Αν είναι κάτι που αξίζει να ζήσεις στη Θεσσαλονίκη, είναι να χαθείς στα στενά της Άνω Πόλης, εκεί όπου θα ψηλαφίσεις καλύτερα το πολυεθνικό παρελθόν της, ανάμεσα σε μουσουλμανικές κρήνες, βυζαντινά εκκλησάκια και παραμυθένια σπίτια.
Όταν ο καιρός είναι καλός το γλέντι ξεχύνεται στα πεζοδρόμια, γίνεται μια παρέα που μοσχοβολά από τα καραφάκια της «γράπας», όπως θα παραγγείλεις εδώ το τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο. Αν δεν είσαι της πεζοπορίας, υπάρχει και το «μικρό χρωματιστό» ή αλλιώς το πουλμανάκι νούμερο 22 που ξεκινά από την πλατεία Μουσχουντή για να σε ξεναγήσει στις ομορφιές της ανωφέρειας.
Έξω από τις πολύβουες πιάτσες, η «Στάση» είναι άλλο ένα συνεργατικό καφενείο, από αυτά που αγαπά εσχάτως η συμπρωτεύουσα, με ιδιαίτερη αγάπη στις εκθέσεις καλλιτεχνικής φωτογραφίας. Ψάθινες καρέκλες, στρογγυλά τραπεζάκια, θέα στον μαγικό, βυζαντινό Άγιο Νικόλα τον Ορφανό, θα έρθεις από το πρωί για καφέ στο χάλκινο μπρίκι και ξανθιώτικο λουκούμι, σε μια παρένθεση του χρόνου, εκεί όπου η πόλη επιμένει στο παρελθόν της.
Στη γραμμή που χάραξε η Νέα Γωνιά, το Sebrico, το Μαιτρ & Μαργαρίτα και πλείστα άλλα στέκια της νέας νοστιμιάς, εδώ θα γευτείς πιάτα πολύ ανώτερα από έναν αναμενόμενο κλασικό μεζέ. Που όμως δεν το κάνει θέμα, κρατώντας χαμηλά τους τόνους – και τις τιμές. Παγωμένο τσίπουρο, ξιδάτοι μοσχιοί, ονειρεμένη ζεστή φάβα με φρέσκο φασκόμηλο και καρύδια, πατάτα οφτή με αληθινό βούτυρο και σκόρδο, καπνιστό σκουμπρί σβησμένο με ρακή και φρέσκο δυόσμο. Και παντζάρια αλησμόνητα, ολόγλυκα και ζεστά, με σύγκλινο Μάνης και σβησμένα με κρασί. Η απλότητα σε αισθητική μίνιμαλ αλλά ψαγμένη, συνεχίζεται στο απόλυτο ψήσιμο που αναζητά ένα τρυφερό συκώτι με καραμελωμένα κρεμμύδια, στην ολοζώντανη σαλάτα με μαυρομάτικα, ρόκα και μυρωδικά, στα θρυλικά-λουκούμι πανσετάκια στη σχάρα που μαρινάρονται με πάπρικα και βαλσαμικό ξίδι. Αύριο, θα θέλεις πάλι να επιστρέψεις. Και μεθαύριο…
info
Ανδοκίδου 1, Πλ. Καλλιθέας, Άνω Πόλη, Θεσσαλονίκη, τηλ. 231 3069889.
