πιάτα που αγάπησα φέτος: Το καλοκαίρι στην Cookoovaya έφτιαχναν ένα ρυζόγαλο με σορμπέ από πορτοκάλι και ψητά βερίκοκα. Θα με κέρδιζαν και μόνο αν σέρβιραν ένα απλό ρυζόγαλο, η τελική σύνθεση όμως θα με κάνει να το αναζητώ ξανά και ξανά. Ένα πιάτο με ψητά χτένια που έρχονται στο τραπέζι με τους χυμούς τους και μια λεμονάτη ανάλαφρη σάλτσα, στον Δουράμπεη, ήταν από τις πολύ δυνατές στιγμές του καλοκαιριού. Το γλυκό με μαρέγκες, γρανίτα χαμομήλι, κρέμα πατισερί και κεράσια στο Nolan είναι νομίζω ένα από τα καλύτερα after dinner γλυκά που έχουμε δοκιμάσει στην Αθήνα. Α! και τα σάντουιτς στο Big Mouth. BLT με αβοκάντο ήσουν η αιτία που χάλασα τη δίαιτα πολλές φορές αυτό το καλοκαίρι.
Ο Μιχάλης Μιχαήλ είναι διευθυντής της Lifo και συγγραφέας του βιβλίου «Ημερολόγια Κουζίνας».
