Ο υδροπεπων των αρχαίων Ελλήνων έγινε watermelon για τους αγγλόφωνους σε κατευθείαν μετάφραση, όμως στα καθ’ ημάς έμεινε η λέξη «καρπούζι», από το τουρκικό karpuz.
Θεωρείται από τα πιο αρχαία φρούτα με καταγωγή από την Αφρική, η πρώτη του εμφάνιση έγινε στα ιερογλυφικά της αρχαίας Αιγύπτου, δίπλα από τους θεούς τους, τον 10ο αιώνα μ.Χ. άρχισε να καλλιεργείται στην Κίνα και από τον 13ο αιώνα και μετά εμφανίζεται στην Ευρώπη.
Στην Ελλάδα είναι συνώνυμο του καλοκαιριού και η τιμή του -τα χρόνια όπου η εποχικότητα ήταν ζωντανή- ήταν ο δείκτης για το μεσουράνημα της εποχής, μια και έφτανε στα χαμηλότερα επίπεδα όταν η ζέστη ήταν στο φόρτε της.
Οι ιστορίες για τούτο τον καρπό είναι αμέτρητες, στην Κίνα και την Ιαπωνία τον προσέφεραν ως δώρο σε ένδειξη εκτίμησης, φιλίας και αγάπης.
Στα δικά μας, μια ιστορία που θέλει να δείξει πόσο σφιχτοχέρηδες ήταν οι κάτοικοι κάποιας περιοχής λέει πως όταν ταξιδιώτης δήλωσε ότι είχε μόνο μία δραχμή για να φάνε εκείνος και το γαϊδούρι του, τους πρόσφεραν ένα καρπούζι, λέγοντάς του: «Εσύ το μέσα, το γαϊδούρι το έξω, κράτα και τους σπόρους να τους φυτέψεις».
Ως γεύμα, πάντως, προσφερόταν από παλιά, παρέα με πικάντικη φέτα και ψωμί.
Δείτε επίσης:
10 τρόποι να απολαύσετε 1 καρπούζι
Γιατί είναι καλό να τρώμε και τη φλούδα από το καρπούζι
Από πού μας έρχεται το καρπούζι;
