Πρέπει να ήμουν πρωτοετής φοιτήτρια όταν πρωτοπήγα με τον πατέρα μου στη συγκεκριμένη ταβέρνα «να πιούμε ένα κρασί και να τα πούμε» ως ενήλικοι. Από τότε πολλές στιγμές της κοινής μας ζωής είχαν συνδεθεί με τον συγκεκριμένο χώρο, αλλά και με τη δική μου καθώς περνούσαν τα χρόνια. Εβδομήντα χρόνια ύπαρξης, από τον πατέρα στον γιο, το μαγαζί διατηρεί σταθερές εξίες και αρχές σε έναν τόπο που το καλό φαγητό το αναζητείς με το φανάρι. Ο ιδιοκτήτης Μανώλης βγαίνει στην αγορά κάθε μέρα. Επιλέγει ο ίδιος λαχανικά, τυριά και κρέατα και δεν διστάζει να αλλάξει προμηθευτές χρόνων αν κάτι δεν πάει καλά. Όσο για τα κρέατα, αν δεν είναι ακριβώς όπως τα θέλει, απλά δεν αγοράζει. Πλάι στη δυνατή του σχάρα και τις πραγματικά ανεπανάληπτες πανσέτες του όμως, είναι κάποια άλλα πιάτα του που με έχουν κάνει σταθερή πελάτισσα όποτε κατηφορίζουμε και «περνάμε το αυλάκι» μέχρι σήμερα.
Η τελευταία μας επίσκεψη έγινε πριν από λίγες ημέρες με την ευκαιρία μιας επίσκεψης σε οινοποιείο της Νεμέας, που οδήγησε σε διανυκτέρευση στο Άργος για να πάμε όχι μία αλλά δύο φορές για φαγητό στον Μανώλη και στην Κατερίνα, τη σύζυγό του που κρατάει την κουζίνα όσο εκείνος αλωνίζει τη σάλα. Η σάλα είναι μεγάλη, με τα βαρέλια στους τοίχους, το ραμποτέ ξύλο, το μεγάλο τζάκι και τα πεντακάθαρα υφασμάτινα τραπεζομάντιλα. Ο Μανώλης παίρνει το μπλοκάκι του και κάθεται στο τραπέζι. Απαγγέλλει τα ημέρας, επιλέγεις και φεύγει. Τα οποία
ημέρας έχουν πάντοτε να κάνουν με την εποχή, εκτός κι αν η Κατερίνα έχει ζεματίσει και καταψύξει κανένα άγριο σπαράγγι και σου φτιάξει ομελέτα αμίμητη, όπως συνέβη με εμάς στο δεύτερο γεύμα μας. Τυρί σαγανάκι, σαλιγκάρια γιαχνί χωρίς το καύκαλό τους για να μην κουράζεσαι, ομελέτα με αγκινάρα ή άγρια χόρτα ή σπαράγγια ή αβρωνιές ανάλογα με την εποχή, σαλάτα με αγκινάρες ωμές, πηχτή χοιρινή φτιαγμένη από τον Μανώλη, μπακαλιάρος τηγανητός σκέτος αφρός με τραγανό, χρυσό περίβλημα και σκορδαλιά όπως τη θέλεις. Που σημαίνει τριών ειδών: απαλή με πατάτα, μέτρια με ψωμί και τούρμπο με ολόκληρο κεφάλι σκόρδο κι όποιος αντέξει.
Ο κιμάς για τα μπιφτέκια δεν είναι απλή υπόθεση για τον Μανώλη, όπως και τα κοτόπουλα που επιλέγει. Η σαλάτα λάχανο μοιάζει σαν κέντημα και αρτύζεται με φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι. Όσο για το «δικό του» κρασί, πρόκειται για οινοποιήσεις του Κτήματος Παλυβού στη Νεμέα, με εγγυημένη ποιότητα.
Στου Μουρτούκαλη, πίσω από τους μεγάλους στρατώνες του Καποδίστρια, σε ένα στενό έξω από την αγορά, πηγαίνεις μόνο αν θέλεις να φας πραγματικά τοπικό φαγητό, από αυτό που δεν θα βρεις πια ούτε σε σπίτια ούτε σε εστιατόρια. Αυτό κάνουν και οι πελάτες του εδώ και 70 χρόνια άλλωστε.
info
Καραΐσκάκη 30, Άργος, Τηλ. 27510 68038, Τιμή: €15-20
