Τα σημεία όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει τη φωτεινή θέα του βράχου της Ακρόπολης είναι πολλά. Τα περισσότερα τουριστικά και χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον. Απλά «σκαρφαλώνει» κανείς σε αυτά, κάθεται σε ένα κάποιο από τα στενά τραπέζια, βγάζει τις φωτογραφίες του με φόντο τον Παρθενώνα, δοκιμάζει ή πίνει κάτι και την επόμενη μέρα το έχει ξεχάσει. Η μόνη απόδειξη ότι βρέθηκε εκεί είναι η ποσταρισμένη φωτογραφία στο Instagram.
Υπάρχουν, όμως, και μέρη που εκτός από τη θέα έχουν και κάτι ακόμα να προσφέρουν. Κάτι που συναγωνίζεται την ομορφιά του Ιερού Βράχου. Ένα από αυτά είναι και το roof top του boutique hotel The Zillers όπου φιλοξενείται το ομώνυμο εστιατόριο.
Είναι από τα μέρη, που αγαπώ να επισκέπτομαι μιας και δεν έχει αυτό το «τουριστικό», έχει μια ανεμπόδιστή θέα στην Ακρόπολη (απλώνεις το χέρι και την πιάνεις) και φυσικά διαθέτει ένα εξαίρετο chef, τον Παύλο Κυριάκη, ο οποίος μαγειρεύει με τέχνη και νοστιμιά. Αυτή την τέχνη και τη νοστιμιά του, μάλιστα, βράβευσε και ο οδηγός Michelin με ένα αστέρι.
Φέτος, διαθέτει δύο μενού γευσιγνωσίας: των 8 και των 13 σταδίων. Πρόσφατα δοκίμασα το μικρό και έχω να σας πω ότι μέσα στην πολυπλοκότητα τους τα πιάτα κρύβουν ωραίους συνδυασμούς γεύσεων με νοστιμιά που θα σας τραβήξουν την προσοχή. Όπως για παράδειγμα ο μπλε αστακός που συνοδευόταν από μια γευστική μπισκ, στην οποία κυριαρχούσε το καφίρ λάιμ με την έντονη του προσωπικότητα. Στο ίδιο επίπεδο ήταν και το καλκάνι με την εξίσου φοβερή beure blanc που το συνόδευε, ενώ δίπλα του ο γεμιστός κολοκυθοανθός το συμπλήρωνε αρμονικά.
Ωραίο πιάτο είναι και η αγκινάρα, από τα signatura του chef που δεν λείπει από κανένα από τα προηγούμενα μενού του, η οποία πλαισιώνεται από πουρέ σελινόριζας, ωραία δεμένη σάλτσα αυγολέμονο και τρίμμα από καφέ. Παρ’ όλα αυτά μου «χτύπησε» λίγο η παρουσία της στο μενού, μιας και η αγκινάρας είναι έκτος εποχής. Όπως εκτός εποχής είναι και ο φρέσκος αρακάς, που γαρνίριζε το κατά τα άλλα ωραίο καρέ αρνιού καπνισμένο σε φασκόμηλο. Το εν λόγω πιάτο ολοκληρωνόταν από μια γεμιστή μορχέλα (είδος μανιταριού) με πουρέ από το μυαλό του αρνιού και το χεράκι του, που μαγειρεύεται μπρεζέ μέσα σε ξινόχοντρο.
Κάπως αδύναμη βρήκα την γαρίδα Κοιλάδας, που από τη μια έρχεται ωμή, κομμένη ταρτάρ, με άγριες φράουλες, τσιτσίραβλα σε πίκλα και γρανίτα Bloody Mary, κι από την άλλη ψήνεται σε ιαπωνικό grill και συνδυάζεται με μια μαγιονέζα από τα κεφάλια της. Ούτε η πάπια ήταν ένα πιάτο που με ενθουσίασε όσο κι αν ήταν νόστιμη η μους από το συκώτι της. Επίσης, δεν μπορώ να μην αναφέρω το αυτόζυμο, ένα παραδοσιακό ψωμί από την Κρήτη που φτιάχνεται με ρεβίθια και γλυκάνισο, που αν είχα τη δυνατότητα θα ζητούσα και δεύτερο.
Περνώντας στα επιδόρπια, θα σας πω ότι είναι ξεκάθαρα από τα δυνατά σημεία του εστιατορίου. Αυτά τα έχει αναλάβει ο ζαχαροπλάστης Γιώργος Πλατινός, ο οποίος με τα δημιουργήματα του αφήνει την πιο γλυκιά ανάμνηση από την επίσκεψη σας στο The Zillers. Εδώ να σας αναφέρω ότι σε λίγες μέρες ανοίγει και The Zillers Pastry Bar ακριβώς απέναντι, από την άλλη μεριά της πλατείας της Μητρόπολης. Πρόκειται για ένα ζαχαροπλαστείο που θα σερβίρει μεταξύ άλλων κι ένα degustation menu με επιδόρπια, φτιαγμένα όλα από τον Γιώργο Πλατινό.
Επιστρέφοντας στο Zillers και στην μαγειρική του Παύλου Κυριάκη, έχω να ομολογήσω ότι έχει χαρακτήρα, διαθέτει τεχνικές, παίζει με ιδιαίτερους συνδυασμούς και συνεχώς εξελίσσεται πηγαίνοντας κάθε φορά ένα βήμα παραπέρα.
Μητροπόλεως 54, Αθήνα, τηλ. 210 3222 277
