Η πλατεία Αγίου Γεωργίου, έχει κάτι το μαγευτικό το βράδυ. Η Ροτόντα, το παλαιοχριστιανικό μνημείο που έχει δει αιώνες να περνούν, ρίχνει τη σκιά της πάνω από τα τραπεζάκια του «Ντάνγκαρα». Κι εδώ, σε αυτό το σκηνικό φορτισμένο με ιστορία, συμβαίνει κάτι εντελώς σύγχρονο: η Μακεδονία μπαίνει στο πιάτο με την πιο cool της εκδοχή.
H μακεδονική αρχοντιά συναντά το urban chic
Μόλις μπεις, καταλαβαίνεις ότι το «Ντάνγκαρα» δεν είναι ταβέρνα. Ούτε θέλει να είναι. Ο χώρος παντρεύει τη μακεδονίτικη αρχοντική αρχιτεκτονική με μια minimal αισθητική που θα μπορούσε να ανήκει σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Λιτός, απέριττος, χωρίς κανένα ίχνος φολκλόρ, ούτε κρεμαστά κουδούνια, ούτε τραπεζομάντιλα σε καρό. Και όμως, η ζεστασιά υπάρχει. Είναι στο φως, στο ξύλο, στον τρόπο που οι επιφάνειες αναπνέουν.
Το αποτέλεσμα; Ένας χώρος που είναι εντυπωσιακός αλλά προσιτός, κομψός αλλά όχι επίσημος. Εδώ έρχεσαι όπως είσαι, για το κέφι. Και μην ξεχνάμε: «ντάνγκαρα» σημαίνει ακριβώς αυτό στη φλωρινιώτικη αργκό: Χαβαλές. Καλή φάση. Ο ιδιοκτήτης, Μπάμπης, με καταγωγή από τη Φλώρινα, ήθελε να φτιάξει ακριβώς αυτό: ένα στέκι όπου το φαγητό είναι σοβαρό, αλλά η ατμόσφαιρα παραμένει ελεύθερη…
Το μενού: Γευστικός χάρτης της Βόρειας Ελλάδας
Άνοιξε το μενού και θα καταλάβεις αμέσως: δεν υπάρχει picanha εδώ. Δεν υπάρχουν ribs. Αυτό που υπάρχει είναι μια σχεδόν επιθετική αφοσίωση στο τοπικό, το εποχικό, το βορειοελλαδίτικο. Κάθε πιάτο λειτουργεί σαν γεωγραφικό στίγμα.
Τα Κεμπάπια Φλώρινας: Όχι τα τυπικά, αλλά σερβιρισμένα με γιαούρτι, ψητές πίτες και κύμινο ή το Μανούρι αέρος Βλάστης, ένα τυρί από τα υψίπεδα της Κοζάνης που συνοδεύεται από μαρμελάδα φρούτων του δάσους. Η αντίθεση γλυκού-αλμυρού είναι εθιστική. Το Ανεβατό Γρεβενών με μαρμελάδα άγριου σύκου είναι άλλη μια απόδειξη ότι η Μακεδονία έχει τυριά που δεν τα γνωρίζει σχεδόν κανείς.
Αλλά η μαγεία δεν είναι μόνο στα υλικά. Είναι στον τρόπο που εξελίσσονται. Η φάβα από ρεβύθι, όχι από λαθούρι, όπως η κλασική, συνδυάζεται με κοκκάρια στιφάδο. Τα αχνιστά μύδια κολυμπούν σε σάλτσα πιπεριάς Φλωρίνης. Το κοτόπουλο μπούτι στη σχάρα συνοδεύεται από σάλτσα κασέρι Σοχού, ένα τυρί από έξω από τη Θεσσαλονίκη που μετατρέπει ένα απλό πιάτο σε statement.
Αυτό που κάνει το «Ντάνγκαρα» δεν είναι νοσταλγία. Είναι μετάφραση. Παίρνει τη βορειοελλαδίτικη παράδοση και τη μιλάει σύγχρονα, χωρίς να τη μασκαρεύει, χωρίς να την απλοποιεί.
Το vibe: Σύγχρονη μακεδονική ενέργεια
Η ατμόσφαιρα στο «Ντάνγκαρα» είναι δύσκολο να περιγραφεί, αλλά εύκολο να την αισθανθείς. Είναι αυτή η στιγμή που το τραπέζι δίπλα σου παραγγέλνει ακόμα ένα μπουκάλι κρασί από τη λίστα, που παρεμπιπτόντως, έχει εξαιρετικό value for money και όλοι γελάνε λίγο πιο δυνατά. Είναι το γεγονός ότι δεν νιώθεις ότι πρέπει να ψιθυρίζεις ή να κάθεσαι ίσια.
Ναι, υπάρχουν μέρες που το σέρβις είναι λίγο βιαστικό. Το μαγαζί είναι δημοφιλές και γεμάτο. Αλλά είναι όλοι τους τόσο ευγενικοί και τόσο παρόντες· και παρόλο που το μέρος αυτό, εχει… ανέβει, οι τιμές δεν έχουν σκαρφαλώσει. Και το «Ντάνγκαρα», έξι χρόνια μετά το άνοιγμά του, έχει γίνει ακριβώς αυτό: ένας θεσμός που αποδεικνύει ότι η σύγχρονη ελληνική κουζίνα δεν χρειάζεται να κοιτάζει έξω για έμπνευση. Τα πάντα βρίσκονται εδώ, στη Βλάστη, στη Φλώρινα, στα Γρεβενά.
Και το πιο σημαντικό; Όλα αυτά τα σερβίρουν με κέφι, με «ντάνγκαρα», κάτω από τη Ροτόντα, εκεί που η ιστορία συναντά την πιο ζωντανή σύγχρονη Θεσσαλονίκη.
Info
Πλατεία Αγίου Γεωργίου, Θεσσαλονίκη, 2310 204452
Διαβάστε επίσης:
Ντουνιάς: Από τη γη στο πιάτο, χωρίς εκπτώσεις
