Η οδός Απόλλωνος στο Σύνταγμα είναι, ίσως, ο πιο πολυεθνικός δρόμος της Αθήνας. Γεμάτη από έθνικ εστιατόρια, που το καθένα δίνει το δικό διαφορετικό στίγμα αλλά και χρώμα και με πολλούς τουρίστες χειμώνα – καλοκαίρι, να την σουλατσάρουν πάνω κάτω. Μέσα σε αυτό το ενδιαφέρον κράμα πολιτισμών, γεύσεων και αρωμάτων, υπάρχει και μια ευρωπαϊκή πρόταση. Μιλάμε για το Ovio, το ιταλικό εστιατόριο του γνωστού σεφ – κριτή του τηλεπαιχνιδιού Master Chef, Πάνου Ιωαννίδη και του επιχειρηματία Πάνου Πολίτη.
Το επισκεφτήκαμε μια φαινομενικά ήσυχη Δευτέρα όπου το κρύο ήταν έντονο και η ψιλή βροχή δεν βοηθούσε. Παρ’ όλα αυτά στην ιταλική «παραφωνία» της Απόλλωνος τα τραπέζια, μέσα έξω ήταν γεμάτα. Γεγονός που δεν συνέβη μόνο εκείνη την ημέρα, αλλά είναι η καθημερινότητα, όπως μάθαμε στην συνέχεια. Φυσικά, παίζει ρόλο και η δημοσιότητα του σεφ, αλλά και το φαγητό που σερβίρουν εδώ. Ένα φαγητό κατανοητό, νόστιμο στη βάση του και πολύ προσιτό στην πλειοψηφία. Άλλωστε μιλάμε για ιταλική κουζίνα, που εμείς οι Έλληνες δεν κρύβουμε την συμπάθια μας προς αυτήν.
Στο διά ταύτα όμως και το τι τρώμε εδώ. Φυσικά τα «διάσημα» risotti του Ιωαννίδη τα οποία έρχονται σε γενναιόδωρες μερίδες. Δοκιμάσαμε εκείνο με τα σπαράγγια και το λάιμ. Ωραία χυλωμένο, με μπόλικη παρμεζάνα, πολλά διάσπαρτα κομμάτια από σπαράγγι, που του έδιναν το τραγανό στοιχείο και μια όμορφη οξύτητα από το λάιμ. Ήθελε το φρέσκο πιπέρι του για να γίνει ακόμα πιο ευχάριστο. Το επόμενο πιάτο ήταν τα gnocchi με gorgonzola, αχλάδι και καρύδι, ένας πολύ επιτυχημένος συνδυασμός. Το αχλάδι ήταν καραμελωμένο σε Visanto και πρόσθετε μια ευχάριστη γλύκα. Και αν ήταν κομμένο σε μικρότερα κομμάτια θα ήταν ακόμα πιο ευχάριστο και θα κάλυπτε όλες τις πιρουνιές. Το ίδιο νόστιμη ήταν και η Cacio e pepe η οποία ευτυχώς ήταν τόσο pepe όσο θα έπρεπε. Κοινώς, είχε το πιπέρι που αναλογεί σε μια τέτοια συνταγή χωρίς να χρειάζεται να προσθέσουμε παραπάνω για να δικαιολογεί το όνομα της. Τα ζυμαρικά ήταν επίσης σωστά βρασμένα και η παρουσία της τρούφας ήταν διακριτική, που δεν επισκίαζε με την γεύση της το πιάτο.
Στο κομμάτι πίτσα, που είναι και αυτό ένα από τα δυνατά όπλα του Ovio, δοκιμάσαμε την απλή, αλλά πάντα τίμια Margherita καθώς και την Spianatta. Η τελευταία θα περισσότερο ευχάριστη αν υπήρχαν πιο πολλά κομμάτια από το πικάντικο ιταλικό αλλαντικό spianatta και η παρουσία της gorgonzola ήταν πιο αισθητή. Εδώ όμως να πούμε για το ζυμάρι που φτιάχνουν για την πίτσα τους: αφράτο, με μπόλικη υγρασία, που φουσκώνει όμορφα περιμετρικά και θα σας κάνει να μην το αφήσετε στο πιάτο όπως συνήθως συμβαίνει. Φτιάχνεται από προσεγμένα άλευρα, ωριμάζει για περίπου 48 ώρες και φυσικά περιέχει προζύμι.
Η επίσκεψη στο Ovio, ήταν μια ευχάριστη εμπειρία – τελείωσε με ένα παγωμένο, λαχταριστό τιραμισού και ένα espresso. Το εστιατόριο δείχνει ότι έχει βρει για τα καλά τον ρυθμό του και συνεχίζει με ένταση. Το μόνο που είχαμε να παρατηρήσουμε ήταν η ροή των πιάτων την οποία πρέπει το σέρβις να προσέξει και να υπάρχει μια καλύτερη επικοινωνία με το πάσο της κουζίνας.
Όσο για την ερώτηση του τίτλου… θα σας πούμε και τα τρία.
info
Απόλλωνος 2-4, Σύνταγμα, τηλ. 211 4115755
30-35 ευρώ το άτομο
Φωτογραφίες: Αναστασία Αδαμάκη
