Καλλιεργήστε την ταπεινή γλιστρίδα σε γλάστρα και απολαύστε τις ευεργετικές της ιδιότητες άφοβα, χωρίς να ανησυχείτε ότι δεν θα μπορείτε να ελέγξετε την πολυλογία σας…
Η ήμερη ποικιλία της γλιστρίδας διαφέρει αρκετά απ’ το γνωστό σε όλους μας χορταρικό, καθώς έχει κατά πολύ μεγαλύτερά φύλλα, όρθιο (αντί για έρποντα) βλαστό και πολύ γρηγορότερη ανάπτυξη. Ενώ λοιπόν υπερέχει σε όλα τα επιμέρους χαρακτηριστικά, η επίδοσή της σε εκείνο ακριβώς που μετράει περισσότερο απ’ όλα, τη γεύση, δεν είναι δυστυχώς σπουδαία. Δεν έχει την ξινούτσικη φρεσκάδα της άγριας, που όταν τρώγεται χλωρή και φρεσκομαζεμένη φέρνει στο στόμα ένα άρωμα που θυμίζει ντομάτα, αντίθετα είναι κάπως γλοιώδης σε υφή και, συμπερασματικά, μάλλον αδιάφορη.
Κι όμως, τα τελευταία χρόνια παρά τα μειονεκτήματά της μπορεί να καμαρώνει για την καριέρα που κάνει στα καλά εστιατόρια της δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ, όπου τη σερβίρουν σοταρισμένη ως γαρνίρισμα ψαρικών ή ρίχνουν τα ψιλοκομμένα φύλλα της στις σαλάτες που βασίζονται στη μαγιονέζα. Τη βρίσκουμε ακόμη να στολίζει μαζί με κόλιανδρο, άνηθο ή μαϊντανό σαλάτες με ντομάτα και κρεμμύδι, οι οποίες μάλιστα χρεώνονται ακριβούτσικα καθώς επωφελούνται από τη φήμη που απέκτησε τελευταία η γλιστρίδα ως μία από τις πλουσιότερες φυτικές πηγές Ωμέγα 3 λιπαρών οξέων. Αν δεν το γνωρίζετε ήδη, αυτά παρουσιάζουν αντιφλεγμονώδη δράση, χαμηλώνουν τις τιμές χοληστερίνης και τριγλυκεριδίων, ενώ λέγεται πως η τακτική κατανάλωσή τους μπορεί να διώξει και την κακή διάθεση.
Φυσικά, αν οι εστιάτορες και οι πελάτες τους μπορούσαν να δοκιμάσουν τη δική μας αντράκλα, όπως ονομάζεται η γλιστρίδα αλλιώς, θα γύριζαν την πλάτη στην ήμερη ποικιλία κι ας είναι πιο εντυπωσιακή σε εμφάνιση και πολύ ευκολότερη στο καθάρισμα. Η άγρια γλιστρίδα, αυτή που ξεφυτρώνει απρόσκλητη παντού όπου βρει λίγο χώμα, η ίδια που πολλοί αδαείς ξεριζώνουν μετά μανίας από τους κήπους τους θεωρώντας τη ενοχλητικό ζιζάνιο, υπερέχει σαφώς γιατί είναι πιο τραγανή και νόστιμη.
Προσθέστε τα φυλλαράκια της σε δροσιστικές καλοκαιρινές σαλάτες, ομελέτες και πιάτα με λευκά τυριά, δοκιμάστε τη σε σάντουιτς, συνδυάστε τη με το γιαούρτι για να παρασκευάσετε ένα δροσιστικό ντιπ, μαγειρέψτε την όπως το σπανάκι ή απλώς συντηρήστε την για το χειμώνα μέσα σε άλμη, αφού πρώτα τη βράσετε για δύο λεπτά. Προσωπικώς προτιμώ να τη ρίχνω ωμή πάνω σε ζεστή ντομάτα (τις αφήνω πάντοτε εκτός ψυγείου, γιατί η ψύξη προσβάλλει το άρωμά τους) και ψιλοκομμένο αγγούρι και προσθέτω μόνο φρέσκο βασιλικό, λίγο λάδι και ελάχιστο λεμόνι για να απολαμβάνω με τρόπο απέριττο, τυπικά μεσογειακό, την πληρότητα της γεύσης της.
Οι γλάστρες και οι ζαρντινιέρες μου είναι πάντοτε γεμάτες γλιστρίδα και χωρίς καμία φροντίδα γεννάνε κάθε άνοιξη ξανά το ταπεινό αυτό χορταρικό που δεν χορταίνω να απολαμβάνω. Ως φανατικός φίλος του, μου επιτρέπεται λοιπόν να αποφανθώ σχετικά με την ορθότητα της γνώμης που συνοψίζει η φράση «γλιστρίδα έφαγες πάλι;», η οποία συνήθως απευθύνεται σε εκείνους που έχουν την τάση να μονοπωλούν αγρίως την κουβέντα στο κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι. Πρόκειται περί συκοφαντικής κατηγορίας που δεν βασίζεται σε πραγματικά στοιχεία, μπορείτε να την τρώτε άφοβα χωρίς να ανησυχείτε πως το στόμα σας θα μεταμορφωθεί σε χείμαρρο πολυλογίας. Υπάρχει επίσης, από τα αρχαία ήδη χρόνια, μια άλλη ρετσινιά που δυσφημεί τη γλιστρίδα, ότι δηλαδή η τακτική χρήση της καταστέλλει την ερωτική επιθυμία, διαπίστωσα δε πως αρκετοί φίλοι την αποφεύγουν γι’ αυτόν το λόγο. Ψέματα κι αυτό, η μόνη επίδραση που μπορεί να έχει η γλιστρίδα, όταν τρώγεται πολύ συχνά, είναι ελαφρώς ηρεμιστική, αποτέλεσμα μάλιστα που σε πολλές περιπτώσεις αποδεικνύεται ευεργετικό, γιατί μειώνει το άγχος της επίδοσης που ταλαιπωρεί σήμερα αρκετούς από τους άνδρες.
3 προτάσεις συνταγών για να βάλετε τη γλιστρίδα στο πιάτο σας:
Χωριάτικη σαλάτα με γλιστρίδα και ροβίτσα
Ντοματάκια με αντράκλα και κύβους από τηγανητό ανθότυρο
