Μπορεί οι τηγανητές πατάτες να είναι από τα πιο απλά (και αγαπημένα) φαγητά, όμως, όσο κι αν ακούγεται παράλογο, στην Αθήνα, δεν υπάρχουν πολλά μαγαζιά που να τις φτιάχνουν όπως πρέπει: κομμένες στο χέρι, τραγανές απέξω και μαλακές από μέσα, χωρίς να έχουν ποτίσει στο λάδι, πασπαλισμένες συνετά με αλάτι, και γευστικές. Έτσι, σε όποιο μαγαζί τις βρίσκουμε φτιαγμένες με αυτό τον τρόπο, αξίζει να το αναφέρουμε. Ένα τέτοιο μέρος είναι το φρέσκο γαστροκαφενείο Καΐρειον, που βρίσκεται στην άγνωστη για πολλούς στοά Καΐρη, στο Μοναστηράκι.
Το σκηνικό του απλό: τραπέζια με σόμπες – για τις δύσκολες μέρες του χειμώνα – στη στοά και μια μικρή, ζεστή σάλα με ένα άνετο, ψηλό πάγκο και λίγα τραπεζοκαθίσματα. Όχι κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τον τελευταίο καιρό. Βέβαια, με το που περάσετε την πόρτα και το αυτί σας συντονιστεί με τις μουσικές που ντύνουν τον χώρο, μια οικειότητα παραπάνω θα την αισθανθείτε. Ειδικά αν ανήκετε στην γενιά Ζ. Ελληνική ποπ της δεκαετίας του ’80 και του ’90 γεμίζει ευχάριστα τον χώρο.
Καλά όλα αυτά, αλλά ας περάσουμε στο κυρίως θέμα, το φαγητό. Ο κατάλογος του μικρός, με πιάτα που ταιριάζουν σε ένα σύγχρονο ή gastro καφενείο – αν προτιμάτε – και τα έχει επιμεληθεί ο σεφ Γιώργος Νούσιας. Έχουν ελληνική βάση και στηρίζονται σε προϊόντα από μικρούς παραγωγούς απ’ όλη την χώρα. Για παράδειγμα, το λουκάνικο προβατίνας το φτιάχνει ένα κρεοπωλείο στο Λυγουριό και τα τουρσιά που το συνοδεύουν φτάνουν από ένα συνεταιρισμό γυναικών από τα Γρεβενά. Για την ιστορία να πω ότι είναι ένα νόστιμο πιάτο, που στο τραπέζι μας ήρθε λίγο κρύο και δεν το ευχαριστηθήκαμε όπως θα έπρεπε. Επίσης, ο πουρές που το συνόδευε δεν θα λέγαμε ότι ήταν και η καλύτερη επιλογή. Θα προτιμούσαμε το πιάτο να είχε περισσότερη ποσότητα από τουρσί μιας και εκτός από πολύ νόστιμο, έσβηνε ωραία την ένταση του λουκάνικου.
Ένα ακόμα πιάτο που δοκιμάσαμε εκείνο το βράδυ ήταν το τσεβάπ, κεμπάπ που όμως έχει μια διαφορετική αναλογία πρόβειου και μοσχαρίσιου κιμά. Δίπλα του είχε μια ανάλαφρη πίτα, μια φτωχή μαϊντανοσαλάτα, γιαούρτι και μουστάρδα. Πολλά τα συνοδευτικά που μπέρδευαν. Το ψητό κοτόπουλο, από την άλλη, με την κρέμα πατάτας, το πλούσιο βούτυρο και τη μυζήθρα ήταν αρκετά ευχάριστο και νόστιμο. Τα άγρια μανιτάρια με την σελινόριζα είχαν αρκετό λάδι, τα φουντούκια που είχαν μπει στο πιάτο λίγα και όχι καβουρδισμένα, ενώ το κυανό έδινε ένταση που όμως δεν ήταν αρκετή μιας και ήταν λίγο και αυτό σε ποσότητα.
Πλούσια σε γεύση ήταν τα ντολμαδάκια. Γεμιστά με μύδια, γαύρο και αργιομάραθο (έξυπνη επιλογή) μέσα στην απλότητα τους πρόσφεραν γεμάτη γεύση. Στην ίδια «απλή» φιλοσοφία ήταν και οι τηγανητές πατάτες με σουμάκ και ρίγανη. Μπορεί να σας φανεί υπερβολή, όμως αυτές είναι ένα λόγος, και μάλιστα πολύ καλός, για να επισκεφτεί κανείς το Καΐρειον. Χρυσαφένιες, τραγανές, χωρίς λάδι και πολύ γευστικές. Η δεύτερη μερίδα ζητήθηκε με το που δοκιμάσαμε την πρώτη πατάτα. Μάλιστα, τις συνοδέψαμε με την δροσερή τυροκαυτερή πράγμα που προτείνουμε ανεπιφύλακτα.
Το Καΐρειον μπορεί να έχει κάποιες ατέλειες, είναι όμως ένα ζεστό, φιλόξενο καφενείο στο κέντρο της πόλης, με πολύ προσιτές τιμές (είναι και αυτό στα θετικά του) που σας το προτείνουμε για μια χαλαρή έξοδο. Και φυσικά για τις πατάτες του!
Info
Καΐρη 6, Αθήνα, τηλ. 2103315871. 25-30 ευρώ μαζί με κρασί.
Φωτογραφίες: Kaireion (Facebook)
