O χώρος της εστίασης ήταν από τους πρώτους κλάδους που επλήγη από τον COVID-19. Οι επιχειρηματίες εκφράζουν τον προβληματισμό τους για τους τρόπους που θα αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους δεδομένου ότι η καταναλωτική κίνηση αναμένεται να είναι μειωμένη εξαιτίας της αρνητικής ψυχολογίας. 6 γνωστοί εστιάτορες μιλούν για την κρίση της πανδημίας όπως οι ίδιοι την βιώνουν.
Λευτέρης Λαζάρου, Varoulko Seaside: «Ό,τι “λίπος” είχαμε, το κάψαμε την προηγούμενη δεκαετία…»
Αυτό που συμβαίνει είναι κάτι πρωτόγνωρο για όλους, εντός και εκτός Ελλάδας. Το άσχημο είναι ότι το βιώνουμε αμέσως μετά από μια κρίση διάρκειας 10 ετών, σε μια περίοδο που αρχίσαμε να βλέπουμε λίγο φως στο τούνελ. Αυτή τη στιγμή όλοι οι εστιάτορες είμαστε σε μια φάση που έχουμε θέσει ως βασικό στόχο να μην κινδυνέψουν οι επιχειρήσεις μας γιατί έτσι θα έχουμε ένα μεγάλο κύμα ανεργίας. Πρώτο μέλημα όλων μας λοιπόν είναι αυτό δεδομένου ότι η εστίαση μαζί με τον τουρισμό είναι η βαριά βιομηχανία της ελληνικής οικονομίας. Δεν είναι εύκολη η επανεκκίνηση όμως και για να ξαναμπούμε σε κανονική τροχιά χρειάζεται χρόνος γιατί -μεταξύ άλλων- πρέπει να υπολογίσουμε και την αρνητική ψυχολογία των καταναλωτών που θα φοβούνται να εκτεθούν σε χώρους μαζικούς. Για να νιώσουν λοιπόν οι επισκέπτες μας πιο ασφαλείς αποτελεσματική λύση είναι να αραιώσουμε τα τραπέζια, κάτι που στο Varoulko έχουμε περιθώριο να κάνουμε, ωστόσο -αντικειμενικά μιλώντας- αυτή η εναλλακτική πώς θα λειτουργήσει σε μικρότερα εστιατόρια; Και δεν είναι μόνο αυτό: Το καλοκαίρι μπορεί αυτό να εφαρμοστεί σε μαγαζιά που μπορούν να βγάλουν τραπέζια και έξω, το χειμώνα όμως θα υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα. Όσο για την πολιτεία, που μέχρι στιγμής έχει χειριστεί πολύ σωστά το ζήτημα, το να προβεί σε επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών θα είναι μια πολύ σημαντική ελάφρυνση για όλους, να καθιερωθεί δηλαδή ένα επίδομα εργασίας, όχι επίδομα ανεργίας εν προκειμένω. Ένα κεφάλαιο επανεκκίνησης βάσει τζίρου των εστιατορίων και των ατόμων που απασχολούν, είναι σίγουρα κάτι που όλοι χρειαζόμαστε για να πάρουμε “ανάσα” αλλά αυτό το κεφάλαιο να μην είναι ένα νέο δάνειο. Να πάρω ένα δάνειο, αλλά για να επεκτείνω την επιχείρησή μου, όχι για να την ξανανοίξω. Τα μέτρα της πολιτείας πρέπει να είναι γενναία για να δούμε αποτέλεσμα και το ξεκίνημα πρέπει να γίνει από τη μείωση του ΦΠΑ για να προσφέρουμε στον επισκέπτη μας το ίδιο ποιοτικά προϊόν σε χαμηλότερη τιμή. Μόνο έτσι θα αντέξει η αγορά. Επίσης, στο λογαριασμό της ΔΕΗ, υπάρχουν πάγια δημοτικά τέλη-που διαμορφώνονται βάσει τετραγωνικών των εστιατορίων -στα οποία ωστόσο δεν έχει γίνει κάποια έκπτωση και παρόλο που είναι κλειστά, τα λειτουργικά κόστη “τρέχουν”. Θεωρώ εκ προοιμίου την τρέχουσα χρονιά χαμένη γιατί όλοι χρειαζόμαστε χρόνο για να ανασυγκροτηθούμε. Όποτε ανοίξουμε, το σίγουρο είναι ότι η επανεκκίνηση θα χρειαστεί χρόνο γιατί ό,τι “λίπος” είχαμε, το κάψαμε την προηγούμενη δεκαετία. Προσπαθούμε να στήσουμε ένα νέο πλάνο απασχόλησης του προσωπικού μας -περίπου 60 άτομα- χωρίς να χαθούν θέσεις εργασίας. Επίσης, όταν ανοίξουμε, θα λειτουργήσουμε προτείνοντας 2-3 διαφορετικά μενού και όχι κάρτα για διατηρήσουμε το κοστολόγιο χαμηλά.
Ηλίας Μαμαλάκης, Μπουκιά & συχώριο: «Χρειάζεται ηρωική ματιά για να επανέλθουμε»
«Τα “Μπουκιά και Συχώριο” σε Νέα Ερυθραία και Ψυχικό λειτουργούν με διανομές όπως πριν με το ελάχιστο προσωπικό αλλά το μαγαζί στο Μαρούσι είχε τραπεζοκαθίσματα οπότε έκλεισε. Ο τζίρος έπεσε δραστικά, πάνω από 60% και λειτουργούμε με το ελάχιστο δυνατό προσωπικό», αναφέρει ο Ηλίας Μαμαλάκης τονίζοντας ότι οι συνέπειες της νέας αυτής κρίσης ήταν εμφανείς από τις πρώτες κιόλας μέρες. «Τα πράγματα είναι τραγικά. Όταν στον κλάδο της εστίασης ένα μαγαζί δούλευε με 40-60 κουβέρ κάθε βράδυ και για 2 μήνες δεν θα έχει ούτε 1, κάνουμε προφανώς λόγο για υψηλό κίνδυνο να μην ξαναβάλει το κλειδί στην πόρτα. Η εστίαση δεν είναι και χώρος ιδιαίτερα επικερδής οπότε οι επιχειρηματίες βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση και θα βρεθούν σε ακόμα δυσκολότερη αν συνεχίσουμε έτσι. Δόθηκαν παρατάσεις σε οφειλές όπως εφορία και ΙΚΑ αλλά δεν είναι μόνο αυτά και όταν με το καλό ανακάμψουμε όλοι θα είναι φορτωμένοι με τεράστια ποσά. Ο κλάδος, μετά το τέλος της πανδημίας θα χρειαστεί χρόνια για να συνέλθει και κάποια μαγαζιά δεν θα ανοίξουν ποτέ. Είναι δύσκολο να μιλήσουμε για την “επόμενη μέρα” αφού δεν ξέρουμε πώς θα αντιδράσει ο κόσμος στη μετάβαση από την απαγόρευση κυκλοφορίας στην κανονικότητα. Οι περισσότεροι θα είναι πιστεύω πολύ συνετοί με τη διαχείριση των οικονομικών τους αλλά το θέμα είναι και ψυχολογικό. Επίσης, όταν υπάρχει οικονομική κατάρρευση, παρά τα ποσά που θα μοιραστούν από το κράτος, η επανεκκίνηση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Βρισκόμαστε σε μια φάση που ακόμα και το Πάσχα δεν μπορέσαμε να πάμε κάπου, σε επαρχία ή νησί ή ακόμα και στην ίδια μας την πόλη αλλά αυτό ήταν απαραίτητο να γίνει. Έρχεται σεζόν όμως και οι ακυρώσεις σε ξενοδοχεία στα νησιά -που απασχολούν εποχικό προσωπικό- αυξάνονται. Ο τουρισμός προφανώς και δεν αναμένεται να κινηθεί στα ίδια επίπεδα με τις προηγούμενες χρονιές αν συνεχίσει ο κόσμος -ακόμα και όταν επιτραπεί η κανονική κυκλοφορία- να φοβάται να μετακινηθεί. Το μόνο -ας το πούμε παρήγορο- είναι ότι δεν είμαστε μόνοι μας σε όλο αυτό αφού η ίδια κατάσταση ισχύει διεθνώς και θα μπορούσε να αποτελέσει αφετηρία σημαντικών κοινωνικοπολιτικών αναθεωρήσεων, να ηρεμήσουν οι διακρατικές σχέσεις και να επανέλθουμε σε βάθος χρόνου. Για να γίνει αυτό σε ελληνικό έδαφος, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να επανεξετάσουμε την ελληνική οικονομία στο σύνολό της αλλά -γαστρονομικά μιλώντας- να ξαναδούμε το κομμάτι των εισαγωγών και της επάρκειάς μας σε τρόφιμα. Η δευτερογενής εκμετάλλευση των αγροτικών προϊόντων και μια νέα βάση στην κτηνοτροφία ώστε να έχουμε αυτάρκεια στο κρέας αντί να εισάγουμε από Ολλανδία και Γερμανία είναι μια καλή αρχή. Γιατί να μην παράγουμε δική μας ζάχαρη που θα κοστίζει 20 λεπτά ακριβότερα αλλά θα είναι ελληνική; Θα δουλέψει ελληνικό δυναμικό και χιλιάδες αγρότες θα καλλιεργήσουν ζαχαρότευτλα. Προσωπικά, ανέκαθεν κυνηγούσα με μανία το ελληνικό προϊόν, δεν αγοράζω π.χ λεμόνια Αργεντινής, προτιμώ τα δικά μας και ας είναι λιγότερο ζουμερά και λίγο πιο ακριβά, ούτε κινέζικα σκόρδα. Επιμένω ελληνικά, αυτό αν το κάνουμε όλοι θα είναι σωτήριο. Θέλει μια ματιά “ηρωική”, -το λέω και δακρύζω- να δει ο Έλληνας τον Έλληνα».
Άρης Βεζενές, Vezene, Birdman: «Προσδεθείτε, έχουμε δρόμο μπροστά μας»
Ο Αρης Βεζενές, ιδιοκτήτης των Vezene και Birdman, επισημαίνει ότι από τις πρώτες μέρες της ανακοίνωσης του κλεισίματος των χώρων εστίασης είναι σε ανοιχτή επικοινωνία με άλλους εστιάτορες προκειμένου να συσπειρωθούν και να συντονίσουν τις κινήσεις τους. «Είμαστε σε μια φάση που προσπαθούμε να βρούμε έναν από κοινού τρόπο για να εκφράσουμε τα προβλήματα και τις ανάγκες που έχουν προκύψει στους χώρους εστίασης λόγω της πανδημίας. Μεταξύ άλλων, δίνουμε μεγάλη βάση στο γεγονός ότι η εστίαση είναι μια αλυσίδα αποτελούμενη όχι μόνο από εργοδότες και υπαλλήλους αλλά και από οινοποιούς, γεωργούς, κτηνοτρόφους, ψαράδες, προμηθευτές. Βοηθώντας μας λοιπόν ο κρατικός μηχανισμός με οποιονδήποτε τρόπο στον αγώνα επιβίωσης, ενισχύει όλους τους κρίκους της αλυσίδας. Τα εστιατόρια και μπαρ είναι “ζωντανοί οργανισμοί”, νευραλγικής σημασίας για την ελληνική οικονομία και αυτό είναι το θεμέλιο του συνόλου των προτεινόμενων μέτρων που θα καταθέσουμε στους αρμόδιους φορείς. Οι προτάσεις μας αφορούν μεταξύ άλλων στα ενοίκια, τις εισφορές, την “επόμενη μέρα” και τη δυνατότητα οικονομικής ενίσχυσης για να κρατηθούν οι μηχανές ανοιχτές. Η διαχείριση της κατάστασης από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης είναι εξαιρετική αυτό που όμως προσπαθούμε αυτή τη στιγμή είναι να εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες ενίσχυσής μας για να μην καταφύγουμε στην ανάγκη του δανεισμού. Βγήκαμε από μια κρίση και μπαίνουμε σε μία άλλη και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι να περιμένουμε όταν θα λειτουργούμε με το 20%-30% της χωρητικότητάς μας, με πελάτες που θα χρειαστούν χρόνο για να αισθανθούν ξανά άνετα δίπλα σε κόσμο. Είμαστε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, το να “βυθιστούμε” σε νέο χρέος είναι η ύστατη λύση που μπορεί να είναι αναποτελεσματική δεδομένου ότι ήδη όλοι έχουμε μεγάλο όγκο από τρέχοντα έξοδα. Μιλάμε όλοι για την “επόμενη μέρα” πάντα υποθετικά γιατί δεν είναι δυνατό να προβλέψουμε τι θα γίνει από τη στιγμή που θα βάλουμε το κλειδί ξανά στην πόρτα, τι οικονομική δύναμη θα έχουν οι επισκέπτες μας, ενδεχομένως να ορίσουμε χρόνο διαμονής τους στο χώρο για να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα της κάθε επιχείρησης αλλά να κάνουμε και αλλαγές στο κοστολόγιο των εστιατορίων μας. Πρέπει να αναδιαμορφώσουμε τα μοντέλα λειτουργίας μας και να είμαστε διατεθειμένοι να διευρύνουμε τις υπηρεσίες που προσφέρουμε γιατί τα έσοδα από μια γεμάτη σάλα δεν θα είναι τα ίδια. Προσδεθείτε, έχουμε δρόμο μπροστά μας».
Βαγγέλης Λιάκος, Base Grill, Travolta, Cookoovaya: «Από τους ήρωες, προτιμώ τους νικητές»
O έτερος εκ των αδερφών Λιάκου, συνιδιοκτήτης των Base Grill, Travolta και Cookoovaya, συμμετέχει αυτή την περίοδο στην πρωτοβουλία #cook4heroes -δημιουργία της ομάδας των ιδιοκτητών των προαναφερόμενων εστιατορίων- που ένωσε επαγγελματίες χώρων εστίασης της Αθήνας σε μια προσπάθεια αλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους σε νοσοκομεία αναφοράς για τον Covid-19. Τηρώντας αυστηρά όλες τις συνθήκες ασφαλείας και υγιεινής σύμφωνα με τις οδηγίες των ειδικών, οι ομάδες των εστιατορίων μαγειρεύουν κάποιες μέρες της εβδομάδας μέχρι και 500 περίπου μερίδες φαγητού ενώ τη διανομή των γευμάτων και τη διαλογή στα νοσοκομεία έχει αναλάβει ο Δήμος Αθηναίων. «Ήταν ένας δημιουργικός τρόπος για να βγούμε από την αδράνεια και να ευχαριστήσουμε όπως γνωρίζουμε καλύτερα αυτούς τους ανθρώπους. Η ανταπόκριση συναδέλφων και εταιρειών ήταν συγκινητική», αναφέρει ο σεφ σχετικά ενώ συνεχίζει μιλώντας για την πανδημία, πώς επηρέασε την ελληνική εστίαση και την “επόμενη μέρα”: «Δεν έχουμε ιδέα για την επόμενη μέρα γιατί αυτή τη στιγμή βαδίζουμε σε αχαρτογράφητο έδαφος… Βρισκόμαστε στην κρίσιμη φάση μιας μάχης όπου κάποιοι θα επιβιώσουν, κάποιοι δυστυχώς όχι. Όσο για τα μέτρα πρόληψης που θα προταθούν για εφαρμογή στα εστιατόρια, ουσιαστικά δεν γνωρίζουμε αν θα είναι αποτελεσματικά γιατί ναι μεν εφαρμόζονται οι κανόνες υγιεινής με κάθε τρόπο -αυτό ίσχυε ανέκαθεν, προ πανδημίας- αλλά όλα είναι θέμα ψυχολογίας. Δεν μπορεί να κάνουμε μόνο εικασίες, αλλά να ενημερωνόμαστε και να αυτοπροστατευόμαστε προσπαθώντας παράλληλα να επιστρέψουμε σε έναν κανονικό τρόπο ζωής χωρίς να καταφεύγουμε σε υπερβολές λόγω της έντονης “παραφιλολογίας” που έχει αναπτυχθεί σχετικά τον Covid-19. Με προβληματίζει πολύ το θέμα της απόστασης των τραπεζιών που συζητείται. Πώς θα επιβιώσει ένα μαγαζί μερικών μόλις τετραγωνικών που προσφέρει εξαιρετικό φαγητό αλλά οι θέσεις που θα διαθέτει είναι ελάχιστες; Όλοι θέλουμε και πρέπει να αντέξουμε αλλά βάσει δεδομένων τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Αυτό που περιμένουμε είναι ουσιαστικές αποφάσεις από τους αρμόδιους και μια φόρμουλα λειτουργική. Από αυτή την ιστορία ωστόσο θα βγουν και πολλά καλά, μένει να έχουμε ανοιχτό μυαλό για να τα δούμε. Μέχρι τότε, εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά, δηλαδή να μαγειρεύουμε για τους δικούς μας ήρωες. Και να σάς πω κάτι; Από τους ήρωες, προτιμώ τους νικητές».
Νίκος Καραθάνος, Κιουζίν: «Η πανδημία μπορεί να πυροδοτήσει τη γαστρονομική μας επανάσταση»
Ο Νίκος Καραθάνος ανέλαβε τα ηνία ως σεφ και συνιδιοκτήτης του Κιουζίν στο Κολωνάκι, εδώ και περίπου δύο μήνες, λίγο πριν την ανακοίνωση του lockdown. Η πανδημία τον βρήκε σε μια περίοδο δημιουργική με πολλά νέα πλάνα τα οποία μπορεί να τέθηκαν σε προσωρινή παύση αλλά συνεχίζει να αναδιαμορφώνει το αρχικό μοντέλο λειτουργίας του εστιατορίου παρακολουθώντας στενά τις εξελίξεις. «Η κάρτα αποτελείται από περίπου 14 πιάτα που εκφράζουν τη φιλοσοφία μας και θα αλλάζει καθημερινά κατά το ήμισυ. Αυτές τις μέρες μαγειρεύω πολύ προσπαθώντας να μην μείνω αδρανής και παράλληλα σκεφτόμαστε με τον συνέταιρό μου πώς θα χειριστούμε το θέμα των κουβέρ και του προσωπικού μας που θέλουμε να παραμείνει κοντά μας. Στο τραπέζι υπάρχει και η εναλλακτική που έχει προταθεί από το κράτος για την δεκαπενθήμερη εργασία μέχρι να σταθούμε στα πόδια μας αλλά αν λόγου χάριν για τρεις μήνες λειτουργούμε με ελάχιστους επισκέπτες, θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα βιωσιμότητας της επιχείρησης. Μια επιχείρηση με ελάχιστο προσωπικό ίσως να καταφέρει κάτι, όμως, όσοι απασχολούν 40 και πλέον άτομα τι θα κάνουν και μάλιστα με μειωμένες θέσεις; Όλοι προσπαθούμε για το καλύτερο δυνατό σε ένα χώρο όπως η εστίαση που ήδη ήταν προβληματικός πριν το ξέσπασμα της επιδημίας. Δεν γνωρίζουμε τι να περιμένουμε για τη συνέχεια αλλά προσπαθούμε να σκεφτούμε στρατηγικά μειώνοντας το κοστολόγιο με συρρίκνωση του καταλόγου, προγραμματίζουμε κάποιες εκδηλώσεις που ευελπιστούμε ότι θα αποδώσουν στο κομμάτι της επισκεψιμότητάς μας ενώ ετοιμάζουμε και ένα concept στο πλαίσιο του οποίου θα μαγειρεύω στη σάλα ζωντανά, κάτι που σκοπό έχει να ενισχύσει το προφίλ της φιλοξενίας και τη διαδραστικότητά μας με τον επισκέπτη», αναφέρει μιλώντας για το προσεχές πλάνο του και συνεχίζει με τις πιθανές εξελίξεις στην ελληνική εστίαση: «Αυτό που συνέβη είναι δυνατό “χαστούκι”. Κοπιάσαμε πολύ για να συνέλθουμε από την κρίση και τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια νέα κατάσταση. Αυτό όμως αν το δούμε από άλλη σκοπιά μπορεί να μάς κάνει και καλό, να γίνουμε πιο δημιουργικοί -γιατί έχουμε εξαιρετικά μαγειρικά μυαλά- και να σταματήσουμε επιτέλους να ντρεπόμαστε για τις ρίζες μας. Κάπως έτσι, όσοι δεν έχουν εκτιμήσει αρκετά το ελληνικό προϊόν θα βρουν τρόπους να του δώσουν πρωταγωνιστικό ρόλο και -γιατί όχι;- να γίνουν θιασώτες μιας νέας γαστρονομικής επανάστασης. Αυτό στο οποίο πρέπει να δώσουμε βάση είναι η σωστή σχέση ποιότητας-τιμής. Εμείς σε αυτό ποντάρουμε!
Φώτης Σεργουλόπουλος, Artisanal: «Είμαι αισιόδοξος για την “επόμενη μέρα”»
Ο Φώτης Σεργουλόπουλος, ιδιοκτήτης του εστιατορίου Artisanal στην Κηφισιά, περιγράφει ψύχραιμα την κατάσταση που προλόγιζε το κλείσιμο των εστιατορίων στην Ελλάδα και πώς αντιμετωπίστηκε από όλη την ομάδα: «Οι προηγούμενες μέρες ήταν τραγικές. Ο κόσμος είχε αρχίσει ήδη να είναι επιφυλακτικός και στο εστιατόριο δεν πατούσε ψυχή. Είχαν ήδη κλείσει τα σχολεία και αναμέναμε σχετική ανακοίνωση και για την εστίαση από μέρα σε μέρα ενώ τα έξοδα ήδη ήταν περισσότερα από τα έσοδα. Παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις και ενημερώναμε όσο ήμασταν ανοιχτά τους ακόλουθους του εστιατορίου μέσω των social media για τα μέτρα πρόληψης που εφαρμόζαμε τα οποία, αν και πολύ αυστηρά, δεν ακύρωναν το φόβο έκθεσης στον ιό που όλοι νιώθαμε, κάτι που ήταν αρκετά ψυχοφθόρο. Αφού κλείσαμε έπρεπε να μοιράσουμε τις προμήθειές μας, να τακτοποιήσουμε λογιστικές εκκρεμότητες και να ενημερωθούμε για τι μέλλει γενέσθαι. Το θετικό για εμάς είναι ότι δεν είμαστε στην αρχή χειμερινής σεζόν, κάτι που θα δυσκόλευε εξαιρετικά τα πράγματα. Πιστεύω ότι με την άρση του lockdown θα μπορέσουμε να υποδεχτούμε τους επισκέπτες μας στον εξωτερικό χώρο που λειτουργεί άνετα έστω και με λιγότερα τραπέζια. Θα δούμε βέβαια πώς θα κινηθούμε αφού μας δοθούν οι ανάλογες οδηγίες από τους αρμόδιους. Το πιο πιθανό είναι να υπάρχει διάθεση για έξοδο ωστόσο δεν μπορούμε να μη λάβουμε υπόψη τον παράγοντα ψυχολογία αλλά και το ότι τα οικονομικά δεν θα είναι ιδιαίτερα ανθηρά οπότε ο κόσμος στην πλειοψηφία του θα είναι αρκετά συγκρατημένος. Είμαι αισιόδοξος για το Artisanal γιατί λόγω τοποθεσίας και εποχής νομίζω θα καταφέρουμε να δουλέψουμε. Με τον σεφ Δημήτρη Δημητριάδη ήδη σκεφτόμαστε ένα πρώτο πλάνο λειτουργίας που περιλαμβάνει λειτουργία του εστιατορίου με κάρτα αποτελούμενη από λιγότερα πιάτα η οποία θα αλλάζει σε εβδομαδιαία βάση ανάλογα με τη διαθεσιμότητα των υλικών στην αγορά. Ένα μέτρο πάντως που θα βοηθούσε σημαντικά όλους όσους δραστηριοποιούμαστε στην εστίαση, είναι η αναθεώρηση του ΦΠΑ σε φαγητό και ποτά για τουλάχιστον 1 χρόνο, για να κινηθεί η αγορά. Την επόμενη μέρα ομολογώ ότι την περιμένουμε ανυπόμονα για να συναντηθούμε με όλη την ομάδα και να δουλέψουμε με ακόμα περισσότερη όρεξη.
