“Σχιζοφρενικός”, “Ούφο”, “Πότε ζέστη, πότε κρύο”. Έτσι αυτοπροσδιορίζονται. Μοναδικοί, χαβαλέδες, μπροστάρηδες. Έτσι τους προσδιορίζει το κοινό τους. Οι The Eaters έχουν την κουζίνα δεύτερο σπίτι τους, τις συνταγές τους “αγαπημένη συνήθεια”, δεν φοράνε ποδιά, δεν κάνουν κομπλιμέντα, δεν βγαίνουν σε πρωινάδικα, δεν μαγειρεύουν μουσακά και σερβίρουν στον Τσίπρα…γλαρόσουπα με σανό. Απολαύστε τους.
Να είσαι σε παιδικό πάρτυ ball masqué. Σάββατο μεσημέρι. Με γεμάτους μπουφέδες, ξέχειλα ποτήρια, δυνατή μουσική, γέλια και φωνές. Και να πρέπει να φύγεις γιατί έχεις συνέντευξη. Να θέλεις να την αναβάλλεις υποδυόμενη την άρρωστη με 40 πυρετό, αλλά να μην στο επιτρέπουν τα σαράντα και κάτι χρόνια σου. Να αποχαιρετάς με έκφραση “κρίμα”, να μπαίνεις στο αυτοκίνητο και στο ραδιόφωνο να παίζει “Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε και τους βαρέθηκα δεν τους μπορώ. Να ξενυχτήσουμε και να μεθύσουμε, να τους ξεχάσουμε όλους εδώ”. Να φτάνεις στο ραντεβού, να χτυπάς κουδούνι, να σου ανοίγουν οι The Eaters. Να σε κερνάνε “ψαγμένο” κρασί, να σε ταΐζουν “άπαιχτα” σουβλάκια, να σε ρωτάνε κάθε δύο δευτερόλεπτα “τι άλλο θες;” κι εσύ να απαντάς “Τίποτα!”. Κι ύστερα, να συνειδητοποιείς ότι το πάρτυ δεν τελείωσε. Πως συνεχίζεται κάπου αλλού, δυό δρόμους παραπάνω…
Κωστής, o “σχιζοφρενικός”
Μια οικογενειακή υπόθεση γίνεται viral
Τρία αδέλφια. Ο Κωστής, ο Δημήτρης και ο Άρης. Ο μεγάλος και οι δίδυμοι – με πέντε λεπτά διαφορά. Θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι φίλοι σου. Κολλητοί σου. Θα γούσταρες τρελά να είναι κολλητοί σου. Το πρόγραμμα θα είχε σουβλακότσαρκες, οινοποσίες, απροσποίητο γέλιο, γαστρονομικά ταξίδια, γρήγορες συνταγές, ταχύτητα σε όλα. Ένας – ένας κάνουν μια ξεχωριστή και ταυτόχρονα ενδιαφέρουσα περίπτωση ατόμου. Όλοι μαζί κάνουν τους The Eaters. Τη διαδικτυακή φαμίλια που ξετρελαίνει το κοινό των social media με απροσποίητα βιντεάκια του λεπτού, νόστιμα μαγειρέματα και φρέσκες προτάσεις. Η σχέση τους με το φαγητό και τη μαγειρική ξεκινά πολύ πριν σκεφτούν ότι θα κάνουν blog και κανάλι στο YouTube με συνταγές και οδοιπορικά στα φαγάδικα της πόλης: “Μας αρέσει πάρα πολύ το φαγητό. Πάντα συζητούσαμε για το φαγητό, είμαστε από μια οικογένεια, που όπως συμβαίνει στις περισσότερες “μάνα” και “μαγειρική” αποτελούν λίγο πολύ ταυτόσημες έννοιες”, λέει ο Κωστής και συνεχίζει: “Η μάνα μας ακόμη και σήμερα φτιάχνει με δικό της φύλλο πάντα 2-3 χειροποίητες πίτες την εβδομάδα. Έτσι παίζει μπάλα. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, σε τι περιβάλλον έχουμε μεγαλώσει. Ως πιτσιρικάδες φυσικά και συγκρίναμε τα φαγητά της με εκείνα των άλλων μαμάδων και η φράση “Η μαμά μου μαγειρεύει καλύτερα απ’ τη δική σου” ήταν κλισέ. Η μαμά Νίκη αντλεί μεγάλη ικανοποίηση από το να μαγειρεύει και οι άλλοι να απολαμβάνουν. Η προσδοκία της είναι το πότε θα φάει κάποιος το φαγητό της. Ε, το ίδιο συμβαίνει και μ’ εμάς!”
Ο “πότε ζέστη, πότε κρύο” Δημήτρης
Το πρωί στο γραφείο, το βράδυ στην κουζίνα
Η ιστορία των The Eaters ξεκινά πριν από περίπου 3 χρόνια. Η ιδέα, του Κωστή, η προσπάθεια και των τριών: “Είναι ένα project “friends and family”. Εμείς είμαστε ο σκληρός πυρήνας αλλά υπάρχουν διάφορα φίλοι, όπως ο Γιώργος ο Παπαλεοντίου που μας βοηθάνε σε πάρα πολλά πράγματα”, λένε με μια φωνή. Ο Δημήτρης ως επί το πλείστον φωτογραφίζει, ο Άρης έχει την επιμέλεια των κειμένων και ο Κωστής στήνει εικόνες, κάνει συνταγές, σκηνοθεσία και μοντάζ. Δεν το βλέπουν σαν δουλειά. Τις δουλειές τους τις έχουν, το σαράκι μιας επιτυχίας δεν ροκανίζει τον αυθορμητισμό τους και την τρέλα τους για κάτι νέο και διαφορετικό. Το πρωί ο Κωστής εργάζεται ως creative director σε μεγάλη εταιρία, ο Δημήτρης σε τμήμα πωλήσεων και ο Άρης ως δημόσιος υπάλληλος στο υπουργείο εσωτερικών. Τα απογεύματα αγοράζουν εξοπλισμούς, φρούτα, λαχανικά, κρέας, ψάρι και κουβερτούρες, μπαίνουν στην κουζίνα, πετάνε κουάκερ στον αέρα, τσακώνονται, δημιουργούν, απολαμβάνουν, ξενυχτάνε και μέρα με τη μέρα κερδίζουν διαδικτυακούς φίλους και φανατικούς θαυμαστές: “Αυτό που κάνουμε δεν είναι δουλειά. Είναι ψυχοθεραπεία”, λέει ο Άρης και συνεχίζει: “Δεν συναντιόμαστε σε καθημερινή βάση αλλά τα Σαββατοκύριακα μας είναι τελειωμένα και προσπαθούμε να τα πιέζουμε για να δούμε συζύγους, παιδιά και δεσμούς. Το σημαντικό είναι ότι περνάμε χρόνο μαζί σαν αδέλφια. Αν υπάρχουν τσακωμοί; Πάντα! Δεν μιλάμε μια βδομάδα, φωνάζουμε, πλακωνόμαστε, δεκαοχτώ χιλιάδες φορές το κλείνουμε το μαγαζί και ύστερα όλα μέλι-γάλα. Επειδή είμαστε και λίγο τελειομανείς σε αυτό που κάνουμε και πολύ έντονοι σαν προσωπικότητες, υπάρχουν εντάσεις. Ακόμη κι όταν είμαστε στις δουλειές μας, κάτι μπορεί να σκεφτούμε, να ψάξουμε, να γράψουμε. Από τη στιγμή που το blog έγινε γνωστό, δε μας αφήνουν ν’ αγιάσουμε ούτε στη δουλειά. Συνάδελφοι θα μας ρωτήσουν που να πάνε για φαγητό, κάποια φίλη θα μας τηλεφωνήσει για να μας πει πόσο της άρεσε το τάδε γλυκό, ενώ στο υπουργείο “μεταβιβάζονται” φάκελλοι με συνταγές! Δεν έχουμε ωράριο. Αυτό που κάνουμε είναι κομμάτι της ζωής μας.”
Άρης, το… “ούφο”
Ένα blog που δεν μοιάζει με κανένα
Οι The Eaters έχουν τα πάντα ή όσα δεν έχει ένα συμβατικό blog μαγειρικής: γρήγορες συνταγές για εκείνους που δεν έχουν χρόνο αλλά έχουν όρεξη και πάθος για καλό φαγητό, προτάσεις αγοράς, drinks, ενώ αγαπημένο τους κομμάτι είναι το “φάγαμε το δρόμο”, η ιδέα του οποίου τους κατέβηκε στο μυαλό κάποιο… μεθυσμένο βράδυ: “Ξεκινάμε από ένα δρόμο, τρώμε σε ό,τι φαγάδικο υπάρχει μέσα σ’ ένα βράδυ, ύστερα το κάνουμε video και στο τέλος σειρές”, λέει ο Δημήτρης για να πάρει τη σκυτάλη ο Άρης: “Ξεκινήσαμε πρώτα από το Κέντρο, από την Κολοκοτρώνη, έχουμε πάει στον Κορυδαλλό, στην πλατεία της Νέας Σμύρνης… Όχι, δεν σκάμε! Αυτή είναι η λογική του «φάγαμε το δρόμο». Είναι πολύ αγαπημένη μας σειρά video γιατί αποτυπώνεται ο χαβαλές μας. Δεν είναι κάτι στο οποίο προσποιούμαστε. Στα μαγαζιά μπουκάρουμε έτσι. Δεν ρεζερβάρουμε, δεν ενημερώνουμε, δεν ειδοποιούμε. Δεν λέμε ποτέ ποιο είναι το καλό μαγαζί. Δεν συστηθήκαμε ποτέ ως ειδικοί κι αυτό είναι το ατού μας. Είμαστε φίλοι σου. Δεν είμαστε κριτικοί. Δεν μας αρέσει να βλέπουμε άποψη στα blogs. Πέραν του ότι έχουν αρχίσει και μπαίνουν μέσα promoted πράγματα που τους κάνουν να χάνουν την μπάλα δεν μπορείς να πεις τι είναι καλό και τι κακό γιατί το κεφάλαιο “γεύση” εξαρτάται κατά πολύ από τις παραστάσεις και τις προσλαμβάνουσες που έχει ο καθένας από τότε που ήταν ακόμη παιδί. Για παράδειγμα, στο σουβλάκι εμένα η πίτα μου αρέσει να είναι τέρμα λαδωμένη. Σε άλλον αρέσει στεγνή. Ποτέ δεν θα μιλήσουμε με ενθουσιασμό για ένα μαγαζί, ούτε θα πούμε «αυτό είναι το καλύτερο, μην τύχει και δεν πάτε». Ακόμη και το “out and about” είναι εμπειρικά posts του τι είδαμε και τι υπάρχει σε ένα μαγαζί. Δεν θα πούμε «πήγαινε εκεί γιατί αυτό είναι το καλύτερο» γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει το καλύτερο”.
Όχι στην TV, ναι στην ψυχή!
Παρά τη μεγάλη επιτυχία που σημειώνει το blog τους και παρά τις προτάσεις για τηλεόραση, ο Κωστής, ο Δημήτρης και ο Άρης δηλώνουν απλοί ερασιτέχνες που όσο αγαπούν αυτό που κάνουν άλλο τόσο βαριούνται τις συνεντεύξεις, τ’ αφιερώματα και την “αποψάρα μας”: “Σιγά τ΄ αυγά! Ένα blog έχουμε και κάνουμε χαβαλέ”, λένε με μια φωνή για να συμφωνήσουν πως: “Δεν ξέρουμε πόσα χτυπήματα έχουμε ημερησίως, ούτε πόσα views. Είμαστε φοβερά ερασιτέχνες. Όχι. Σε εκπομπή δεν θα πηγαίναμε να μαγειρέψουμε και στην τηλεόραση δεν θα βγαίναμε παρότι έχουν γίνει διάφορες προτάσεις. Δεν είμαστε σεφ. Ο χώρος μας είναι το Internet. Μας αρέσει πολύ η αμεσότητα του Internet και μάς “κλωτσάει” το να βλέπουμε bloggers στην τηλεόραση. Είναι μια άλλη πλατφόρμα που δεν έχει καμία σχέση με τα συμβατικά μέσα κι εμάς τουλάχιστον αισθητικά μάς ενοχλεί. Το φαγητό για εμάς είναι διασκέδαση, χαβαλές και εμπειρία. Προκαθορισμένους στόχους για μετά δεν έχουμε. Είμαστε όπου πάει. Αν είχαμε προκαθορισμένους στόχους το story μας θα ήταν πολύ διαφορετικό και δεν θα είχαμε περάσει τόσο καλά. Άσε που θα είχαμε χωρίσει όλοι…Ο στόχος είναι να περνάμε καλά και να αισθανόμαστε ότι θα ‘ρθουμε στις 9 το βράδυ, θα ανάψουμε φώτα και στο τέλος του γυρίσματος θα πούμε «Και γαμώ!» Κάθε φωτογραφία, κάθε συνταγή, έχει στιγμές. Κι αυτές είναι το παν. Μέσα από αυτή την ιστορία δεν στοχεύσαμε και δεν στοχεύουμε στα λεφτά. Χεσμένα τα’ χουμε τα λεφτά! Αυτή είναι η mentalité μας. Δόξα το Θεό έχουμε τις δουλειές μας. Έχουμε αφήσει προτάσεις επειδή απλά δεν μας άρεσαν. Δεν το είδαμε ποτέ επαγγελματικά. Πολλοί μας βρίζουνε γι’ αυτό. Κι εκεί τους απαντάμε πως αν τη βλέπαμε έτσι, θα χάναμε αυτό που είναι οι The Eaters: Την ψυχή τους”.
Πώς αυτοπροσδιορίζεσαι;
Κωστής: Σχιζοφρενικός
Άρης: Ούφο
Δημήτρης: Πότε ζέστη-πότε κρύο
Τι θα σκεφτόσουν για γυναίκα που σιχαίνεται το μαγείρεμα;
Κωστής: Μα, γιατί;
Άρης: Παίζει πρόβλημα
Δημήτρης: Συμφωνώ με τους άλλους
Που να μην πάω για φαγητό;
Κωστής: Κάπου που θα σε δούνε μόνο για να βγάλουμε λεφτά
Άρης: Παντού για να εκτιμήσεις το καλύτερο
Δημήτρης: Βρες το μόνη σου και κράτα τα λεφτά σου
Που να πάω για φαγητό;
Κωστής: Κάπου όπου το φαγητό έχει πραγματικά ψυχή. Δεν έχει σημασία αν είναι high end κουζίνα ή βρώμικο στα όρθια.
Άρης: Στην κυρία Πίτσα στον Κορυδαλλό
Δημήτρης: Στο IL Tinello στον Άλιμο
Τι θα σέρβιρες στον Τσίπρα;
Κωστής: Θα ήθελα να δοκιμάσω να του σερβίρω ένα πιάτο με σανό. Η έστω μια γλαρόσουπα.
Άρης: Αστακό και χαβιάρι
Δημήτρης: Θα μας σερβίρει αυτός σε λίγο. Κανονικά.
Δείτε ΕΔΩ μερικές από τις συνταγές τους για να καταλάβετε τι εννοούμε
