Το χωριό Παναγίτσα στην Πέλλα βρίσκεται εννέα χιλιόμετρα μακριά από τον Αγ. Αθανάσιο και το χιονοδρομικό κέντρο του Καϊμακτσαλάν. Τα μέλη της οικογένειας Πολατίδη είναι τα κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας μας. Ο μπαμπάς Νίκος Πολατίδης με καταγωγή από τα χωριά της περιοχής και η μαμά Ευδοξία Πολατίδη με καταγωγή από τη Σαφράμπολη (πόλη του Σαφράν) της επαρχίας Καραμπούκ στη Μαύρη Θάλασσα και μνημείο παγκόσμιας κληρονομίας της Unesco. Με την ανταλλαγή πληθυσμών σαν αποτέλεσμα της συνθήκης της Λοζάννης, που έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 1923, η οικογένεια της Ευδοξίας Πολατίδη πατά για πρώτη φορά στα χώματα της Πέλλας. Το εστιατόριο Πέτρινο άνοιξε τις πόρτες του πριν από 28 χρόνια στην κεντρική πλατεία του χωριού Παναγίτσα.
Στην αρχή ήταν ένα μικρό ταβερνάκι με λιγοστούς μεζέδες όπως χοιρινές τηγανιές, όσπρια, βραστό, και σπανιότερα λαχανοντολμάδες και σουτζουκάκια. Το 2006 η ταβέρνα μετατρέπεται στο σημερινό «Πέτρινο παραδοσιακό εστιατόριο» όπου με την αμέριστη βοήθεια του παππού Στέφανου (μπαμπά της Ευδοξίας) η κουζίνα αλλάζει χαρακτήρα ενσωματώνοντας συνταγές της γιαγιάς από την πόλη του κρόκου (Σαφράν) και τον ευρύτερο Πόντο.
Τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστικό ρολό στην επιχείρηση κρατά ο υιός και βασικός μάγειρας Ιωάννης Πολατίδης. Επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη σε νεαρή ηλικία, μαγεύτηκε από το γαστρονομικό της υπόβαθρο. Το 2015 αποφάσισε να σπουδάσει εκεί τη μαγειρική τέχνη, για να επιστρέψει στο Πέτρινο και να παντρέψει την κουλτούρα της ανατολίτικης κουζίνας με τις δίκες του οικογενειακές μνήμες, έχοντας σαν οδηγό τις συνταγές της προγιαγιάς του και τις συμβουλές της μαμάς Ευδοξίας που ακόμη και σήμερα είναι πάντα διπλά του.
Στο Πέτρινο θα βρείτε χειροποίητες πίτες φύλλο-φύλλο, αμπελοσαρμάδες με αρωματικό γιαούρτι, λαχανοντολμάδες με πηχτό αυγολέμονο ίδιο με τους κυριακάτικους ντολμάδες της γιαγιάς και σουμάκ, χιουνκιάρ, γιαουρτλού kebab, sis & tavuk kebab, Sudzuk Begler ένα μοσχαρίσιο λουκάνικο γεμάτο μπαχαρικά που έρχεται απευθείας από την Κωνσταντινούπολη και σερβίρεται με μυρωδάτους γίγαντες φούρνου, πολίτικες σαλάτες, ρεβίθια με παστουρμά, αλλά και μπάτσο, το σκληρό Αιγοπρόβειο τυρί από την Αριδαία και μπουγιουρντί, μοσχαρίσιο συκώτι και κρέατα στη σχάρα, μοσχαρίσια ουρά με τραχανά ξινό, όπως τον μαγείρευε η γιαγιά Ευδοξία.
Η πλατεία του χωριού θύμιζε κάτι από το Silent Hill, το δημοφιλές video game, την ώρα που την προσέγγιζα με το αυτοκίνητο. Την ίδια ώρα που νύχτωνε και το πούσι (το χνούδι) από την ομίχλη της ημέρας δεν έλεγε ακόμη να καταλαγιάσει. Αριστερά μου δυο παιδιά έπαιζαν ακόμη με τα ποδήλατα τους παραδίπλα σε ένα καφενείο οι φωνές από τον ποδοσφαιρικό αγώνα της Τέταρτης καλά κρατούσαν και στο κέντρο της πλατείας η φωτεινή επιγραφή της εισόδου πλάι στις κεντητές κουρτίνες μας καλωσόριζε στο «Πέτρινο εστιατόριο παραδοσιακών γεύσεων». Σε ένα τόσο απομονωμένο χωριό παρότι βρίσκεται κοντά σε ένα πολύ γνωστό χειμερινό προορισμό, το σαλόνι του Πέτρινου είναι ένα βάλσαμο στην ψυχή. Παράδειγμα φιλοξενίας και ζεστασιάς γεμάτο καλαίσθητες διακοσμητικές αναφορές και μνήμες για τους ίδιους τους ανθρώπους του αλλά και τους επισκέπτες που έρχονται από την Τουρκία, στην Πέλλα. Τη Γη των δικών τους προγόνων.
Τα μπακιρένια σκεύη, τα κάδρα με τις φωτογραφίες στους τοίχους, τα ασημικά τα ξύλινα σύνθετα με τα ασημένια ποτήρια οι σκουρόχρωμες μπερζέρες, τα καλά σερβίτσια στους τοίχους. Μα πάνω απ’ όλα το φαγητό. Αυτό που σας περιέγραψα και αυτό που ακόμη θυμάμαι. Το οσομπούκο με τα μελωμένα κοκκάρια, η καστανόσουπα, το κιουνεφέ. Πολλά θα μπορούσα να αποτυπώσω για κάθε πιάτο ξεχωριστά. Αστοχίες δεν υπήρξαν, θα με ρωτήσετε; Ναι υπήρξαν. Μπροστά όμως στην σπουδαιότητα ύπαρξης τέτοιων προορισμών σε ολόκληρη την Ελλάδα, προορισμών που κρύβουν συγκινητικές ιστορίες ανθρώπων, ιστορίες ξεριζωμού αλλά και αληθινής αγάπης για τη μαγειρική μαζί με παραδόσεις αιώνων και οικογενειακές μνήμες, η όποια μαγειρική αστοχία είναι σαν μια κουκίδα άμμου σε μια έρημο, που πρέπει να συνεχίσει να μας χαρίζει οάσεις σαν και αυτή.
Info
Εστιατόριο Το Πέτρινο. Παναγίτσα Πέλλα, τηλ. 23810 34033
Το άρθρο της εβδομάδας
