Με τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές ξεκινά η συγκομιδή άγριων μανιταριών. Η Ελλάδα μετρά περίπου 2.700 είδη.
Μέχρι τη δεκαετία του ’50 τα άγρια μανιτάρια ήταν αγαπητά σε όλη τη Ελλάδα. Φθινόπωρο και άνοιξη περίμεναν τις βροχές για να βγούν για «κυνήγι». Τα μαγείρευαν τηγανητά με αλεύρι, τα έκαναν με τα αυγά, τα έφτιαχναν στιφάδο και λεμονοθυμαράτα.
Ηταν εξαιρετική πηγή μη ζωικής πρωτεΐνης, χορταστικά και με μηδενικό κόστος. Επειτα άρχισε η αστικοποίηση και η μετανάστευση, εσωτερική και εξωτερική, οι τόποι ερήμωσαν, κανείς δεν έβγαινε να πάρει τα βουνά για μανιτάρια κι έτσι αυτά σταδιακά εξαφανίστηκαν από την ελληνική κουζίνα.
Μέχρι τη δεκαετία του ’80 δηλαδή, όταν επέστρεψαν αλλά κάπως ανάποδα, με διαβατήριο και βίζα, μικρά και ολόλευκα με το όνομα Μανιτάρια τωνΠαρισίων (Champignons de Paris). Απαραίτητα στα δεκάδες ιταλικά εστιατόρια που άνοιγαν στην πρωτεύουσα και όπου το μικρό λευκό μανιτάρι σε φέτες από κονσέρβα κοσμούσε καρμπονάρες, αλφρέντο, τέσσερα τυριά, πίτσες και φιλέτα μοσχαρίσια.
Τις επόμενες δεκαετίες είδαμε στην αγορά φρέσκα καλλιεργημένα ολόλευκα σαμπινιόν, αργότερα πλευρότους και πορτομπέλο, που αρκετοί μέχρι σήμερα αντιμετωπίζουν με δισταγμό «γιατί τα μανιτάρια μπορεί να είναι δηλητηριώδη».
Επειτα ήρθε το Ιντερνετ και η παγκοσμιοποίηση της πληροφορίας. Τα άγρια μανιτάρια έγιναν μόδα και σήμερα οι συλλέκτες είναι πολλοί και στη χώρα μας. Για εκείνους που δεν έχουν κάποια εκπαίδευση και προϋπηρεσία, καλό είναι να περιορίζονται στο κόψιμο 2-3 ειδών εύκολα αναγνωρίσιμων, όπως οι βολίτες, τα καισαρικά και οι τρομπέτες.
Για τους έμπειρους με γνώσεις, ανοίγεται πεδίο δόξης λαμπρό τέτοια εποχή, ακόμη και για τρούφες, από τον Εβρο μέχρι τις Κυκλάδες και την Κρήτη… Αρχάριοι, πριν ξεκινήσετε, συμβουλευτείτε γνώστες, βιβλία και εξειδικευμένα sites.
Δείτε επίσης:
Τα δηλητηριώδη μανιτάρια στην Ελλάδα και τι να προσέχουμε
Πρέπει να πλένουμε τα μανιτάρια;
Ο σωστός τρόπος να μαγειρέψεις μανιτάρια στο τηγάνι
