Ένα βουνό, χιλιάδες διαφορετικές βουτιές. Όσο παράξενος και να’σαι με την παραλία των ονείρων σου, το βέβαιο είναι πως στην αγκαλιά του Παγασητικού -και έξω απ’αυτήν- θα βρεις εκείνη που θα ταιριάξει ιδανικά στο παραμύθι των δικών σου διακοπών.
Κοντά στο Βόλο και μέσα στον Παγασητικό
Εκεί που τα νερά είναι πάντα ήσυχα, σαν λίμνη
Τα Καλά Νερά είναι ένα θαλασσινό κεφαλοχώρι, με ό,τι ζητήσει η ψυχή σου, από ενοικιαζόμενα και μπαράκια, πάνω στο νερό. Ο δρόμος χωρίζει τα μαγαζιά από την τεράστια πλαζ, που ενίοτε έχει ξαπλώστρες, ήσυχα σαν λίμνη νερά και αμμουδιά. Ιδανικό μέρος για οικογένειες με παιδάκια, ηλικιωμένους και όσους δεν έχουν διάθεση για περιπέτειες. Τους καυτούς μήνες, εδώ γίνεται κυριολεκτικά το λαϊκό προσκύνημα.
Το Παπά Νερό, μια τεράστια παραλία με άμμο και βοτσαλάκι και το πράσινο του δάσους να βουτά ως το κύμα, θεωρείται από τις ομορφότερες παραλίες της Μεσογείου
Η παραλία της Κορώπης, που λέγεται και Μπούφα, είναι μια κοσμοπλημμυρισμένη παραλία με ξαπλώστρες όπου οι περισσότεροι έρχονται εδώ για καφέ ή φαγητό στην Κάδη, ένα από τα πιο γνωστά beach bars του Παγασητικού. Δίπλα ακριβώς, με κατεύθυνση προς Μηλίνα, ο Παράδεισος είναι η παραδεισένια λύση μιας αμμουδερή, τεράστιας παραλίας με ένα διακριτικό καφέ-ταβερνάκι κάτω από τις ελιές αν δεν είσαι φίλος της οργάνωσης.
Το Rivera στην Γατζέα είναι beach bar αλλά και πολλά παραπάνω. Μια τεράστια μαγευτική περιοχή μέσα στο δάσος και τους ελαιώνες που κατηφορίζει στη σκιά των ευκάλυπτων, πάνω από το νερό. Η παραλία δεν λέει πολλά αλλά σίγουρα το Rivera είναι μια εμπειρία με πολλές ξαπλώστρες και ένα μοναδικό τοπίο.
Και όταν η περιοχή πνίγεται στους λουόμενους, υπάρχει η κρυψώνα που τη λένε Κρυψάνα. Πάνω στη διασταύρωση που στρίβει για Άνω Γατζέα, παρκάρεις απέναντι και κατηφορίζεις το μονοπατάκι σε μια μυστική για τους πολλούς, αγκαλιά, με πολύ αβαθή νερά και τις ελιές να κατεβαίνουν μέχρι το κύμα.
Η παραμυθένια Πλάκα. Μια μεγάλη παραλία με άμμο, βοτσαλάκι και κρυστάλλινα τιρκουάζ νερά.
Η Άφησσος είναι η Μύκονος του Παγασητικού. Οι ξαπλώστρες του ξενοδοχείου «6 Κλειδιά» αλλά και τα beach bars του Αμποβού μαζεύουν όλη την κοσμικότητα και την «καλή» κοινωνία του Βόλου, ενώ όλα τα εφηβικά μπάνια αποζητούν τα υψηλά ντεσιμπέλ του beach bar στην Καλιφτέρη. Η παραλία ωστόσο, δίπλα στο beach bar, στενή και με έναν όμορφο ελαιώνα πάνω από το κεφάλι της είναι η μοναδική για γυμνιστές στην περιοχή. Κατεβαίνεις με αυτοκίνητο αλλά να ρωτήσετε, δεν υπάρχει ένδειξη.
Κάτω από το νεκροταφείο της Αφήσσου, δεξιά κατεβαίνοντας το μονοπάτι θα βρεις μια υπέροχη και καθόλου πολυσύχναστη παραλία με ψιλό βοτσαλάκι και ωραία νερά, χωρίς ξαπλώστρες και μπαράκια, ενώ στα αριστερά του νεκροταφείου είναι το Λαγούδι, από τις ομορφότερες παραλίες της περιοχής, με τα δέντρα να κατεβαίνουν ως το νερό και να το βάφουν πράσινο τροπικό. Δεν είναι οργανωμένη αλλά έχει πολλούς φανς κυρίως τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Η παραλία Πάλτση είναι ο παράδεισος του εναλλακτικού…
Μετά τον Αμποβό και ακολουθώντας τον κάτω δρόμο με το αυτοκίνητο, θα συναντήσεις μια πρώτη παραλία που δυστυχώς είναι πάνω στο δρόμο και αμέσως μετά την παραλία Ραζή. Ψιλή άμμος, δέντρα που κατεβαίνουν ως το νερό, διόλου οργανωμένη και απολύτως φυσική, με ένα μικρό μονοπατάκι-βόλτα σε μια πανέμορφη μικρή χερσονησούλα πάνω από το νερό που οδηγεί σε μια επόμενη παραλία, όμορφη κι αυτή, με δυο- τρεις καβατζούλες με σκιά.
Αμέσως μετά, άλλη μια όμορφη, αμμουδερή, παρθένα παραλία, στο Λεφόκαστρο, που είναι άλλο ένα γραφικό ψαροχώρι πάνω στο κύμα, που κρατά ακόμη το παρθένο άρωμα των διακοπών των παιδικών μας χρόνων.
Φαγητό. Υπέροχο σουβλάκι καλαμάκι χοιρινό ή κοτόπουλο, αλάδωτες πίτες, αληθινές πατάτες, ζουμερό μπιφτέκι, αληθινή χωριάτικη με γαλοτύρι, χόρτα, τρυφερό παϊδάκι και μαγειρευτά στον Πάρη (24230 22202), την πιο θρυλική ψησταριά της περιοχής.
Στο Μεσαίο Πήλιο
Από την πλευρά του Παγασητικού
Με ορμητήριο την Αργαλαστή, θα στρίψεις μετά το χωριό δεξιά για τη Μεγάλη Πάου. Μια κρυστάλλινη, μεγάλη, τιρκουάζ παραλία με ψιλό βοτσαλάκι, καταπράσινη στις παρυφές της. Πάρτε μαζί σας νερό και κολατσιό, πρόσβαση με το αυτοκίνητο. Ο ίδιος δρόμος, στρίβει δεξιά για Μπελιάν. Άλλη μια υπέροχη παραλία, με λίγα σπιτάκια στις παρυφές της, πολύ αβαθή κρυστάλλινα νερά, ησυχία και μια συστάδα δέντρων για σκιά στη δεξιά άκρη της. Από τον ίδιο δρόμο, θα στρίψετε για Μάρμαρο και Paradise. Δυo μαγικές παραλίες, με ψιλό βοτσαλάκι, μικρές καβατζούλες και κάποιες συστάδες για σκιά-αν είσαι τυχερός. Πας με το αυτοκίνητο, στο Μάρμαρο έχει και καντίνα που φτιάχνει φρέντο. Για το Paradise, φροντίστε για προμήθειες. Και κυρίως, μείνετε μέχρι αργά, για να χαζέψετε ένα από τα πιο μαγικά ηλιοβασιλέματα του Πηλίου, με τον ήλιο κατακόκκινο να σβήνει μπροστά σου μέσα στο νερό.
Ο Κάλαμος είναι ένα μικρό, γραφικό θαλασσινό χωριό που θυμίζει Ελλάδα του ’60, με τα ταβερνάκια και τα ενοικιαζόμενα πάνω στο νερό. Ύστερα ο δρόμος και από κάτω η παραλία. Συμπαθητική, με άμμο και ψιλό χαλικάκι αν δεν σε ενοχλεί η γειτνίαση με το δρόμο.
Από την πλευρά του Αιγαίου
Κάτω από την Αργαλαστή, η Πάλτση είναι ο παράδεισος του εναλλακτικού. Ψιλή άμμος, πλούσια βλάστηση τριγύρω, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνα και πολλά καλοκαιρινά σεμινάρια για όσους αγαπούν τη γιόγκα ή το διαλογισμό πλάι στο κύμα. Μια συστάδα πανέμορφα βράχια τη χωρίζει από τη Μελανή, εκεί όπου ανάμεσα στις αγκαλιές που σχηματίζουν τα βράχια, δημιουργούνται μικρές ατομικές παραλίες, πίσω από μια συστάδα καλαμιών. Εδώ στήνουν τα καλοκαιρινά τσαρδάκια τους τα παιδιά της φύσης, τα οποία εκτός από το υπαίθριο κάμπινγκ, αγαπούν και το γυμνισμό. Ενίοτε, αν είσαι νεοφερμένος, μπορεί η κοινότητα να σε αντιμετωπίσει σαν παρείσακτο. Στην άλλη της άκρη, οι σκηνές συνεχίζονται ακάθεκτες σε ψιλή αμμουδιά, η οποία καταλήγει σε ένα αργυλώδες έδαφος ή αλλιώς το τσάμπα spa στο οποίο έρχεται όλη η παραλία να κάνει τις ολόσωμες, ευεργετικές μάσκες και το πίλινγκ της.
Το παρθένο περιβάλλον στα Ποτιστικά μοιάζει ανέγγιχτο από κάθε ανθρώπινη παρέμβαση.
Συνεχίζοντας βόρεια, ανοίγεται μπρος σου η μαγεία των Ποτιστικών. Η πιο δημοφιλής παραλία της Αργαλαστής, χάρη στα χαρακτηριστικά, μαγικά βράχια που τη χωρίζουν στα δύo, μπορεί να βογκάει από τον κόσμο αλλά αυτό δεν θα σε ενοχλήσει, αφού είναι κυριολεκτικά απέραντη. Ψιλό βοτσαλάκι και άμμος, σκιούλα στις πριβέ θέσεις που δημιουργούν τα βράχια, βουτιές από τον πιο ψηλό βράχο, παιχνίδια με το κύμα, ξαπλώστρες σε ένα σημείο, πρόσβαση με το αυτοκίνητο και θεϊκά μοχίτο στο Climax-το πιο παλιό και γνωστό bar restaurant του Πηλίου- με θέα αφ’ υψηλού σε όλη την παραλία.
Αν δεν θέλεις να μπλεχτείς στην πολυκοσμία των Ποτιστικών, δεν στρίβεις δεξιά στο πάρκινγκ αλλά συνεχίζεις το δρόμο αριστερά για μερικά μέτρα. Μπροστά στην ταμπέλα του ξενοδοχείου «Mortitsa Hotel” κατεβαίνεις το μονοπατάκι μέχρι την μαγική παραλία της Μορτίτσας με το ψιλό, κουφετάκι βοτσαλάκι και τα υπέροχα, λευκά βράχια που αν είσαι τυχερός και τα βρεις ελεύθερα, θα σου κάνουν υπέροχη σκιά. Μπορείς άνετα να στήσεις εδώ τη σκηνή σου, ένα μικρό ρυάκι με γλυκό νερό καταλήγει στην παραλία. Η φύση χωρίς καμία οργάνωση.
Συνεχίζοντας λίγα μέτρα παραπάνω τον κεντρικό δρόμο, θα βρεις την ταμπέλα για το υπέροχο, μικρό ξενοδοχείο στη μέση του πουθενά, το St George House. Παρκάρεις. Το μονοπάτι του ξενοδοχείου, σε 2 λεπτά σε οδηγεί σε ένα από τα πιο κρυφά μυστικά του Αιγαίου, την μεγάλη παραλία του Κομού. Άγρια ομορφιά, βράχια που τη χωρίζουν σε μικρότερες παραλιούλες, ψιλό βοτσαλάκι και άμμος, μπορείς να βγάλεις το μαγιό σου, να νοιώσεις Ροβινσώνας, εσύ και το Αιγαίο.
Το Τρίκερι, είναι το νησί της Μαγνησίας, με μια ομορφιά διαφορετική και εντελώς δική του.
Ανεβαίνοντας βόρεια και μέσα από το χωριό Συκή ανοίγονται δύο δρόμοι, ένας αριστερά ένας δεξιά, που βγάζουν σε δύο από τις μαγικότερες παραλίες του Αιγαίου. Δεξιά, το Ποτόκι, είναι ένας τιρκουάζ παράδεισος με ψιλό, καθαρό σαν κουφέτο βοτσαλάκι. Στην αριστερή άκρη της, περνάς από τη θάλασσα δύo βραχάκια και αίφνης, αποκαλύπτεται μπροστά σου η παραλία του Ντι Κάπριο. Μια πριβέ μαγεία με το ίδιο ψιλό βοτσαλάκι, πράσινα και μαυρόασπρα λεία βράχια σαν ρωμαϊκά λουτρά, μια αποθήκη για βάρκες σμιλεμένη στο βράχο, τιρκουάζ κολύμπι ή αλλιώς, ο παράδεισος. Πάρτε μαζί σας νερό, ομπρέλα και όλα τα χρειώδη. Αριστερά, θα βρείτε την Πανταζή Άμμο. Άγρια ομορφιά με βράχια που γλυστρούν στο νερό χωρίζοντας την παραλία στα δυο, εδώ θα μυρίσεις ατόφια και αδιασάλευτη από το χρόνο, την άγρια ομορφιά του Πηλιορίτικου Αιγαίου. Ψιλό βοτσαλάκι και άμμος, χώρος για όλους. Το αυτοκίνητο φτάνει ως κάτω, πάρτε μαζί σας νερό και ό,τι χρειάζεστε, ο πολιτισμός ξεκινά 5 χιλιόμετρα από δω.
Φαγητό. Η Σοφία, η Μαρία και η κυρία Χάιδω που ψήνει εξαιρετικό σουβλάκι, θα σου σερβίρουν κάτω από τα πλατάνια της πλατείας, στη γραφική Ξινόβρυση, σπιτικό, αληθινό φαγητό. Χειροποίητο κοντοσούβλι, κολοκυθοκεφτέδες, κεφτεδάκια, αρνάκι τας-κεμπάπ, λουκάνικο, τηγανητά κολοκυθάκια και μελιτζάνες και υπέροχη χωριάτικη με λαχανικά από μποστάνι και γαλοτύρι. Λεωνίδας (24230 54591).
Το Μικρό είναι μια τεράστια αμμουδιά με θίνες από ψιλή άμμο, ψιλό βοτσαλάκι κοντά στο νερό, κάπως απότομα αλλά πάντα ήρεμα νερά.
Στο Νότιο Πήλιο
Από την πλευρά του Παγασητικού
Η Μηλίνα, είναι ιδανικός προορισμός για οικογένειες, ηλικιωμένους και γονείς με μικρά παιδιά. Μπαρ, εστιατόρια, ενοικιαζόμενα και παντός τύπου μαγαζιά, «παίζουν» πάνω στο κύμα, στα αιωνίως ατάραχα νερά που θυμίζουν λίμνη, στην αμμουδερή παραλία, που σε διάφορα σημεία της έχει και ξαπλώστρες. Στα «συν» τα θαλάσσια σπορ αλλά και το νοικιασμένο ιστιοπλοϊκό που θα σε πάει για μπάνιο στο πανέμορφο νησάκι του Αλατά, απέναντι ή μια εκδρομή μέχρι το Τρίκερι.
Δίπλα ακριβώς, το Χόρτο, είναι μια πιο γραφική κόπια της Μηλίνας. Αμμουδερή παραλία στα πόδια των ενοικιαζόμενων και ένα ποταμάκι που χύνεται στη θάλασσα, αβαθή, γαλήνια νερά, μια αύρα από δεκαετία του ’70.
Φαγητό. Στον Πιγκουίνο (Άγιος Ανδρέας, 2423065518) για ολόφρεσκο ψάρι σε μια ταβέρνα με δικό της καϊκι, για μυημένους της ψαροφαγίας. Θα ξεκινήσετε με τσίπουρο, κοπάνι που παστώνει ο ιδιοκτήτης, λεκατίκι και φρέσκια παλαμίδα στα κάρβουνα.
Από την πλευρά του Αιγαίου
Το Τρίκερι, είναι το νησί της Μαγνησίας, με μια ομορφιά διαφορετική και εντελώς δική του. Στη διαδρομή, θα συναντήσεις τη Τζάστενη, έναν μικρό, μαγευτικό, γαλήνιο κολπίσκο με γαλάζια νερά. Οι ελιές φθάνουν μέχρι το νερό και συνήθως δεν έχει κόσμο ούτε τον Αύγουστο. Πάρε μαζί σου νερό και ακολούθησε το μικρό μονοπάτι από τον κεντρικό δρόμο. Εύκολη πρόσβαση σε 5 περίπου λεπτά.
Η Τζάστενη, ένας μικρός, μαγευτικός, γαλήνιος κολπίσκος με γαλάζια νερά
Οι καλές παραλίες στο Τρίκερι, κρύβονται στην πίσω πλευρά του νησιού. Η Πράσινη Άμμος μοιάζει με κρυστάλλινη πισίνα (30 λεπτά από το λιμάνι), το ίδιο και η Αφέτκα με το μοναδικό σκηνικό ενός παλιού εγκαταλειμένου ξενοδοχείου και ο Άγιος Γεώργιος. Και στις δύο θα πας από το εύκολο μονοπάτι που ξεκινά από το Μοναστήρι. Μισή ώρα περπάτημα από το λιμανάκι του Άη Γιάννη, θα βρεις τη μαγική Αγία Σοφία και αν έχεις σκάφος, τα Μικρά νησάκια θα σου χαρίσουν μια από τις πιο τιρκουάζ, εξωτικές βουτιές. Ο Αλογόπορος, απ’όπου παίρνεις το θαλάσσιο ταξί για το νησάκι, έχει μια μικρή αμμουδερή παραλία με ξαπλώστρες αλλά καλύτερα κράτα την όρεξή σου για απέναντι.
Φαγητό. Η κυρία Ασημίνα, στην ταβέρνα Τσέτας στις Κόττες, μαγειρεύει ιδανικά τη θάλασσα στην πιο σπαρταριστή εκδοχή της. Να δοκιμάσεις το ψητό χταπόδι, τον βραστό ντόπιο τόνο σαλάτα και τις θαλασσινές μακαρονάδες της. (24230 91677).
Πρώτη προσβάσιμη παραλία στα νότια της Αιγαιοπελαγίτικης πλευράς, το Μικρό είναι μια τεράστια αμμουδιά με θίνες από ψιλή άμμο, ψιλό βοτσαλάκι κοντά στο νερό, κάπως απότομα αλλά πάντα ήρεμα νερά, αν εξαιρέσεις το μεσημεριανό αεράκι που σηκώνει ένα μικρό κυματάκι. Ιδανικός παιδότοπος αφού εδώ οι μικρο-γονείς βιώνουν το απόλυτο των διακοπών, με βουτιές κατευθείαν από τα ενοικιαζόμενα της αμμουδιάς. Το αυτοκίνητο κατεβαίνει ως κάτω, έχει τρεις ταβέρνες που λειτουργούν και σαν καφέ και ένα μίνι-μάρκετ.
Πλάι στο Μικρό, ο Πλατανιάς, μια παραλία στη σκιά του ελαιώνα, με άμμο και ψιλό βοτσαλάκι και πάντα γαλήνια, ρηχά νερά. Το πρώτο της κομμάτι το προτιμούν οι οικογένεις με παιδιά, στη μέση έχει ένα μικρό beach bar με ξαπλώστρες και στο τέλος της ηρεμεί, γίνεται πιο όμορφη, ιδιαίτερα αν πετύχεις μια θέση κάτω από τη σκιά του μοναδικού πλάτανου.
Ο Μυλοπόταμος, ίσως η πιο διάσημη και πολυφωτογραφημένη παραλία του Πηλίου.
Μετά την Πλατανιά και μέχρι τον Κατηγιώργη, ξεκινά μια σειρά από μαγικές παραλίες για όσους αγαπούν τις μοναχικές εμπειρίες, αλλά για τις περισσότερες χρειάζεται σκάφος. Από αυτές, η Μπαμπακιά προσεγγίζεται με αυτοκίνητο ή με περπάτημα 20 λεπτών από το χωριό, έχει σκιά και άμμο. Η Φτελιά, έχει μονοπάτι που ξεκινά από τις Αφιλιάνες (20 λεπτά περίπου). Μια μαγική παραλία, με κρυστάλλινα νερά, ήρεμη και χωρίς κόσμο ακόμη και τον Αύγουστο. Το μυστικό της, να έρθεις νωρίς το πρωί για να πετύχεις τη σκιά κάτω από τη μία και μοναδική φτελιά. Μοναδική εξαίρεση σ’αυτή την ακτογραμμή, το Καστρί, που έχει δρόμο ως κάτω, κάμπινγκ, θαλάσσια σπορ, καφέ και ταβέρνα αλλά και μια χρυσαφένια, αμμουδερή παραλία.
Φαγητό. Στη μέση του καταπράσινου πουθενά, με απέραντη θέα στο Αιγαίο, η οικογένεια Βούλγαρη στην Ελένη (Αφειλιάνες, 2423071206), μαγειρεύει πιο σπιτικά-δεν-γίνεται, τις τοπικές σπεσιαλιτέ στην αυλή του σπιτιού της. Σπεσιαλιτέ το κουνέλι με δαμάσκηνα, το κατσικάκι με πατάτες στον ξυλόφουρνο, οι κολοκυθοκεφτέδες, τα τυλιχτάρια μελιτζάνας, το μοσχάρι σοφιγαδούρα με σκόρδο, ρίγανη και κεφαλοτύρι και τα νόστιμα γλυκά, όπως η λεμονόπιτα.
Στον δρόμο για Κατηγιώργη, το Βρωμονέρι είναι μια μικρή, τιρκουάζ αγκαλιά με άμμο που ενίοτε, όμως, την πιάνει το κύμα. Τα τελευταία χρόνια, φιλοξενεί κυρίως τους πελάτες μιας μικρής, πανέμορφης τουριστικής μονάδας στις παρυφές της αλλά ακόμη κι αν δεν βρεις μια θέση στον ήλιο, αξίζει να περπατήσεις ως εδώ από τον Κατηγιώργη για το όμορφο μονοπάτι. Ο δρόμος που φτάνει ως κάτω, χωματόδρομος σε άσχημη κατάσταση.
Από τον Κατηγιώργη, ένα μαγικό, πανεύκολο, ίσιο μονοπάτι 10 λεπτών μέσα στα πεύκα, θα σε οδηγήσει στο Βλαχόρεμα, μια τιρκουάζ παραλία στη σκιά των πεύκων, με ψιλή άμμο και αβαθή νερά. Ιούλιο και Αύγουστο, έρχεσαι νωρίς για να πιάσεις θέση καθώς δεν χωράει και πολλούς. Παίρνεις μαζί σου νερό και κολατσιό. Στον Κατηγιώργη, το ήρεμο λιμανάκι μπροστά στις ψαροταβέρνες, με την άμμο και τα αβαθή νερά είναι ο παράδεισος του παιδιού. Εδώ τα πιτσιρίκια δεν βγαίνουν ποτέ από το νερό και πλατσουρίζουν μπροστά σου μέχρι αργά τη νύχτα, όσο εσύ απολαμβάνεις τσίπουρο και μεζεδάκια στις ταβέρνες.
Μετά τον Κατηγιώργη και με βόρεια κατεύθυνση, η Λύρη είναι μια παραλία με τεράστιες στρογγυλές πέτρες, βαθιά νερά, κύμα και άγρια ομορφιά με τους δικούς της, φανατικούς εραστές. Πρόσβαση με αυτοκίνητο και μια ταβέρνα για ό,τι χρειαστείς. Άγρια βράχια με χαμηλή βλάστηση δαρμένη από τους ανέμους, κρυστάλλινα νερά, ψιλό βότσαλο, φύκια κι ένα βυζαντινό εκκλησάκι στις παρυφές της, η άγρια ομορφιά της Θεοτόκου θυμίζει Σκωτία. Την προτιμούν οι λάτρεις του ανέμου, των κυμάτων και της σιωπής. Προσβάσιμη με αυτοκίνητο.
Ο Μουρτιάς αξίζει για τα χαρακτηριστικά, μαγικά βράχια του που βάφονται πορτοκαλένια στο ηλιοβασίλεμα. Η μικρή αμμώδης, γαλήνια αγκαλιά που σχηματίζεται ανάμεσά τους και που δυστυχώς είναι πηγμένη στην ξαπλώστρα γεμίζει σε χρόνο dt από τους πελάτες των γύρω ξενοδοχείων. Εσύ, μάλλον θα μείνεις με τη θέα αλλά κι έτσι, αξίζει. Πρόσβαση με αυτοκίνητο.
Φαγητό. Οι δυό ταβέρνες στον Κατηγιώργη, έχουν ολόφρεσκο ψάρι, αστακό, καραβίδες και θαλασσινά, όλα σπαρταριστά και σε απίστευτα λογικές τιμές. Στον Σταμούλη (24230 71080) θα πας για την θαλασσινή μακαρονάδα, στον Φλοίσβο (24230 71071) για την ωραιότερη κακαβιά του Αιγαίου, που θα σου φτιάξει με το ψάρι που θα διαλέξεις στη στιγμή. Τραπεζάκια πλάι στο κύμα, η παλιά Ελλάδα που μεταμορφώνεται σε μαγεία όταν το φεγγάρι ανατέλει μπροστά σου μέσα από το νερό.
Βουτιές στη μίνι “πισίνα” στο Καλαμάκι
Το βόρειο, πηλιορίτικο Αιγαίο
Κάτω από την Τσαγκαράδα, το Μούρεσι και τη Ζαγορά ή αλλιώς τα πιο δημοφιλή, τουριστικά χωριά του Πηλίου, εδώ θα κολυμπήσεις σε μερικές από τις πιο διάσημες θάλασσες της Μαγνησίας. Από το πανέμορφο χωριό Καλαμάκι, ο δρόμος κατηφορίζει στην παραλία του Καλαμακίου. Διαμορφωμένα σκαλάκια από το πάρκινγκ οδηγούν σε μια μαγική παραλία με λευκό, χοντρό βοτσαλάκι και τιρκουάζ νερά. Στην άκρη της ξεκινούν οι κολυμπήθρες. Αρχαίο νταμάρι μέσα σε πανέμορφα βράχια, από δω έκοβαν πέτρα που ταξίδευε στο Άγιο Όρος. Τα κοψίματα έχουν δημιουργήσει εκπληκτικές, τετραγωνισμένες πισίνες στις οποίες θα κολυμπήσεις ενώ πίσω σου αφρίζει το κύμα του πελάγους. Να πάρεις μαζί σου νερό και όλα τα χρειώδη.
Βόρεια, μετά το Καλαμάκι, η πινακίδα θα σου δείξει πού θα στρίψεις για Λαμπινού. Τα σκαλάκια θα σε κατεβάσουν σε μια από τις πιο εξωτικές, τιρκουάζ παραλίες του Αιγαίου, μια λευκή αγκαλιά ανάμεσα στο πράσινο και τη θάλασσα, καμωμένη από γυαλιστερό, φωτεινό, ψιλό βοτσαλάκι. Ατραξιόν, οι θαλασσοσπηλιές στην αριστερή της πλευρά, μια απλωτή κολύμπι από την παραλία. Έχει και μερικές ξαπλώστρες, ευγενική προσφορά της ταβέρνας στην αρχή των σκαλοπατιών.
Η θεσπέσια θέα από τα “Χρώματα”
Φαγητό. Το καφέ-ταβερνάκι στην κορυφή της Λαμπινούς, είναι μια πανέμορφη οικογενειακή ιστορία, με μαγική θέα στην παραλία και τον ορίζοντα. Μπορείς να σταματήσεις για έναν εναλλακτικό σιμιγδαλένιο χαλβά με κράνμπερις και φρέντο αλλά θα ήταν κρίμα να χάσεις τους γεμιστούς κολοκυθανθούς της μαμάς Μάγδας ή τη θαλασσινή κουζίνα του γιου Νικόλα, που είναι σεφ σε μεγάλο ξενοδοχείο αλλά τα παρατάει όλα το καλοκαίρι, για να σου μαγειρέψει στη μέση του πουθενά με τα λαχανικά του οικογενειακού μποστανιού και ολόφρεσκα ψαράκια. Σπιτικές πίτες, μυδοπίλαφο, κριτσίνια κοτόπουλου με σουσάμι και γλυκό κουταλιού λεμόνι. Χρώματα, (6944820781).
Η παραλία του Μυλοπόταμου από ψηλά.
Ο Μυλοπόταμος, ίσως η πιο διάσημη και πολυφωτογραφημένη παραλία του Πηλίου χάρη στα χαρακτηριστικά της βράχια, μια αγκαλιά από πράσινο και λευκή, ψιλή άμμο είναι εξωτικός και πανέμορφος αλλά πάντα ασφυκτικά γεμάτος, καθότι μικρός. Αν η θάλασσα δεν είναι φουσκωμένη, περνάς κάτω από την διάσημη τρύπα των βράχων, σε μια μικρότερη, πιο ήσυχη παραλία. Αν όμως, ονειρεύεσαι περισσότερη αγνότητα, δίπλα ακριβώς, σε περιμένει ο Λημνιώνας. Ένα από τα κρυφά μυστικά του Πηλίου, μια μαγική παραλία με ψιλό, γυαλιστερό βοτσαλάκι και τιρκουάζ νερά. Έχει και ένα ταβερνάκι και μια καβατζούλα, ταμάμ για μια παρέα, αν περάσεις από τα βραχάκια δια θαλάσσης, στην αριστερή της άκρη. Ο δρόμος για να φτάσεις εδώ ξεκινά από το Ξουρίχτι και κάτω από τον κεντρικό, γίνεται χωματόδρομος. Χρειάζεσαι τζιπ αλλά παρκάρεις και κατεβαίνεις περπατώντας γιατί θα ήταν κρίμα να χάσεις την παραλία με τις σπηλιές του Ποσειδώνα, εδώ που βρίσκουν καταφύγιο τα δελφίνια και η φώκια μονάχους-μονάχους, εδώ που λένε πως καταστράφηκε ο στόλος του Ξέρξη.
Εξωτικό σκηνικό στη Φακίστρα.
Μετά τον Μυλοπόταμο, 200 μέτρα κατάβαση, μετά από το ξύλινο κιόσκι για πικ-νικ στο πάρκινγκ, θα σε κατεβάσουν σε μια εξωτική, τιρκουάζ, παιχνιδιάρικη μαγεία, με άμμο και ψιλό βοτσαλάκι, τη Φακίστρα. Η βλάστηση σχεδόν κολυμπά στα μαγικά νερά κι εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να έρθεις εξοπλισμένος και νωρίς για να βρεις μια θέση στον-μικρό-παράδεισο.
“Mama Mia”! κρυστάλινα νερά, αλλά μεγάλες, αφιλόξενες πέτρες και βράχια στη Νταμούχαρη.
Κι αμέσως μετά, ανεβαίνοντας βόρεια, να και η Νταμούχαρη, την οποία θα γνωρίζεις από το “Mama Mia”. Ένα μικρό, ειδυλλιακό λιμανάκι με ένα από τα ομορφότερα καφέ-μπαρ του Πηλίου. Προσωπικά για μένα, η μαγεία τελειώνει κάπου εδώ, πίνοντας μια βυσινάδα με θέα αφ’ υψηλού στο σκηνικό της ταινίας. Το υπόλοιπο χωριουδάκι με ενοικιαζόμενα κυρίως δωμάτια, είναι σούπερ τουριστικό, στη δε παραλία του εγώ προσωπικά δεν θα έκανα μπάνιο. Έχει ωραία νερά αλλά έξω θα βρεις μόνο μεγάλες, αφιλόξενες πέτρες και βράχια.
Η παραλία της Πλάκας με τα καταγάλανα νερά.
Και αμέσως μετά, αρχίζουν οι παραλίες του Αη-Γιάννη. Το Παπά Νερό, μια τεράστια παραλία με άμμο και βοτσαλάκι και το πράσινο του δάσους να βουτά ως το κύμα, θεωρείται από τις ομορφότερες παραλίες της Μεσογείου. Εδώ θα βρεις όλα τα καλά του Θεού: ξαπλώστρες, ενοικιαζόμενα, μπιτσόμπαρα, beach voley, αθλοπαιδιές και ταβέρνες αλλά και το πιο οργανωμένο κάμπινγκ του Πηλίου, πλάι στο κύμα.
Η παραλία του Άη-Γιάννη, έχει κρυστάλλινα νερά, άμμο και ναυαγωσώστη, καθώς σπάνια θα την βρεις σε γαλήνη. Ωστόσο, κάνεις μπάνιο στις παρυφές του δρόμου, με τα αυτοκίνητα να περνούν πάνω από τις ξαπλώστρες. Δυo βήματα αριστερά και με ένα επίπεδο τρίλεπτο πέρασμα πάνω από τα βραχάκια, αίφνης ανακαλύπτεις το παραμύθι που λέγεται Πλάκα. Μια μεγάλη παραλία με άμμο, βοτσαλάκι, κρυστάλλινα τιρκουάζ νερά-όταν δεν σηκώνει κύμα-και μαγική σκιά σε όλο της το μήκος, καθώς το πανέμορφο δάσος πίσω της φθάνει ως την άμμο. Ένα μικρό ρυάκι με γλυκό νερό καταλήγει δίπλα στην πετσέτα σου, όλα είναι αγνά και απολύτως ονειρεμένα μέχρι τις 5 το απόγευμα που το beach bar μερακλώνει με μουσικές που επιβάλλουν σιωπητήριο στο κύμα και τα τζιτζίκια.
Οι Άγιοι 40, η πιο διάσημη παραλία της Ζαγοράς.
Συνεχίζοντας βόρεια, ξεκινούν οι παραλίες της Ζαγοράς. Οι Άγιοι 40 είναι η πιο διάσημη απ’όλες. Τεράστια, με άμμο και ψιλό βοτσαλάκι, πανέμορφα βράχια που τη χωρίζουν σε διαφορετικές αγκαλιές, κρυστάλλινα τιρκουάζ νερά που βαθαίνουν απότομα και ένα παραμυθένιο δάσος που κατεβαίνει ως το νερό. Εδώ θα βρεις όλο το σενάριο που λέγεται life on a beach. Σκηνές, ξαπλώστρες, μπιτσόμπαρα, ενοικιαζόμενα και ταβέρνες, που όμως, φωλιάζουν μέσα στη βλάστηση διακριτικά, χωρίς να αλλοιώνουν το χαρακτήρα του τοπίου.
Το Χορευτό είναι κι αυτό μια τεράστια παραλία με ψιλή άμμο, με ξαπλώστρες στο τμήμα μπροστά στο χωριό και παρθένα αμμουδιά όσο ξεμακραίνεις. Μόλις σκαρφαλώσεις το δυo βήματα πανέμορφο μονοπατάκι, θα βρεθείς στην Παρίσαινα. Τη χαρά της σκηνής και των απανταχού γυμνιστών, εναλλακτικών. Η βλάστηση κι εδώ κατεβαίνει ως το νερό και μέσα στο δάσος υπάρχει και ένα πανέμορφο μπαράκι. Αν δεν έρθεις με τη δική σου σκηνή, καλύτερα να την αποφύγεις.
Στη μέση αυτού του πουθενά, σε περιμένει το Πλυμάρι, μια από τις καλύτερες ταβέρνες του Πηλίου.
Φαγητό. Η Ανάληψη, μετά το Χορευτό, είναι παρθένα όσο η Παναγία, μια μεγάλη παραλία ανέγγιχτη από τον πολιτισμό με μερικά παραμυθένια σπιτάκια, που ωστόσο δεν σε καλεί να κολυμπήσεις. Μόνο βράχια και τεράστιες πέτρες. Εδώ, όμως, στη μέση αυτού του μαγικού πουθενά, θα έρθεις για το Πλυμάρι, μια από τις καλύτερες ταβέρνες του Πηλίου. Γαλάζια τραπεζάκια πλάι στο κύμα, φρέσκο ψάρι από την “Πελαγία”, το οικογενειακό καΐκι, λαχανικά από το μποστάνι και ψωμί ζυμωτό στον ξυλόφουρνο που ψήνει και κατσικάκι ή τις υπέροχες πίτες με το σπιτικό φύλλο. (6977706151)
Κι όσο ανεβαίνουμε, οι παραλίες του Πουρίου κλείνουν τον κύκλο της πηλιορίτικης βουτιάς. Εδώ ο κόσμος αραιώνει, το μπάνιο συναντά τη φύση. Ερημικές, απόκρημνες αλλά μαγικές παραλίες, η Ελίτσα, το Καμάρι και ο Οβριός, είναι προσιτές με το αυτοκίνητο. Η Ελίτσα είναι μικρή, με βότσαλα και πέτρες, ιδανική για ελεύθερο κάμπινγκ και ψαροντούφεκο. Ο Οβριός είναι η απομόνωση και η γαλήνη σε όλο τους το μεγαλείο. Το Καμάρι, έχει ψιλή άμμο και κρυστάλλινα νερά.
