Ξαφνικά το sushi έγινε της μόδας. Και όλοι τρέχουν δεξιά και αριστερά για να δοκιμάσουν, ακόμα και αυτοί που έλεγαν «εγώ ώμο ψάρι δεν βάζω στο στόμα μου». Να όμως που άλλαξαν οι καιροί και το έκαναν. Έτσι λοιπόν και εγώ πήρα των απαίδευτο κολλητό μου και τραβήξαμε για την ανηφόρα της Μασσαλίας και το Nakama.
Μου είχαν μιλήσει γι’ αυτό το μικρό μαγαζί, αλλά εδώ και ενάμιση χρόνο που λειτουργεί, δεν το είχα ακόμα επισκεφτεί. Το «Nakama», λοιπόν, σημαίνει φίλος, σύντροφος στα ελληνικά, είναι λιτά μοντέρνο διακοσμημένο, χωρίς υπερβολές, με γκρίζους τοίχους που έρχονται σε όμορφη αντίθεση με το ξανθό ξύλο των επίπλων αλλά και της μεγάλης ψηλής μπάρας. Οι τζαμαρίες δίνουν τη δυνατότητα να χαζεύεις τη λιγοστή κίνηση της Μασσαλίας, ενώ τα χειροποίητα φωτιστικά από μπαμπού δίνουν το δικό τους στίγμα. Πίσω από αυτό το εγχείρημα είναι ο νεαρός πολυταξιδεμένος Αλέξανδρος Σωτηρόπουλος, που έχει ζήσει σε πολλές χώρες της Ασίας (Κορέα, Ταϊβάν, Σιγκαπούρη και Σαγκάη) και σαν λάτρης της ασιατικής κουζίνας ήθελε να δημιουργήσει έναν δικό του χώρο στην Αθήνα.
Επέλεξα να καθίσουμε στην μπάρα μιας και πίσω της ήταν τρεις ειδήμονες δεξιοτέχνες, που έφτιαχναν ασταμάτητα ρολάκια. Ο κατάλογος του Nakama δεν είναι περίπλοκος και οι χαμογελαστές Ασιάτισσες σερβιτόρες θα σε καθοδηγήσουν. Από τα inside out εμείς παραγγείλαμε το ραλάκια με τη γαρίδα τεμπούρα, αλλά κι εκείνα με τον τόνο, αβοκάντο και κρέμα τυριού. Από τα nigari εκείνα με το λαβράκι και από τα maki τα πικάντικα με το σολομό. Όση ώρα περιμέναμε την παραγγελία μας, εξηγούσα και έδειχνα στον κολλητό μου πώς πρέπει να κρατάμε τα ξυλάκια αλλά έριχνα και κλεφτές ματιές για το τι ετοιμάζουν πίσω από την μπάρα. Αυτό που δεν είχα προσέξει ήταν ότι όχι μόνο το μαγαζί είχε γεμίσει (και τα τραπεζάκια έξω), αλλά είχε δημιουργηθεί και ούρα που περίμενε υπομονετικά να αδειάσει κάποιο τραπέζι. Μου έκανε εντύπωση το γεγονός μάλιστα ότι οι περισσότεροι ήταν νεαροί στην ηλικία. «Το sushi τελικά έγινε τάση» αναφωνώ και ρίχνομαι στα ρολάκια ρυζιού που είχαν ήδη φτάσει. Ο κολλητός μου, όπως ήταν φυσικό, τα είδε σκούρα με τα ξυλάκια και κατέληξε στη safe επιλογή του πιρουνιού. Αυτά που είχαμε ζητήσει τελικά φάνηκαν λίγα όποτε περάσαμε και σε ένα δεύτερο γύρο. Ξεχώρισα τα ρολάκια με το μαύρο βιολογικό ρύζι που απ’ ότι έμαθα είναι σε πειραματικό στάδιο και από τον Σεπτέμβρη θα μπει κανονικά στον κατάλογο και με μεγαλύτερη ποικιλία.
Το σύντομο ταξίδι μας στη χώρα του sushi αλλά και του Nakama έκλεισε με τον πιο γλυκό και συνάμα καυτερό τρόπο: παγωτό σοκολάτα με τσίλι κουταλιά, που στο τελειώμά της σου άφηνε μια ωραία κάψα στο λαιμό.
info
Μασσαλίας 5, Κολωνάκι, τηλ. 2103616053. Κόστος: € 10-15.
