Τα οζά των ορέων. Το άρμεγμα των προβάτων στα βουνά της Κρήτης γίνεται με τον ίδιο τρόπο εδώ και αιώνες.
Επάγγελμα από τα αρχαιότερα στην Κρήτη αυτό του βοσκού, η κτηνοτροφία παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις βασικές πηγές πλούτου του νησιού. Ωστόσο, παρά την πρόοδο της τεχνολογίας, οι μέθοδοι που ακολουθούνται από τους κτηνοτρόφους παραμένουν οι παραδοσιακές που ξέρουν και εμπιστεύονται και ας σημαίνει αυτό μεγάλη απώλεια χρόνου. Δεν είναι πολλοί λοιπόν εκείνοι που εμπιστεύονται τα σύγχρονα αρμεκτικά, με αποτέλεσμα να αρμέγουν με τα χέρια τα μεγάλα -συνήθως- κουράδια (κοπάδια) τους.
Πώς γίνεται αυτό; Το οζό (ζώο) μπαίνει ανάμεσα στα πόδια του κτηνοτρόφου που το ακινητοποιεί με τα γόνατα για όση ώρα το αρμέγει, σκυμμένος πάνω του. Επειδή όμως η διαδικασία είναι χρονοβόρα, καθώς είπαμε, και η μέση τους υποφέρει, έχουν βρει έναν τρόπο για να μην την επιβαρύνουν. Φαρδιά υφασμάτινα ζωνάρια στερεωμένα σε κάποιο ψηλό σημείο σχηματίζουν θηλιά στην οποία στηρίζουν τον θώρακά τους, αφήνοντας όλο το βάρος του σώματός τους πανω τους. Έτσι, η δουλειά γίνεται όσο πιο ξεκούραστα είναι δυνατόν.
Όλα αυτά, το καλοκαίρι συμβαίνουν στα ορεινά μιτάτα, εκεί που έχει ακόμη σχετική δροσιά, στις πλαγιές και τα οροπέδια των Λευκών Ορέων και του Ψηλορείτη, αλλά και στα οροπέδια του Λασιθίου.
Δείτε επίσης:
Τα χταπόδια του Αιγαίου
Η Κρήτη στο πιάτο: 10 συνταγές με άρωμα Κρήτης
Ξιδάτο λουκάνικο Κρήτης με κρεμμύδια και ελιές
