Όπως όλες οι επιχειρήσεις, έτσι και τα εστιατόρια, χρησιμοποιούν διάφορες προσεκτικά μελετημένες λεπτομέρειες στους καταλόγους τους, με σκοπό την αύξηση του κέρδους.
Ένας προσεκτικά δομημένος κατάλογος διαμορφώνεται βάσει των παρακάτω έξυπνων ψυχολογικών «τρικ» που υποσυνείδητα ωθούν τους πελάτες σε συγκεκριμένες επιλογές προκειμένου να ξοδέψουν περισσότερα χρήματα. Καταγράψαμε τις πιο συνήθεις περιπτώσεις.
Χρησιμοποιούν συγκεκριμένα χρώματα
Τα χρώματα ενός μενού μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την παραγγελία σας. Το πράσινο υποδηλώνει τη φρεσκάδα και το πορτοκαλί ανοίγει την όρεξη. Το κίτρινο είναι ένα «χαρούμενο» χρώμα που χρησιμοποιείται για να προσελκύσει την προσοχή του πελάτη ενώ το κόκκινο τον ενθαρρύνει να επιλέξει συγκεκριμένες προτάσεις.
Χρησιμοποιούν τα πολύ ακριβά πιάτα για να προωθήσουν τα πιο οικονομικά
Πολλά εστιατόρια χρησιμοποιούν πολύ ακριβά πιάτα ως αντιπερισπασμό, προκειμένου τα λιγότερο ακριβά πιάτα να φαίνονται φθηνότερα. Ένας από τους λόγους που σε έναν κατάλογο μπορεί να υπάρχει ένα πιάτο των 50 ευρώ είναι για να νιώσει καλύτερα ο καταναλωτής όταν παραγγείλει ένα πιάτο των 35.
Συνδέουν το φαγητό με την οικογένεια
Η νοσταλγία-και η δύναμη της μνήμης γενικότερα- είναι δραστικός παράγοντας στο κομμάτι της επιλογής ενός πιάτου. Το κοινό αισθάνεται μεγαλύτερη σύνδεση όταν ο κατάλογος χρησιμοποιεί τις λέξεις «μαμά» ή «γιαγιά», όπως για παράδειγμα το «αρνάκι της γιαγιάς».
Δεν χρησιμοποιούν το σύμβολο του νομίσματος
Σε πολλούς καταλόγους το σύμβολο του νομίσματος δεν χρησιμοποιείται προκειμένου να μην δίνεται έμφαση στην τιμή του πιάτου (ή του ποτού ή του κρασιού αντίστοιχα). Θα υπενθύμιζε αυτόματα στους καταναλωτές ότι ξοδεύουν χρήματα και γι’ αυτό το λόγο οι καταστηματάρχες αποφεύγουν να φαίνεται στον κατάλογο.
«Παίζουν» με τους αριθμούς
Σε αντίθεση με τα σουπερμάρκετ ή άλλα καταστήματα λιανική, οι εστιάτορες γνωρίζουν ότι η τιμή 9,99 πολλές φορές εκλαμβάνεται αρνητικά. Τις περισσότερες φορές λοιπόν τα μενού έχουν μόνο «στρογγυλές τιμές» ώστε να φαίνονται πιο απλά και καθαρά.
Περιγραφική γλώσσα
Έρευνα έδειξε ότι τα προϊόντα του καταλόγου που περιγράφονταν με έναν όμορφο τρόπο (αλλά όχι επιτηδευμένο με χρήση υπερθετικού βαθμού σε επίθετα), είναι και αυτά με τη μεγαλύτερη ζήτηση.
Χρησιμοποιούν «γεωγραφική ταμπέλα» για τα φαγητά
Ένας έθνικ ή γεωγραφικός προσδιορισμός θεωρείται πιο θελκτικός από τον καταναλωτή.
Χρησιμοποιούν φωτογραφίες
Τη δύναμη της εικόνας ουδείς αμφισβήτησε. Λογικό λοιπόν μια «λαχταριστή» απεικόνιση ενός πιάτου να λειτουργεί καταλυτικά στο κομμάτι της επιλογής του. Ωστόσο, τα πολύ καλά εστιατόρια αποφεύγουν αυτή την τακτική γιατί τη θεωρούν κακόγουστη και για να πούμε και την αλήθεια, είναι λίγες οι περιπτώσεις που η εικόνα συμβαδίζει με το πιάτο.
Έχουν μικρό, μεσαίο και μεγάλο μέγεθος
Ο καταναλωτής δεν έχει ιδέα πόσο μικρή είναι η μικρή σαλάτα και θεωρούν ότι επειδή είναι πιο οικονομική θα έχει μία καλή αναλογία τιμής και ποιότητας. Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο καταναλωτής είναι ότι τα εστιατόρια θέλουν να πουλήσουν τις μικρές ποσότητες και οι μεγάλες ποσότητες βρίσκονται στον κατάλογο μόνο για λόγους σύγκρισης.
Προσφέρουν περιορισμένες επιλογές
Ο ιδανικός αριθμός των πιάτων σύμφωνα με μελέτες είναι 6 πιάτα σε κάθε κατηγορία για τα fast food και 7 με 10 πιάτα ανά κατηγορία στα εστιατόρια.
