Η εικόνα ενός καταναλωτή στον διάδρομο κάποιου σούπερ μάρκετ να προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει τα ψιλά γράμματα μιας ετικέτας προϊόντος ήταν κάποτε ένα σύνηθες περιστατικό. Σήμερα έχει εξελιχθεί σε μαζικό φαινόμενο.
Είναι δεδομένο ότι οι καταναλωτές ανησυχούν ολοένα και περισσότερο για τη σύσταση των προϊόντων που βάζουν στο καρότσι τους. Και έχουν σοβαρούς λόγους γι’ αυτό. Η κατανάλωση διαπιστωμένα επικίνδυνων χημικών συστατικών έχει τη δυναμική να αναπτύξει μια θηριώδη βιβλιογραφία από ασθένειες και αλλεργίες. Χρειάστηκε καιρός, αλλά αυτή η πληροφορία έγινε κτήμα της μεγάλης πλειοψηφίας.
Είναι δεδομένο επίσης ότι οι καταναλωτές είναι δύσπιστοι. Οι ετικέτες μέσα στην εικαστικά θεαματική τους απεικόνιση αποκαλύπτουν εμφανώς μια πρόθεση να υποβαθμιστεί η λίστα κάποιων συστατικών δημιουργώντας αναπόφευκτα υποψίες στον κόσμο.
Μέσα σε αυτό το κλίμα αβεβαιότητας που οι ίδιες πολλές φορές δημιουργούν, θα ήταν ενδιαφέρον οι εταιρείες να είχαν την τόλμη να ανοίξουν τα εργοστάσιά τους για να αποκαλύψουν βήμα-βήμα όσα συμβαίνουν στη γραμμή παραγωγής τους. Αυτό το είδος μάρκετινγκ θα τσαλάκωνε ενδεχομένως την ονειρική εικόνα που γεννούν οι διαφημιστικές τους καμπάνιες, ωστόσο θα πρόσθετε ενσυναίσθηση και μια γενναία δόση πολύτιμης ειλικρίνειας στη σχέση του brand με τον καταναλωτή.
Σε μια εποχή όπου οι ποιοτικές πρώτες ύλες δεν είναι προσβάσιμες σε όλους τιμολογιακά, οι έρευνες δείχνουν ότι περισσότεροι από τους μισούς θα πλήρωναν το κάτι παραπάνω για να αποκτήσουν μια πρώτη ύλη με χειρότερη εμφάνιση, αλλά αυθεντικότερη γεύση, αποδεδειγμένη προέλευση και πιστοποιημένη ποιότητα.
Ο κόσμος έχει ανάγκη από μια έντιμη σχέση με τα προϊόντα. Θέλει να γνωρίζει τι ακριβώς σημαίνει «φυσικό» και τι ακριβώς ορίζεται ως «αγνό». Για αυτό, οι ίδιες οι εταιρείες θα όφειλαν να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο που θα τις προστατεύει από τον μεταξύ τους δυσφημιστικό ανταγωνισμό, δεδομένου ότι το κράτος παραδοσιακά ως μηχανισμός δεν έχει τέτοιες βλέψεις. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ακόμα και κάποιοι από τους περιορισμούς που έχουν ορίσει οι υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με ποσότητες ύποπτων συστατικών σε προϊόντα δεν έχουν εφαρμοστεί εδώ και δεκαετίες από τις τοπικές υπηρεσίες.
Όμως, ακόμα και τα ίδια τα σούπερ μάρκετ θα είχαν συμφέρον να λειτουργήσουν ως φορείς εκπαίδευσης σε θέματα διατροφής, να λειτουργήσουν ως σημεία μέσα στα οποία θα μπορούσε κανείς να ενημερωθεί για το τι είναι υγιεινό και τι όχι. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται στους διαδρόμους από τους καταναλωτές μπροστά από τα ράφια είναι πολλές και θεωρούνται από τους ίδιους σημαντικές. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τις αναζητήσεις τους στα sites και τα social media των εταιρειών μέσα από τα καταστήματα απ’ όπου με επιμονή προσπαθούν να διαπιστώσουν τα αυτονόητα που θα έπρεπε να είναι εμφανή.
Η διαφάνεια είναι το ζητούμενο της εποχής. Οι εταιρείες μάς ενημερώνουν ότι φιλοδοξούν στο να χτίσουν σχέσεις εμπιστοσύνης με το κοινό. Η αξιοπιστία κερδίζεται με την εντιμότητα. Αυτή είναι η μόνη ουσιαστική μορφή επικοινωνιακής στρατηγικής.
Το άρθρο της εβδομάδας
