Κυριακή βραδύ στου Ψυρρή με τον κόσμο να τριγυρνά στα μικρά σοκάκια και να σταματά έξω από το πολύχρωμο και γεμάτο φως Little Kook για να βγάλουν μια φωτογραφία. Προσπερνώ αδιάφορα, δεν είναι για μένα αυτά, και μπαίνω στο στενό της Μικώνου. Εκεί βρίσκεται ο προορισμός μου, το φρέσκο Via Maris. Ένα μικρό, λιτό εστιατόριο με λευκοστρωμένα τραπέζια, φυτά εσωτερικού χώρου για να σπάνε τις ήπιες αποχρώσεις στους τοίχους και ράφια με μικρά αντικείμενα και κεριά να καίνε.
Αυτοχαρακτηρίζεται ως βερμουτερία με μεζεδάκια. Για να σας είμαι ειλικρινής δεν συμφωνώ και τόσο. Το Via Maris αγαπάει το βερμούτ (έχει γύρω στις 15 διαφορετικές ετικέτες και κοκτέιλ που βασίζονται πάνω σε αυτό), όμως νομίζω ότι του λείπει αυτό που θα χαρακτήριζε βερμουτερία: μεγαλύτερη ποικιλία και με πιο σπάνιες – ψαγμένες ετικέτες (μου έλειπε για παράδειγμα η παρουσία των ισπανικών βερμούτ αλλά και των ιταλικών) και γιατί όχι το δικό του. Για το τελευταίο έμαθα αργότερα ότι είναι στα σκαριά. Όπως και να έχει το εν λόγω μαγαζί, είναι ευχάριστο. Η στενόμακρη σάλα του οδηγεί στην ανοιχτή κουζίνα όπου μπροστά της υπάρχει ένα μεγάλο ψηλό τραπέζι και μια χαριτωμένη, λιλιπούτεια εσωτερική αυλή που με τα βίας χωράει τρία τραπέζια.
Με ένα Americano με νότες κακάο πήρα τον μικρό κατάλογο στα χέρια μου και άρχισα να φτιάχνω στο μυαλό μου την παραγγελία. Δεν έχει πολλά πιάτα και όλα είναι για τη μέση – αυτή η νέα φιλοσοφία που αγαπούν όλο και περισσότεροι. Την υπογραφή τους φέρει ο σεφ Levis Kodhimaj που ίσως να τον γνωρίζεται από το πέρασμα του από το Master Chef. Στα πιάτα του προσπαθεί και μπλέκει μεσογειακές και μεσοανατολίτικες γεύσεις, σαν το σαγανάκι με κατσικίσιο τυρί σαγανάκι που το μισό καλυπτότανε με matbucha (σάλτσα ντομάτας – πιπεριάς από το Μαρόκο) και με ζάαταρ (μίγμα μπαχαρικών από τη Μέση Ανατολή). Στο ίδιο μοτίβο και η προζυμένια φοκάτσια πασπαλισμένη πλουσιοπάροχα με μαυροκούκι, η οποία συνοδευόταν από ελαιόλαδο ανακατεμένο με λεμόνι κονφί όπως το κάνουν στο Μαρόκο και ντούκα (αιγυπτιακό μείγμα μπαχαρικών και ξηρών καρπών).
Δοκιμάσαμε ακόμα τις ξιδάτες, καυτερές πιπεριές με φέτα που δεν θα έλεγα ότι ήταν και το πιο δυνατό πιάτο ούτε και η παλαμίδα σασίμι με την «διαφορετική» μαγιονέζα με κότζι (μύκητας ρυζιού) που υστερούσε σε νοστιμιά. Αντίθετα τα μελωμένα καρότα με ντούκα που έχουν δίπλα τους γιαούρτι και μια γλυκιά σάλτσα από τα ζουμιά τους ήταν ένα πιάτο που μας κέρδισε. Το ίδιο έκανε και η ψητή σελινόριζα σουβλάκι. Την τοποθετούν πάνω σε πατάτα παβέ, την «λούζουν» με νόστιμη σάλτσα μπεαρνέζ και από πάνω ρίχνουν νιφάδες αποξηραμένης παλαμίδας. Και αυτό θα το ζητούσα ξανά.
Όπως επίσης και τη λεμονάτη αλλά και με αρκετό βούτυρο μακαρονάδα με τις γαρίδες και παστό λεμονάκι που έσκαγε όμορφα σε κάθε πιρουνιά. Άλλη μια ωραία έκπληξη είναι τα συκωτάκια κοτόπουλου πάνω σε πουρέ από χόρτα, με μαγιονέζα από κότζι. Εδώ η συγκεκριμένη μαγιονέζα ταίριαζε απόλυτα με τα ωραία ψημένα συκωτάκια και την πικάντικη, τραγανή σάλτσα φιστικιού, που ολοκλήρωνε το πιάτο.
Για το τέλος αφήσαμε την σοκολατένια κρέμα που μέσα της έκρυβε κάππαρη και η αλμύρα έδινε ένα ωραίο τόνο στην λίγο λιγωτική κρέμα και την φλαν με σμέουρα, μύρτιλα και βατόμουρα και σπασμένο μπισκότο στο πλάι που σαφώς κέρδισε τις εντυπώσεις.
info
Μίκωνος 10, Ψυρρή, τηλ. 2110080529
Τιμή: 35-40 ευρώ
Το άρθρο της εβδομάδας
