Τα Τρίκαλα Κορινθίας φαίνεται πως τα έχουν όλα. Τρεις πανέμορφους γραφικούς οικισμούς (Κάτω Τρίκαλα, Μεσαία Τρίκαλα, Άνω Τρίκαλα) με πετρόκτιστα σπιτάκια και στριφογυριστά σοκάκια, λίμνες, δάση, χιονοδρομικό κέντρο.
Το φυσικό τοπίο, χειμώνα-καλοκαίρι, έχει πάντα τη δική του εποχική ομορφιά. Τα δάση με τα καταπράσινα δέντρα, που δίνουν τη θέση τους σε όλες τις αποχρώσεις του πορτοκαλί και του καφέ, μέχρι και αυτά να απογυμνωθούν και να ντυθούν στα λευκά, συνθέτοντας ένα τοπίο ονειρικό.
Όλη αυτή λοιπόν η εναλλαγή στο τοπίο, υπόσχεται μια γη πλούσια και εύφορη, που εννοείται πως έχει και αντίκρισμα στην τοπική γαστρονομία, που κάνει τις παραδοσιακές ταβέρνες του οικισμού, έναν καλό λόγο από μονο του για να επισκεφθείς αυτό το μέρος.
Εμείς, μιας και μείναμε μόνο ένα Σαββατοκύριακο, όπου πήγαμε, πήγαμε ρωτώντας. Η περιγραφή που κάναμε κατά την αναζήτηση, λιτή: παραδοσιακό φαγητό με ντόπια προϊόντα. Και μέσα από τη λίστα προτάσεων που μας είχαν κάνει, καταλήξαμε σε εκείνα που μας φάνηκαν «τα πιο πιστά στην παράδοση». Και δεν νομίζω να πέσαμε έξω.
Πρώτη στάση, η ταβέρνα του Δεκλερή στα ‘Ανω Τρίκαλα. Βρίσκεται εκεί από το 1938, αλλά ξεκίνησε την πορεία του σαν κρεοπωλείο. Σιγά σιγά, άρχισαν να μαζεύονταν οι χωριανοί και τσιμπούσαν ψητά μεζεδάκια. Δεν άργησε να γίνει στέκι, αφού όλο και περισσότεροι, όταν τους ρωτούσαν «Πού πηγαινεις;», απαντούσαν «Στου Δεκλερή». Μέχρι το 1970, το άλλοτε κρεοπωλείο είχε γίνει πια χασαποταβέρνα, αφού οι συνεχείς προσθήκες στις επιλογές των πιάτων, του έφτιαξαν κανονικό μενού, και οι χωριανοί έγιναν θαμώνες. Τώρα πια, ο Δεκλερής, είναι μια παραδοσιακή ταβέρνα τρίτης γενιάς με τα όλα της.
O χώρος της, ζεστός, με τα ξύλινα δοκάρια του, τους πέτρινους τοίχους και το αναμμένο τζάκι. Το προσωπικό, ευγενικό, και παρόλο που η ταβέρνα ήταν γεμάτη, δεν άργησαν καθόλου να μας εξυπηρετήσουν.
Έχοντας στο μυαλό ότι κόβουν οι ίδιοι τα κρέατα, τα οποία είναι και ντόπια, επιλέξαμε πιάτα με κρέας. Ψητά, πιο συγκεκριμένα. Δοκιμάσαμε τα αρνίσια παϊδάκια, που ήταν και το highlight της ημέρας. Ωραία ψιλοκομμένα, ζουμερά και πολύ γευστικά. Δεν έβγαζαν καθόλου αυτό που λέμε εμείς οι παράξενοι «κρεατίλα». Σωστά στο αλάτι, βάζαμε λίγο λεμονάκι και δεν μας έλειπε τίποτα.
Ακόμη, δοκιμάσαμε ψητή γουρουνοπούλα με την πέτσα της. Κι εκείνη το ίδιο νόστιμη, καλοψημένη και με τραγανή πέτσα-λουκούμι. Επίσης, δοκιμάσαμε το «χριστουγεννιάτικο» λουκάνικο. Αρκετά κρεατένιο και μυστική συνταγή της επιχείρησης, αφού και αυτό εννοείται πως ήταν χειροποίητο.
Για συνοδευτικά, πήραμε έξτρα καυτερή τυροκαυτερή και ντόπιο τυρί Ζήρειας ψητό στα κάρβουνα. Το ψωμάκι που φέρανε στην αρχή ήταν κι εκείνο ψημένο με λάδι, κάτι που πάντα μετράει σαν συν.
Γενικά, παράπονο δεν είχαμε κανένα και φάνηκε αφού τα πιάτα μας τα αδειάσαμε σαν καλά παιδάκια.
Το δείπνο έκλεισε με βουτυράτο μπακλαβά, και αυτός φτιαγμένος εκεί. Ελαφρύς με πολλά φύλλα και νόστιμο σιρόπι. Μου άρεσε, κι ας μην είναι τα σιροπιαστά από τα αγαπημένα μου.
Την επόμενη μέρα, μετά από πεζοπορία στη Ζήρεια, νιώσαμε λίγο περισσότερο το κρύο και θέλαμε κάτι μαγειρευτό να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας. Μας πρότειναν να πάμε σε μια ταβέρνα στα Μεσαία Τρίκαλα, στο Έναστρο, με δικές τους πρώτες υλές, λαχταριστά μαμαδίστικα μαγειρευτά και απίστευτη θέα.
Τρία στα τρία. Αρχικά η θέα μπορεί και να ήταν η καλύτερη από κάθε άλλη ταβέρνα στα Μεσαία Τρίκαλα, αφού πρόσφερε οπτική σχεδόν 180 μοιρών. O χώρος πολύ ζεστός, φτιαγμένος από ξύλο και πέτρα, σύμφωνα με την αρχιτεκτονική της περιοχής.
Ξεκινήσαμε «απλά», με ψητά λαχανικά, τα οποία ήταν ωραία, τραγανά και ζουμερά. Γιατί πολλές φορές τα ψητά λαχανικά σε ένα μενού είναι λίγο τζόγος, αφού μπορεί να σου έρθουν νοτισμένα και άγευστα. Αυτά, καμία σχέση. Το τζατζίκι, μια χαρά και οι λαχανοντολμάδες νόστιμοι, ζουμεροί, με έξτρα καρότο (πολύ μου άρεσε αυτή η προσθήκη) και μπόλικο άνηθο.
Για κυρίως, βάλαμε στη μέση αγριογούρουνο στιφάδο με φρέσκες τηγανητές πατάτες. Το αγριογούρουνο νομίζω ήταν το αγαπημένο μου πιάτο απ’ ό,τι έφαγα στα Τρίκαλα Κορινθίας. Ήταν τρυφερό (κοβόταν με το πιρούνι-αν είχαμε κουτάλι θα το κόβαμε με αυτό), σε χυλωμένη σάλτσα με σωστά μπαχαρικά και ωραία μαγειρεμένα κοκκάρια. Ακόμη, δοκιμάσαμε κόκορα κοκκινιστό με χυλοπίτες χειροποίητες, κι εκείνες του μαγαζιού. Κόκορας-αγριογούρουνο, σημειώσατε Χ.
Στο τέλος, μας τράταραν κορμό. Μου θύμισε τη μαμά μου και μετά μιλούσαμε κάνα μισάωρο στο τηλέφωνο.
Info
Στου Δεκλερή: Άνω Τρίκαλα Κορινθίας, Τρίκαλα Κορινθίας 204 00, Tηλ: 6944914385, Ωράριο: 1:30μ.μ.–12:00π.μ., Τετάρτη: κλειστά.
Έναστρο: Μεσαία τρικαλα, Μέση Συνοικία Τρικάλων 204 00, Tηλ: 697 731 1729 Ωράριο: 12:00μ.μ.–12:00π.μ, Τρίτη-Πέμπτη: κλειστά.
Δείτε επίσης:
Πού θα αγοράσετε παραδοσιακά προϊόντα στη Νέα Ιωνία
5 καντίνες για όλες τις ώρες στον Πειραιά
Βγήκαμε για φαλάφελ στο κέντρο της Αθήνας
