Το διώροφο πέτρινο κτίριο, στη συμβολή της Κηφισίας με τη Ζηρίνη, υπήρξε από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα εξοχική κατοικία και από το 1985 φιλοξενούσε το μπαρ Jourfixe, στο οποίο πηγαίναμε πρωτίστως για τον κήπο του. Τα δέντρα του οποίου χρονολογούνται από τα τέλη του 1890, όπως η ροβίνια η ψευδοακακία, και παραμένουν μέρος του νέου, από το ’14, σκηνικού.
Οι ιδιοκτήτες, ο αγαπημένος Φώτης Σεργουλόπουλος και ο Βαγγέλης Γερασίμου, ανέθεσαν την επιμέλεια του κήπου στον αρχιτέκτονα τοπίου Κάρολο Χανικιάν, ο οποίος τον εμπλούτισε με περίπου εκατό νέα λουλούδια και φυτά. Και εκεί, έστησε μια σέρα, μια orangerie, με γυαλί ολόγυρα και μεταλλική οροφή, που κάνει όλο τον χρόνο καλοκαίρι όταν κάθεσαι στα τραπεζάκια της, κυκλωμένος από την πρασινάδα. Η διακόσμηση που επέλεξαν οι αρχιτέκτονες Γιώργος Γαβαλάς και Γιάννης Μουρίκης σε μεταφέρει στο σπίτι της Πάστα-Φλώρα και περιμένεις από κάπου να εμφανιστεί η Μαίρη Αρώνη με τον Παπαγιαννόπουλο, ένας φόρος τιμής στη δανέζικη αισθητική των 50s-60s αλλά με αλμοδοβαρικές νύξεις διακριτές στα χρώματα και τα έργα τέχνης. Την ίδια αισθητική αλλά σε πιο ήπιους χρωματικούς, αν και εξίσου «δραματικούς» τόνους ακολουθεί και η διακόσμηση στον εσωτερικό χώρο του κτιρίου.
Εκεί λοιπόν, από την πρώτη μέρα την κουζίνα έχει αναλάβει ένας καλός σεφ, χαμηλών τόνων, δημιουργικός, που αγαπά και σέβεται την πρώτη ύλη, την καταγωγή και τη χρήση της, με πρόσημο πάντοτε ελληνικό. Πρόκειται για τον Δημήτρη Δημητριάδη, που η εμπειρία του από το Noma απλά ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αγάπη του για τον τόπο του. Φέτος τον χειμώνα, το μενού είναι ώριμο, καλοδομημένο, με πιάτα δουλεμένα και ισορροπημένα, βασισμένα σε λίγα αλλά εκλεκτά κάθε φορά υλικά.
Δοκιμάσαμε τα «nigiri» του, ρύζι σε ζωμό παντζαριών, με καπνιστό χέλι, βλίτα και κρέμα απάκι, ένα μικρό ποίημα φινέτσας και ισορροπιών. Μια χλιαρή, εξαίσια πατατοσαλάτα με κρέμα μετσοβόνε, άγριο σέλινο και τηγανητό σταρένιο τραχανά, που έκανε σουξέ το καλοκαίρι, μεταφέρθηκε ως είχε στον χειμερινό κατάλογο και πολύ καλά έκανε. Αφράτα και τρυφερά θαλασσινά σουτζουκάκια από χταπόδι και γαρίδα, με φάβα και ένα τσάτνεϊ κάππαρης που θυμίζει σιφνέικη καππαροσαλάτα φέρνουν το κυκκλαδίτικο φως μέσα στον χειμώνα. Ερωτας πραγματικός προέκυψε με τους λαχανοντολμάδες με λάχανο Savoy και γέμιση από κιμά ορτυκιού και πουρέ. Ένα συννεφένιο αυγολέμονο αγκαλιάζει τη ζωντάνια των υπόλοιπων υλικών σε ένα εθιστικά νόστιμο σύνολο. Παραγγείλαμε και το vegan πιάτο, μια τριλογία κουνουπιδιού -ψητό, κουσκούς και καραμελωμένος πουρές- πάνω σε μια δεμένη σάλτσα καρότου με κύμινο και κόλιαντρο, με σταφίδες. Μια ινδικής έμπνευσης πρόταση, που όμως με τις ωραίες ισορροπίες της μας φάνηκε απόλυτα οικεία. Το καλοεκτελεσμένο παστίτσιο εδώ έρχεται σε μορφή κανελόνι που γεμίζεται με μπρεζέ πρόβατο και σκεπάζεται με μια ελαφριά μπεσαμέλ.
Δοκίμασα και δύο πιάτα με μανιτάρια από το πρωτοχρονιάτικο μενού που απόλαυσα πραγματικά για τη συμπυκνωμένη γεύση και τα γήινα αρώματά τους. Υπολογίστε από 45€ χωρίς ποτό για ένα πλήρες γεύμα, αλλά μπορείτε να επιλέξετε κοκτέιλ και μεζέδες, οπότε θα αλλάξει αναλόγως και το κόστος.
info
Ζηρίνη 2, Κηφισιά, τηλ. 210 8086111.
