Armando Pizzeria: Εκεί που οι ουρές κατακλύζουν τον κεντρικό πεζόδρομο του Μεταξουργείου

Αν και συνδεδεμένο κυρίως με τη βιομηχανική του ιστορία και τις μεταβαλλόμενες όψεις της Αθήνας, το Μεταξουργείο γνωρίζει τα τελευταία χρόνια μια εντυπωσιακή αναγέννηση. Στη σκιά νεοκλασικών κτιρίων, εγκαταλελειμμένων εργοστασίων και ενός αστικού τοπίου άφθονα διακοσμημένου με street art, αναδύεται μια νέα γαστρονομική σκηνή που αξίζει την προσοχή μας.

Από μπιστρό και σύγχρονα μεζεδοπωλεία, μέχρι δημιουργικά street food spots, που τιμούν, μεταξύ άλλων, τις γεύσεις της Μεσογείου αλλά και άλλων κουζινών του κόσμου, η περιοχή φιλοξενεί μικρά διαμάντια που συνδυάζουν αυθεντικότητα και καινοτομία.

Στο Armando Pizzeria, όμως, σερβίρουν πίτσα. Και τι πίτσα… Μέτρα μακριά από το Osteria Mamma, πάλι με την υπογραφή της σεφ Σαράντη, ίσως μια από τις νεότερες αφίξεις, που από τις πρώτες μέρες λειτουργίας της, είτε καθημερινή ήταν είτε βράδυ Σαββάτου, η εικόνα ίδια. Ένας πραγματικός πανικός με ανθρώπους να τρώνε την «φρέσκια» πίτσα του κέντρου ακόμη και όρθιοι από το κουτί, έξω από το μαγαζί. Και όχι ένα οποιαδήποτε κουτί, αφού ο «Άγιος Μαραντόνα» με το χαρακτηριστικό μπλε χρώμα της Νάπολης, το κάνουν να ξεπουλάει ακόμη και άδειο, για σουβενίρ. Ειλικρινά, η αισθητική του έκανε τέτοια αίσθηση, που ακόμη και περαστικοί σταματούν για να αγοράσουν είτε το κουτί είτε το merch όπως μπλουζάκια με το logo του μαγαζιού.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Pizzeria Cafeteria Armando (@armandopizzeria)

Καλό marketing, καλοσχεδιασμένο brand, έξυπνη ιδέα. Αλλά και πολύ νόστιμη πίτσα. Η σάλτσα γλυκόξινη και ισορροπημένη, το ζυμάρι εκπροσωπεί επάξια τη ναποτιλάνικη πίτσα στον ξυλόφουρνο, και με τη νοστιμιά του τρως το ίδιο ευχάριστα ακόμη και το στεφάνι. Πίτσες ζουμερές μα όχι πανιασμένες. Δοκιμάσαμε την Pepperoni -ωραίο αλλαντικό, από την Ιταλία όπως και όλα τα αλλαντικά στο Armando- με αμερικανικές επιρροές, με την προσθήκη μελιού με srirracha, αλλά και την αναπάντεχη εμφάνιση ελιών και chili oil. Ακόμη, δοκιμάσαμε και τη λευκή Mortadella, με φιστίκι, χειροποίητη πραλίνα φιστικιού που για εμένα έκανε όλη τη διαφορά σε σχέση με κάθε άλλη πίτσα με αυτόν τον συνδυασμό, φινετσάτη μορταδέλα Ιταλίας και ρόκα για τη δροσιά.