Είναι καιρό τώρα που περνάω από μπροστά του, όμως πάντα βιαστικά. «Πρέπει να πάω στο Brunello» λέω και μετά το ξεχνώ. Να, όμως, που ένα απόγευμα δυο καλές μου φίλες είχαν την ιδέα να πιούμε ένα απογευματινό κρασί και να τσιμπήσουμε κάτι. Αμέσως σκέφτηκα αυτό το μικρό, όμορφο και γοητευτικό μαγαζί της Λουκιανού που ποζάρει στη λίστα μου με τις εκκρεμότητες εδώ και πολύ καιρό.
Ήξερα ότι οι φίλες μου θα καθυστερήσουν- γυναίκες γαρ, θέλουν τον χρόνο τους- όποτε εκμεταλλεύτηκα τον χρόνο της αναμονής παρατηρώντας το πόσο έχει αλλάξει ο χώρος από το προηγούμενο street food μαγαζί που φιλοξενούσε. Είναι πιο κομψό αποπνέοντας ιταλική φινέτσα. Ένας εικονικός κήπος στολίζει τον έναν τοίχο. Στον άλλο έχουν μπει καθρέπτες και από το πράσινο ταβάνι κρέμεται ένας επιβλητικός πολυέλαιος. Απέναντι μου, η μπάρα και πίσω της η ανοιχτή κουζίνα. Εκεί όπου ο νεαρός σεφ Θάνος Ζαμπούνης έχει αναλάβει τα ηνία. Όμως το μενού δεν το έχει στήσει μόνος του. Έχει βάλει και το χέρι του ο Μιχάλης Νουρλόγλου πράγμα που φαίνεται στα πιάτα.
Οι κυρίες της παρέας δεν άργησαν και πολύ και έτσι πρόλαβαν την εισαγωγή στο κρασί που μας έκανε ο ευγενέστατος Νίκος Συλιβός. Στο Brunello λοιπόν διαθέτουν πάνω από 80 ετικέτες τις οποίες τις μισές τις σερβίρουν και σε ποτήρι. Οι περισσότερες είναι από τον ξένο αμπελώνα (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία) και κάθε μήνα φιλοξενούν δύο Έλληνες παραγωγούς. Όπως καταλαβαίνετε έχουν πιάσει όλη την γκάμα και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βρείτε κάτι στα μέτρα και σταθμά σας. Πέρα από το κρασί υπάρχουν και aperitivi. Φλερτάρω «άσχημα» με το Ragazza bella (όμορφη κοπέλα στα ελληνικά) αλλά οι κυρίες που συνοδεύω ήθελαν κρασί και εκεί σταμάτησε η συζήτηση και φυσικά το παιχνίδι.
Με τη συζήτηση δεν έχουμε πάρει είδηση ότι έχει φτάσει η σαλάτα μας από αντίβ, μπρεζάολα και σάλτσα από ταχίνι και μαύρο σουσάμι. Λίγο παράξενος συνδυασμός που ίσως να μην αρέσει σε πολλούς, αλλά εγώ τον βρήκα αρκετά ενδιαφέροντα.
Ακολουθεί η Cacio e pepe. Αρκετά πιπεράτη που δεν την έκανε τόσο ευχάριστη όσο καλό βράσιμο και αν είχαν τα ζυμαρικά. Αντίθετα το ριζότο σελινόριζας με φυστίκι Αιγίνης και πράσινο μήλο ήταν νοστιμότατο. Από τα πιάτα που θα ζητούσα πολύ ευχαρίστως να επαναλάβω.
Συνεχίζουμε με το φιλέτο κοτόπουλο με κρέμα χελιού, τηγανητό λεμόνι (!) και σέσκουλο. Πιάτο δύσκολο, περίεργο, όμορφο, νόστιμο που με έκανε να σκεφτώ τι είναι αυτό που έτρωγα. Η κρέμα από το χέλι που έμοιαζε πολύ με τον γνωστό μας ταραμά ήταν τόσο έντονη ώστε να δίνει αυτό που χρειαζόταν το ζουμερό φιλέτο κοτόπουλο για να πάει ένα βήμα παραπάνω. Το δε τηγανητό λεμόνι (στιλ tempura) έκτος από την περιέργεια που δημιουργεί στο άκουσμά του και προδιαθέτει να το δοκιμάσετε, είναι νομίζω εκείνο το στοιχείο του πιάτου που θα θέλατε να υπάρχει σε μεγαλύτερη ποσότητα. Μεταξύ μας, άνετα έτρωγα ένα μπολ από αυτά!
Το Brunello λοιπόν είναι ένα wine bistro θα έλεγα, που με ιταλική φινέτσα συνδυάζει όμορφα το κρασί με το φαγητό. Τα πρωινά σερβίρει καφέ (Taf διαθέτει από ότι έμαθα) μαζί με panini και pizzetti ενώ πολύ σύντομα έρχονται και οι βραδιές –μάλλον τις Τρίτες- που θα είναι αφιερωμένες στα όστρακα.
info
Λουκιανού 21, Κολωνάκι, τηλ. 2107248889. Κόστος: €25-30.
Ανοιχτά και μεσημέρι.
Το άρθρο της εβδομάδας
