Από τις αρχές της άνοιξης στην εξοχή ξεκινά το “κυνήγι” αυτών των άγριων χορταρικών που μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους και πραγματικά γίνονται ανάρπαστα.
“Συλλέκτης οβριών”
Στις “χορτοσυλλεκτικές” εξορμήσεις οι οβριές θεωρούνται ανοιξιάτικος γαστρονομικός θησαυρός και η συλλογή τους απαιτεί μπόλικο περπάτημα. Οι οβριές, βρυωνιές ή αβρωνιές ή αγγλιστί tammus comunis είναι άγρια χόρτα που φυτρώνουν σε ακαλλιέργητα και σκιερά μέρη. Είναι φυτά αναρριχώμενα, τα φύλλα τους έχουν σχήμα καρδιάς και οι πράσινοι τρυφεροί βλαστοί τους υψώνουν το λυγερόκορμο ανάστημά τους κοντά σε θάμνους σε απότομες όχθες στην ύπαιθρο από τα τέλη του Φεβρουαρίου μέχρι και τα τέλη Απριλίου. Συναντώνται στη νότια Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα. Οι οβριές λατρεύουν την πυκνή βλάστηση και όσο θερμότερο είναι το κλίμα, τόσο νωρίτερα φυτρώνουν.
Είναι αρκετά πικρές και καλό είναι να μην τις δοκιμάσετε ωμές γιατί το φυτό είναι ελαφρώς τοξικό. Στο μαγείρεμα αυτή η ιδιότητά τους προφανώς εξαλείφεται γι’ αυτό και οι μαγειρικές τους χρήσεις είναι πολλές. Θεωρούνται ιδιαίτερα θρεπτικές ενώ τους έχουν αποδώσει διάφορες θεραπευτικές ιδιότητες κυρίως διουρητικές.
Πώς τις μαγειρεύουμε;
Μην προσπαθήσετε να διώξετε την πικράδα τους με επαναλαμβανόμενο βράσιμο γιατί έτσι ναι μεν θα ξεπικρίσουν – ελαφρώς-αλλά θα χάσουν και την επίγευσή τους. Μπορείτε ιδανικά να τις ζεματίσετε σε λιγοστό νερό σε ένα σκεύος χωρίς όμως να τις βράσετε. Σε συνδυασμό με ένα αρωματικό ελαιόλαδο γίνονται μια πολύ νόστιμη σαλάτα και είναι πρώτης τάξεως συνοδευτικό. Το μαλακό και τρυφερό πάνω μέρος του κορμού τους είναι ιδανικό για να χρησιμοποιηθεί σε ομελέτες αφού πρώτα σοταριστεί. Μια πολύ νόστιμη και απλή συνταγή είναι η “ομελέτα με οβριές”. Οι οβριές επίσης τρώγονται και μαγειρευτές με κρέας ή θαλασσινά, τις βρήκαμε ακόμα και σε συνταγή ψητές στη χόβολη. Οι ποσότητες του φυτού συνιστάται όμως να χρησιμοποιούνται πάντα με φειδώ.
Άγρια σπαράγγια, τα “ατίθασα”
Οι λιγότερο έμπειροι, όπως προαναφέραμε, συχνά πιστεύουν ότι τα άγρια σπαράγγια και οι οβριές είναι το ίδιο φυτό. Μπορεί να μοιάζουν αρκετά και να έχουν κοινά στοιχεία αλλά είναι δύο διαφορετικά είδη. Η άγρια σπαραγγιά είναι ένας αγκαθωτός και χαμηλός θάμνος που φυτρώνει κοντά σε ποτάμια και τρεχούμενα νερά, μπορεί να την πετύχετε όμως και σε ξηρούς πευκώνες. Όπως και οι οβριές, οι κορφούλες της είναι από τα πρώτα βλαστάρια της άνοιξης. Θα τη βρείτε στα παραθαλάσσια “λημέρια”της από τις αρχές του Φεβρουαρίου, ενώ σε μεγαλύτερα υψόμετρα εμφανίζεται μέχρι και το Μάιο. Από το “ατίθασο” φυτό κόβονται πολύ προσεκτικά τα τρυφερά του βλασταράκια, τα γνωστά και πεντανόστιμα άγρια σπαράγγια.
Πώς θα τα μαγειρέψουμε;
Τα άγρια σπαράγγια είναι ο καλύτερος φίλος των πιο εκλεπτυσμένων πιάτων αλλά και των πιο απλών. Ταιριάζουν πολύ όμορφα με αβγά σε ομελέτες -κι όχι μόνο- στις οποίες τα προσθέτετε αφού πρώτα τα σοτάρετε ελαφρά σε ένα τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο. Μπορούν επίσης να γίνουν και αυτά ψητά ή να τα ποσάρετε ελαφρά σε λιγοστό νερό, να τα ραντίσετε με λίγο ελαιόλαδο και λεμόνι και να γίνουν ένα εξαιρετικό συνοδευτικό για πιάτα παντός τύπου. Δεν είναι τόσο πικρά όσο οι οβριές και η γεύση τους είναι πιο ντελικάτη, χαρακτηριστικό που τα καθιστά ιδανικά για σαλάτες. Οι σκουροπράσινες κορφούλες τους είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες και αφού τα μαζέψετε καλό θα είναι να τα καταναλώσετε άμεσα.
Το άρθρο της εβδομάδας
