Για τον Γιώργο Ψαραύτη είχα ακούσει. Μάλλον τον είχα δει στην τηλεόραση μια φορά, από τις λίγες φορές που στήνομαι μπροστά της. Είναι ζαχαροπλάστης και φτιάχνει γλυκά, αλλά είναι αδύνατος. Οξύμωρο ναι, αλλά όχι από άλλο πλανήτη. Στο γυαλί οι δημιουργίες του έδειχναν ελκυστικές, λαχταριστές, νόστιμες. «Μπορεί να φταίει η εικόνα» σκέφτηκα, όμως, όπως και να είχε, μου τράβηξε το ενδιαφέρον και μπήκε στη λίστα μου για επίσκεψη με την πρώτη ευκαιρία.
Βλέπετε ο Γιώργος έχει αφήσει από καιρό την Αθήνα και έχει εγκατασταθεί σε ένα από τα ωραιότερα νησιά των Κυκλάδων, τη Σίφνο. Η ευκαιρία δεν άργησε να μου δοθεί. Βρέθηκα στο νησί για χάρη του γαστρονομικού φεστιβάλ «Τσελεμεντές» και φυσικά έψαξα να τον βρω. Πήρα, λοιπόν, τα στενά, πλακόστρωτα του Αρτεμώνα και βρέθηκα έξω από ένα λευκό σπίτι, με κίτρινα παράθυρα, μια ανθισμένη μοβ μπουκαμβίλια και μια όμορφη μικρή αυλή. Σε αυτό το σκηνικό έχει στήσει ο Γιώργος τη «γλυκιά» του καθημερινότητα που λέγεται «Κίτρινο Ποδήλατο». Μια καθημερινότητα, που θα μου πει αργότερα ότι ξεκινάει από νωρίς το πρωί. «Έρχομαι στις 7 το πρωί. Φτιάχνω το καφεδάκι μου, κοιτάω έξω από το παράθυρο, παίρνω ενέργεια και αρχίζω σιγά σιγά τη δουλειά. Μου αρέσει η ηρεμία αυτής της ώρας» θα μου πει.
Είναι 10 το πρωί και η βιτρίνα του ζαχαροπλαστείου είναι γεμάτη: crème brulee, προφιτερόλ, μιλφειγ, cheese cake, banoffee και κάτω κάτω δύο ταψιά το ένα με παραδοσιακή μελόπιτα και καρυδόπιτα (τα μοναδικά ελληνικά). Τη χαζεύω, προσπαθώ να βρω μια γωνία για να βγάλω φωτογραφία –ξέρετε τώρα για το Instagram- αλλά αποφασίζω να κρατήσω τη στιγμή για μένα. Περιεργάζομαι λίγο τον χώρο μέχρι ο Γιώργος να βγει από το εργαστήριο του. Τον πέτυχα την ώρα που έφτιαχνε τα τελευταία banoffee. «Κάτσε, ετοιμάζω καφέ, φέρνω γλυκό και έρχομαι», μου λέει και σκύβω από το μικρό παράθυρο που βλέπει στο εργαστήριο για να τον δω. Δεν αργεί να έρθει στο τραπέζι μαζί με δύο τρία γλυκά «Έτσι για να δοκιμάσεις», μου χαμογελά.
Ο Γιώργος είναι από το νησί. Δεν έμενε όμως πάντα εδώ. Ήρθε το 2002 πίσω ξανά. Από μικρός αγαπούσε τη ζαχαροπλαστική. «Με τράβηξαν τα χέρια μου» θα μου πει. Ξεκίνησε από πολύ νωρίς, γύρω στα 12, μέσα σε εργαστήρια και φούρνους. Σιγά σιγά πέρασε και στην παραγωγή μέχρι να πάει στη σχολή. Εκεί τα θεωρητικά μαθήματα τον έκαναν να βαριέται αν και τα έβρισκε ενδιαφέροντα, όμως, η πρακτική ήταν το καλύτερο του. Και κάπως έτσι ξεκίνησε.
Βάζω μια άνω τελεία στη συζήτησή μας για να δοκιμάσω. Νόστιμα, ισορροπημένα γλυκά που δεν σε λιγώνουν, απλά σε κάνουν να χαμογελάς. Αυτό θέλει να πετύχει ο Γιώργος. Να κάνει τους άλλους να χαμογελούν και να χαίρονται την κάθε κουταλιά του γλυκού του. «Πάντα προσπαθώ να βρω τις ισορροπίες σε ένα γλυκό. Γι’ αυτό θέλω να τα κάνω όλα μόνος μου. Δεν μπορώ να δουλέψω με κάποιον άλλον στο εργαστήριο» θα μου πει. Και έτσι συμβαίνει εδώ στο Κίτρινο Ποδήλατο.
Στη ζωή του Γιώργου δεν είναι μόνο η ζαχαροπλαστική, αλλά και το ποδήλατο. Άλλη λατρεία. «Άλλος έρωτας το ποδήλατο. Είναι ένα πράγμα που με χαλαρώνει, με αδειάζει, με ηρεμεί, με αποσυμπιέζει αλλά και μου δίνει ενέργεια. Έχω γυρίσει όλη τη Σίφνο με αυτό και τώρα το καλοκαίρι λόγω δουλειάς δεν το έχω αγγίξει εδώ και δύο μήνες. Και μου λείπει! Να φανταστείς δεν περνάω από εκεί που το έχω κλειδωμένο. Δεν μπορώ…» θα μου πει. Λέγοντάς μου αυτά αρχίζω και καταλαβαίνω δύο πράγματα: πρώτον το όνομα του μαγαζιού και δεύτερον γιατί ο Γιώργος αν και αγαπά και τρώει γλυκά είναι τόσο αδύνατος!
Ενώ εγώ βουτάω στη σαγηνευτική crème brulee ο Γιώργος συνεχίζει να μου μιλάει για τα ταξίδια του. Κάτι άλλο που τον χαρακτηρίζει. Κάθε χρόνο, τον καιρό που κλείνει το μαγαζί, τον εκμεταλλεύεται για να ταξιδεύει. Παίρνει και την οικογένεια μαζί όποτε μπορεί φυσικά. Μου διηγείται για την επίσκεψη του στη Βαρκελώνη και για τον αγώνα που παρακολούθησε με τον μικρό του γιο στο Camp Nou –ξινίζω λίγο, βλέπετε εγώ fan της Real- μου λέει επίσης για τα δύο του ταξίδια στον Άγιο Δομίνικο για να μάθει τα πάντα για το κακάο, για την Κούβα και πόσο ζήλεψε την αλέγρα προσωπικότητα των Κουβανών αλλά και για τα ταξίδια που θέλει να κάνει στο μέλλον. Τον ζηλεύω από μια πλευρά.
Με τον Γιώργο θα μπορούσα να μιλάμε για ώρες. Να μου λέει για τα γλυκά του, να μου τα δίνει να τα δοκιμάζω και να με ταξιδεύει με τα ταξίδια του. Είναι ωραία παρέα και καλός ζαχαροπλάστης. Κοινωνικός άνθρωπος αλλά και ταυτόχρονα μοναχικός. Αν βρεις το κουμπί του θα γίνει ο καλύτερος σου φίλος. Και σίγουρα ο πιο γλυκός!
info
Αρτεμώνας, Σίφνος, τηλ. 22840 31244.
Φωτογραφίες: Κώστας Αγριγιάννης
