O Τζιοβάνι Σκαράτζι μάς δείχνει τον νόστιμο εαυτό του με τις ιταλικές συνταγές του, που μερικές φορές τις ελληνοποιεί, και παρουσιάζει πιάτα με ενδιαφέρον και ουσιαστική γεύση
Τον Τζιοβάνι Σκαράτζι οι περισσότεροι τον γνωρίσαν μέσα από τον τηλεοπτικό φακό και τη συμμετοχή του στο Master Chef, πριν από μερικά χρόνια. Ήταν εκείνος ο στιλάτος, ψηλός Ιταλός με την κοτσίδα και την σπαστή προφορά. Η δική μου πρώτη γνωριμία μαζί του ήταν στο εστιατόριο που διατηρούσε τα καλοκαίρια, σε ένα χωριό στη Νότια Ρόδο, στη Λαχανιά.
Εκεί, κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά, είχε στήσει ένα μικρό, χώρο με δύο αυλές όπου μαγείρευε νόστιμα al dente ζυμαρικά, risotti αλλά και πολλά ακόμα πιάτα από την χώρα του. Δεν ήταν λίγοι που έφευγαν από την πόλη της Ρόδου, έκαναν μια διαδρομή τουλάχιστον μιας ώρας για να φάνε στο λιλιπούτειο εστιατόριο του. Και μετά την συμμετοχή του στο τηλεπαιχνίδι, η δημοσιότητά του εκτινάχτηκε και το Sole Giaguaro στην άγνωστη τότε Λαχανιά έγινε προορισμός.
Όλα αυτά, τα καλοκαίρια. Πριν από δύο περίπου χρόνια ο Τζιοβάνι έστησε και την αθηναϊκή, μαγειρική του φωλιά στα Άνω Πετράλωνα, στην πιο γνωστή οδό της περιοχής, στην Τρώων. Ο χώρος πιο μεγάλος, που χωρίζεται σε δύο αίθουσες με ένα μπαρ στη μέση, ενώ η κουζίνα ανοιχτή για να βλέπουν οι επισκέπτες κάθε βήμα των πιάτων που ετοιμάζονται.
Βρέθηκα εκεί μια φαινομενικά ήσυχη Πέμπτη. Πρόθεσή μου, να δοκιμάσω τα πιάτα με ζυμαρικά. Γνώριζα ότι τα περισσότερα – εκτός από τα σπαγγέτι – τα φτιάχνουν οι ίδιοι και επίσης από την τελευταία μου επίσκεψη, αυτά ήταν που είχα ξεχωρίσει. Έλα όμως, που παίρνοντας τον κατάλογο στα χέρια μου, που παρεμπιπτόντως έχει αλλάξει πρόσφατα, το βλέμμα μου έπεσε σε άλλα πιάτα στα οποία δεν μπορούσα να αντισταθώ. Όπως για παράδειγμα τα αρνίσια γλυκάδια με τις δύο σάλτσες: cacio e pepe και κόκκινη, γλυκιά με πετιμέζι.
Συνοδευόταν με αγκινάρες. Μπουκιά και χαμόγελο. Η λευκή σάλτσα cacio e pepe ταίριαζε απόλυτα στα σωστά ψημένα γλυκάδια χαρίζοντάς τους μια ελαφριά, ευχάριστη κάψα. Η δε αγκινάρα που είχε μαγειρευτεί με σκόρδο και τσίλι ήταν σκέτη νοστιμιά. Το ίδιο γευστική ήταν και η σαλάτα misticanza η οποία συνδύαζε υποδειγματικά λεπτοκομμένη μοσχαρίσια γλώσσα με αγκινάρες και παστό λεμόνι. Ωραίο ήταν και το μοσχαρίσιο ταρτάρ με puntarelle (είδος χορταρικού που ανήκει στην οικογένεια των αντιδιών και συνήθως το χρησιμοποιούν σε σαλάτες στην περιοχή της Ρώμης), παστό κρόκο αυγού και ένα dressing από αντζούγια. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για το καλαμάρι με τα ψητά χόρτα και τον αφρό από πεκορίνο. Ένα γλυκό πιάτο και λίγο μπερδεμένο.
Στα ζυμαρικά τώρα, επέλεξα τις παπαρδέλες με ραγού πάπιας που δυστυχώς τις μοιράστηκα – μην κάνετε το ίδιο λάθος. Τα ζυμαρικά σωστά βρασμένα, al dente, κρατούσαν τη νόστιμη σάλτσα από το ραγού και η πάπια μαγειρεμένη με μαεστρία, με ωραία μπαχαρικά κρατούσε τον χαρακτήρα της. Δυναμικό επίσης χαρακτήρα είχε και η πορκέτα. Πιάτο που σας συμβουλεύω να μην παραλείψετε να δοκιμάσετε. Αυτός ο ήχος από το τραγανό λίπος που την περίεβαλλε, στο πρώτο κόψιμο με το μαχαίρι, έδινε το στίγμα, ενώ η πρώτη πιρουνιά επιβεβαίωνε την υποψία ότι πρόκειται για ένα πιάτο με πλούσια, γεμάτη γεύση.
Μετά από αυτή την εμπειρία, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο Τζιοβάνι βρήκε ξανά τον νόστιμο εαυτό του. Αυτόν που θυμόμουν από το νησί. Μαγειρεύει με όρεξη, παίζει με τις ιταλικές συνταγές που μερικές φορές τις ελληνοποιεί και παρουσιάζει πιάτα με ενδιαφέρον.
info
Τρώων 66, Άνω Πετράλωνα, τηλ. 2103478008
Τιμές: 35 με 40 ευρώ χωρίς κρασί
Το άρθρο της εβδομάδας
