Είναι από τα πιο ευέλικτα και πολυμορφικά φαγητά, αφού το συναντάμε γεμιστό με κρέας και λαχανικά, τυριά και αλλαντικά, με ψάρι και μαρούλι, με αυγά, με χούμους ή τόφου ή ακόμη και φρούτα. Ο λόγος για το ιταλικό ψωμί πιαντίνα (piadina), που ικανοποιεί την πείνα κάθε πεινασμένου, κρεατοφάγου, χορτοφάγου αλλά και βίγκαν. Καταναλώνεται σε θερμοκρασία δωματίου ή ψημένο, ειδικά όταν περιέχει τυριά που λιώνουν. Γιατί η αλήθεια είναι πως και οι Ιταλοί αγαπούν το λιωμένο τυρί, όπως άλλωστε κι εμείς!
Ιταλική παράδοση
Σε κάθε γωνιά, στους δρόμους της Ρώμης, συναντάμε και μια τρατορία ή έναν υπαίθριο αυτοσχέδιο πάγκο που να προσφέρει αυτό το τοπικό, αγαπημένο φαγητό. Παραδοσιακά, είναι πίτα αφράτη, μαζί με λαρδί, που ποτίζει την ψίχα της. Οι… ειδήμονες στην πιαντίνα, επιλέγουν να τη γεμίσουν με κρεμώδες, λευκό, αγελαδινό τυρί σκουακερόνε (squacquerone), προσούτο και φρέσκια ρόκα. Το ωραίο με αυτό το φαγητό, είναι ότι κάθε φορά μπορείς να το απολαύσεις και σε έναν νέο και άκρως γευστικό συνδυασμό.
Διατηρείστε το φρέσκο
Χωρίς γέμιση, μπορεί να διατηρηθεί στο ψυγείο για δύο μέρες. Αφού το μαγειρέψουμε και το αφήσουμε να κρυώσει, μπορούμε να το βάλουμε και στην κατάψυξη και όταν θέλουμε να το γεμίσουμε, λίγα δευτερόλεπτα στο φουρνάκι μικροκυμάτων αρκούν, για να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση.
Η συνταγή για 4 πίτες
Υλικά
250 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2.6 γρ. κουτ. γλυκού αλάτι
1/4 κουτ. γλυκού μαγειρική σόδα
43 γρ. λαρδί ή έ.π. ελαιόλαδο
120 γρ. γάλα σε θερμοκρασία δωματίου
Εκτέλεση
Σε ένα μεσαίο μπολ, ανακατεύουμε το αλεύρι, το αλάτι και τη μαγειρική σόδα. Φτιάχνουμε μια λακκουβίτσα στο κέντρο τους και προσθέτουμε το λαρδί ή το ελαιόλαδο. Ανακατεύουμε με ένα πιρούνι. Στη συνέχεια, προσθέτουμε σταδιακά το γάλα, ενώ ανακατεύουμε.
Όταν το μείγμα έχει σχεδόν ομοιογενοποιηθεί, το μεταφέρουμε σε μία λεία επιφάνεια και το πλάθουμε σε μια μπάλα. Μεταφέρουμε το ζυμάρι μας σε ένα ελαφρώς λαδωμένο μπολ, το καλύπτουμε με ζελατίνη και το αφήνουμε τα ξεκουραστεί για 20΄.
Χωρίζουμε τη ζύμη σε 4 ίδιες μπάλες. Πασπαλίζουμε με αλεύρι μια ξύλινη-κατά προτίμηση-επιφάνεια, τοποθετούμε πάνω της τα ζυμάρια, τα καλύπτουμε με μια πετσέτα και τα ξεκουράζουμε για ακόμη 20΄.
Ανοίγουμε το ζυμάρι. Το καθένα θα πρέπει να έχει διάμετρο 20-25 εκ. και να είναι πολύ λεπτό, σαν χαρτί. Τσιμπάμε το ζυμάρι τις πίτας με ένα πιρούνι.
Με ένα πινέλο, λαδώνουμε ένα τηγάνι, και μόλις αυτό κάψει καλά, ψήνουμε μια πιαντίνα τη φορά. Τη γυρίζουμε από την άλλη μεριά μόλις πάρει ένα χρυσό χρώμα. Θα πρέπει να τη γυρίσουμε δύο φορές από κάθε πλευρά.
Σερβίρουμε αμέσως με όποια γέμιση επιθυμούμε. Τρώγεται αχνιστή και λαχταριστή.
Δείτε επίσης:
Καρπάτσιο: Mαθαίνουμε τα βασικά
10 άγνωστα πιάτα της ιταλικής κουζίνας που αξίζει να δοκιμάσετε
Πεκορίνο ρομάνο: To μυστικό της ρωμαϊκής κουζίνας
