Μέχρι που είδα τη χρυσή πινακίδα με το «Μούργα» γραμμένο σε βυζαντινή γραφή και το αναποδογυρισμένο λιόδεντρο με τις ρίζες στον αέρα, είχα και μια υποψία πως το όνομα αυτού του παράξενου σαλονικιώτικου μεζεδοπωλείου –εκτός από το προφανές κατακάθι του ελαιόλαδου– μπορεί και να παρέπεμπε στην έννοια του «αντρικού γλεντιού με το πολύ πιοτί, τις μεθυσμένες φιλοσοφικές συζητήσεις και την παραδοσιακή λαϊκή μουσική υπόκρουση».
Εντέλει, όμως, παρά τις παλιομοδίτικες καρέκλες με την κυρτή ράχη σε βιεννέζικο στυλ και τα αντίστοιχα μαρμάρινα τετράγωνα τραπέζια παλιού καφενείου, όπου περιμένουν, στοιβαγμένα, αναποδογυρισμένα ποτήρια και πιάτα, παρά τους αυστηρούς τοίχους με τα τεράστια «φωτογραφικά» πορτρέτα ανθρώπων με παλιομοδίτικες φορεσιές και το μαρμάρινο τεζάκι με τις καρέκλες του μπροστά από την ανοιχτή κουζίνα, τίποτα δεν είναι παλιομοδίτικο και τίποτα δεν σε προκαλεί να «κάνεις μούργα».
Στους τοίχους του εστιατορίου εκτίθενται έργα της συλλογής «Faces+Masks» του φωτογράφου Νίκου Βαβδινούδη
Η καθαρά ψαροφαγική κουζίνα του Γιάννη Λουκάκη είναι σύγχρονη και ιδιωματική. Ο μικρός του κατάλογος (10-15 πιάτα καθημερινά) καθορίζεται από την ψαριά της ημέρας και την έμπνευση που θα του προκαλέσει. Το στυλ της κουζίνας του, παρότι θυμίζει τα γαστρο-μπιστρό ή τις γαστρο-παμπ του εξωτερικού, δίνει την εντύπωση πως συνεχίζει τη μαγειρική παράδοση της πόλης, χωρίς απαραίτητα να την αναπαράγει. Μπορεί ένα μέρος της γοητείας της να στηρίζεται στο στοιχείο της έκπληξης, το βασικό της όμως χάρισμα είναι
η φρεσκάδα της και η βαθιά, μερακλίδικη νοστιμιά της. Θα παραθέσω και πιάτα που δοκίμασα άλλες φορές για να οριοθετήσω καθαρότερα τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα δώρα της θάλασσας, με σεβασμό στην πρώτη ύλη και παντελή έλλειψη φλυαρίας.
Σημεία αναφοράς του γίνονται κάποιες φορές οι δύο πατρίδες του, η Κρήτη και ο Πόντος. Ενώ οι συνδυασμοί μπορεί να είναι μέχρι και τολμηροί και μερικές φορές οι εντάσεις αρκετά ψηλές, δεν σοκάρουν γιατίτα πιάτα του βγαίνουν άψογα. Καλή σχάρα, καλό τηγάνι, ωραία φουρνιστά, τι άλλο να ζητήσεις; Τα παραδείγματα είναι πολλά: Οι ψωμωμένες γαρίδες που έρχονται στο κατσαρολάκι μαζί με τον ζωμό τους και τις μπάλες πηχτόγαλου Χανίων, η οσπριάδα με το θράψαλο στη σχάρα, το ψητό μυλοκόπι με λαχανικά στη λαδόκολλα, οι σαρδέλες στη σχάρα με λαχανικά πλακί, κι εκείνος ο μουσακάς με τον ροφό που κάνει όσους τον έχουν δοκιμάσει να παραμιλάνε κι εμένα που δεν τον πέτυχα ποτέ, να ζηλεύω.
info
Αθ. Χριστόπουλου 12, Θεσσαλονίκη, τηλ. 22310 268826, τιμή/ άτομο: €15-€25. Φωτογραφίες: Νίκος Βαβδινούδης
