Το φαγητό είναι αξία που εμπνέει μικρούς και μεγάλους αποτελώντας συντροφιά και αποκούμπι, ευχάριστη, πληθωρική νότα στις οικογενειακές και φιλικές μαζώξεις, καθημερινή συνήθεια αλλά και μορφή τέχνης -όπως συχνά λέγεται στους γαστρονομικούς κύκλους- γιατί εμπνέει με πολλούς τρόπους. Με μια πιο ρομαντική αλλά και χιουμοριστική διάθεση, επισημαίνουμε μερικούς εντελώς διαφορετικούς τρόπους που το φαγητό μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης, όταν κάνει παρέα όχι με κουτάλες, κατσαρόλες και τηγάνια αλλά με τις νότες του πενταγράμμου. Καλή απόλαυση.
Φωτογραφία: Στέλιος Κρεβατόπουλος
Μάγειρας
Μάριος Φραγκούλης, Ηλίας μαμαλάκης
Στο μουσικό παραμύθι «Το Φτερό του Δράκου» ο Μάριος Φραγκούλης ερμηνεύει συνοδεία της χαρακτηριστικής, ζεστής φωνής του αγαπημένου Ηλία Μαμαλάκη.
«Πήρα απ τα παραμύθια τα κουκιά και τα ρεβίθια, μία φασολιά πελώρια, το λαγό και τα κοκόρια. Πήρα όλα τα καρβέλια, τα σταφύλια από τ’ αμπέλια, τα εφτά τα κατσικάκια και τα τρία γουρουνάκια.
Με το ζόρι απ’ τη φωλιά τους πήρα τη φωτιά απ’ τους δράκους κι απ’ τις μάγισσες καζάνια, κατσαρόλες και τηγάνια.
Έριξα τα υλικά μου και τ’ αλατοπίπερά μου.
Απ’ τα παραμύθια κλέβω να ‘χω για να μαγειρεύω.
Έχουμε σας λέω πανηγύρια.
Φέρτε πιάτα, φέρτε και ποτήρια.
Μάγειρας Τσελεμεντές θα γίνω κι ότι μαγειρεύω θα το δίνω στα παιδιά.
Φέρτε τα μαχαιροπήρουνα σας και τα παραμύθια της γιαγιάς σας, τα παιδιά να φάνε και να πιούνε και ποτέ, ποτέ μην κοιμηθούνε νηστικά.»
Φωτογραφία: Στέλιος Κρεβατόπουλος
Ο πασατέμπος
Imam Baildi
Ο περίφημος πασατέμπος που συνέθεσε ο Μανώλης Χιώτης σε στίχους του θεατρικού συγγραφέα Γιώργου Γιαννακόπουλου και ερμήνευσε η Ιωάννα Γεωργακοπούλου συνοδεία του Στελλάκη Περπινιάδη πρόσφατα διασκευάστηκε και από τους Imam Baildi, ένα συγκρότημα ιδιαίτερα δημοφιλές που έχει διασκευάσει με επιτυχία τραγούδια που έχουν αφήσει εποχή.
«Αυτά που λες εγώ τ’ ακούω βερεσέ
Τα παραμύθια σου τ’ ανθίστηκα πια τώρα
Και το κατάλαβα πως ήμουνα για σε
Ο πασατέμπος σου για να περνάς την ώρα
Κάθε σου φίλημα το βρίσκω πιο πικρό
Και τον καημό μου δεν μπορείς να τον γλυκάνεις
Μαζί μου έρχεσαι μπαμπέσικο μικρό
Γιατί γυρεύεις κόνξες σ’ άλλονε να κάνεις
Φύγε λοιπόν αφού το θες αλλού να πας
Άσ’ τις μουρμούρες και τις κλάψες και τις τρίχες
Κι όταν θα σμίξεις με τον μάγκα π’ αγαπάς
Να μην του πεις ότι για πασατέμπο μ’ είχες».
Η Ντομάτα Καμικάζι
Γιώργος Χατζηπιερής
https://www.youtube.com/watch?v=nhxvW1KOnmU
Μια πολύ γλυκιά ερμηνεία από το άλμπουμ «η επιστροφή του τεμπέλη δράκου», του Γιώργου Χατζηπιερή, ενός από τους καλύτερους «παραμυθάδες» της εποχής μας.
Μια ντομάτα καμικάζι
τριγυρνάει στη Βεγγάζη
μα την κυνηγάνε ήδη
το λαδάκι και το ξύδι
Βλέπει τότε ένα κοτσάνι
πίσω από ένα καραβάνι
είναι ο φίλος της τ’ αγγούρι
με την πράσινη τη μούρη
Μες της αραπιάς τα μέρη
περπατάνε χέρι χέρι
το αγγούρι κι η ντομάτα
μα τα κάνανε σαλάτα
Η ντομάτα και τ’ αγγούρι
μπαίνουν τότε σ’ ένα αχούρι
μα είναι η ρίγανη στημένη
στη γωνιά και περιμένει
Μπαίνουνε σε καφενέδες
σκαρφαλώνουν μιναρέδες
σε χαμάμ και σε παζάρια
με κιλίμια και μπαχάρια
Ξάφνου μέσ `απ’ την αλάνα
ξεπροβάλει μια σουλτάνα
που την πιάσαν οι σεφτέδες
για τους ντοματοκεφτέδες
Μα η ντομάτα ξέρει κόλπο
απ’ τη θήκη βγάζει τ’ όπλο
και της ρίχνουν με τ’ αγγούρι
ντοματόζουμο στη μούρη
Μες της αραπιάς τα μέρη
περπατάνε χέρι χέρι
το αγγούρι κι η ντομάτα
μα τα κάνανε σαλάτα
Το αστείο (ή το σαλάμι)
Πάνος Μουζουράκης
Ο Βασίλης Νικολαΐδης γράφει ένα κομμάτι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Πάνου Μουζουράκη. Το «αστείο» ή «το σαλάμι» όλως είναι γνωστό, μοιάζει όντως να γράφτηκε για πλάκα αλλά σημείωσε μεγάλη επιτυχία αφού δεν θα μπορούσε να το «ερμηνεύσει» κάποιος καλύτερα από τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη.
«Μ’ άφησες μόνο, ο διάολος να πάρει τη μοίρα μου
θα σ’ είχα σφάξει αν ήταν του χαρακτήρα μου
Μ’ ένα σαλάμι αφημένο καιρό στο ψυγείο
είπα, λοιπόν, κι εγώ να σου κάνω ένα αστείο
Πήρα στο τμήμα, αμέσως και τους τηλεφώνησα
και παγωμένα τους είπα πως σε δολοφόνησα
στην μηχανή του κιμά είπα σ’ είχα λιανίσει
και ένα σαλάμι με σένα πως είχα γεμίσει
Κι ήρθαν στο σπίτι αμέσως για να με πιάσουνε
και στα μπαλκόνια βγήκανε για να μη χάσουνε
Πω πω να δεις το αίμα του πλήθους παγώνει,
μ’ ένα σαλάμι που παίρνανε σ’ ένα σεντόνι
Και πρώτη σελίδα να γράφει ο Τύπος διάφορα
και ν’ απορώ κοίτα ρε πως τα κατάφερα.
Για να σε κάνω κοντά μου ξανά να γυρίσεις
στ’ αλλαντικά να κοπούν εντελώς οι πωλήσεις
Πλάκες επίσης γινήκαν στην αναπαράσταση
που μου τη βαράει κι αρχίζω κι εγώ την παράσταση
τους δείχνω να! φέτες κόβω απ’ το σαλαμάκι
και τους ρωτάω αν έχει κανένα ουζάκι
Που λες τους την δίνει να θέλουνε να με λιντσάρουνε
και για μια πλάκα την κεφαλή να μου πάρουνε
Κάπου εδώ, μωρό μου, τ’ αστεία τελειώνουν,
προφυλακιστέο με βγάζουν και μέσα με χώνουν
Και τώρα λέω την αλήθεια και δε με πιστεύουνε
τρελοί και γιατροί μες στο Δαφνί μ’ αποφεύγουνε
και περιμένω, μωρό μου, να’ ρθεις να τους πεις,
πως είσαι καλά, δεν είσαι σαλάμι και ζεις.»
Ο αγλέορας
Δημήτρης Σταρόβας
Ο Δημήτρης Σταρόβας, εκτός από εξαιρετικός showman είναι ως γνωστόν και αμετανόητος foodie. Με κάθε ευκαιρία αυτοσαρκάζεται κάνοντας το κοινό να κλαίει από τα γέλια. Το παρακάτω άσμα λοιπόν γράφτηκε με ακριβώς αυτό τον σκοπό, μεταφέροντας τα λαίμαργα ένστικτα ενός ερωτοχτυπημένου που τον παράτησε η καλή του… Κλαίμε.
Έφυγες χθες
και με πλήγωσες άδικα
και πήρα σβάρνα
μες τη νύχτα τα φαγάδικα
κι άρχισα κι έτρωγα
και κόντευα να σκάσω
σε μια προσπάθεια
εσένα να ξεχάσω
Για σένα θα φάω
τα σάντουιτς όλου του κόσμου
γιατί ήσουν εσύ
η ζωή μου το φως μου
κι αν τα όνειρα που χα για σένα
τ’ αφήσεις μετέωρα
ε τότε να ξέρεις θα φάω
τον αγλέορα
