Έχετε δοκιμάσει άγουρη πράσινη ελιά; Έχετε γευτεί την πίκρα και τα αρωματά της; Προφανώς όχι αν δεν έχετε λιόδεντρα ή δεν έχετε αγοράσει ποτέ φρέσκες από τη λαϊκή για
να τις φτιάξετε στο σπίτι. Το πιο κοντινό πάντως στη γεύση της φρεσκοκομμένης ελιάς, του φρούτου που μόλις κόπηκε από το δέντρο, είναι να τις δοκιμάσετε τσακιστές.
Οπου τσακιστές σημαίνει το εξής. Παίρνετε καθαρούς πράσινους καρπούς, χωρίς χτυπήματα, πληγές ή δάκο, και τους χτυπάτε έναν έναν με προσοχή με μια πέτρα ή ένα κομμάτι μάρμαρο ή βαρύ ξύλο. Σίγουρα όμως όχι μέταλλο ή μπρούντζο γιατί αλλοιώνονται και οξειδώνονται.Το χτύπημα (τσάκισμα) είναι τόσο δυνατό ώστε να «ανοίξει» η ελιά, αλλά να μη σπάσει το κουκούτσι, ο πυρήνας της.
Οι ελιές μπαίνουν σε δοχείο με νερό να τις καλύπτει μαζί με ξινό (κιτρικό οξύ σε κρυσταλλική μορφή), χοντρό αλάτι και λεμόνια κομμένα στα τέσσερα με ένα βάρος από πάνω ώστε να τις κρατάει βυθισμένες στο νερό. Το νερό αλλάζει κάθε μέρα, μέχρι το έντονο χρώμα τους να γίνει σταδιακά λαδί και η έντονη πίκρα να μαλακώσει, περίπου σε 10-12 μέρες.
Οι τσακιστές πρέπει να διατηρούν μια ελαφριά πίκρα γιατί έτσι κρατούν και όλα τα αρώματα και τις ιδιότητες της φρέσκιας ελιάς. Αφού τις σουρώσετε, τις ξεπλένετε και μπαίνουν πάλι σε βάζο, με άρμη και όποια αρωματικά αγαπάτε, πάντως ο μάραθος και η θρούμπη τούς ταιριάζουν πολύ.
Μπορείτε να τις καταναλώσετε έπειτα από 5-6 μέρες και για 3-4 μήνες.Αυτό συμβαίνει γιατί καθώς τις τσακίζετε εκτίθεται ουσιαστικά η σάρκα τους στην οξείδωση και μαλακώνει σχετικά γρήγορα σε σχέση με την ολόκληρη άθικτη, χάνοντας αυτό που την κάνει τόσο ξεχωριστή, την υφή και τα αρώματά της. Αν αντέχετε το πικρό, σερβίρετέες πάντοτε λίγο άγουρες με σταγόνες αγουρέλαιου.
Δείτε επίσης:
Μαύρες ή πράσινες ελιές: Ποιες είναι οι πιο υγιεινές;
Έχετε άγχη; Καταπολεμήστε τα τρώγοντας ελιές και ελαιόλαδο
Πώς θα φτιάξετε τις καλύτερες ελιές στο σπίτι
