Στους δρόμους της Πιονγκγιάνγκ, το καφέ Green Leaf, που ειδικεύεται στα χάμπουργκερ, είναι αυτό που προσεγγίζει περισσότερο στην αμερικάνικη κουλτούρα.
Το εστιατόριο βλέπει στην καινούργια λεωφόρο Ριομιόνγκ, που εγκαινιάστηκε το 2017, σύμβολο της νέας Βόρειας Κορέας που επιδεικνύει ο Κιμ Γιονγκ Ουν, ο οποίος συναντά αυτή την εβδομάδα στο Ανόι τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.
Στο Green Leaf, η επίπλωση και η διακόσμηση είναι ωστόσο ενδεικτική της δεκαετίας του 1970, στις αποχρώσεις του καφέ, ενώ τους τοίχους στολίζουν φωτογραφίες με λουλούδια που φέρουν τα ονόματα της δυναστείας Κιμ, η φούξια ορχιδέα “Kimilsungia” και η κόκκινη μπιγκόνια “Kimjongilia”. Η τηλεόραση που συνηθίζει την αντιαμερικανική προπαγάνδα μεταδίδει συναυλία της εθνικής χορωδίας, μια ατμόσφαιρα αρκετά διαφορετική από την κλασική του αμερικανικού δείπνου.
Εδώ ένα μπέργκερ με μπιφτέκι κοστίζει κάτι λιγότερο από δύο ευρώ, η διπλάσια τιμή από ένα cheeseburger με μπέικον. Εδώ προσφέρεται επίσης μπέργκερ με kimchi, προς τιμήν αυτού του κορεατικού παραδοσιακού πιάτου που έχει ως βάση το λάχανο τουρσί, και λατρεύουν οι κάτοικοι της Βόρειας αλλά και της Νότιας Κορέας. Το ψωμί για το μπέργκερ αντικαθίσταται μερικές φορές από ριζογκοφρέτες σε αυτή την τοπική απόκλιση του χαρακτηριστικού πιάτου της αμερικανικής γαστρονομίας. Οι τηγανητές πατάτες σερβίρονται μέσα σε κόκκινα χωνιά που θυμίζουν αυτά του αμερικανικού κολοσσού McDonald’s χωρίς το διάσημο λογότυπο.
Η πελατεία του Green Leaf, το οποίο ίδρυσε ο Πάτρικ Σοχ, επιχειρηματίας από τη Σιγκαπούρη, είναι κυρίως οικογένειες και νεαρά ζευγάρια.
To hamburger δεν είναι αμερικάνικο, πιστεύουν οι ντόπιοι:
Η διευθύντρια Κιμ Γιονγκ δηλώνει ότι δέχεται 300 με 500 πελάτες την εβδομάδα για τους οποίους το hamburger δεν έχει τίποτε το αμερικάνικο. “Για τον κόσμο, το hamburger παραπέμπει σε ένα στρογγυλό φραντζολάκι κομμένο στα δύο παρά σε αυτό των McDonald’s” δηλώνει. Και καθώς ο ιδρυτής του καταστήματος είναι από τη Σιγκαπούρη “ορισμένοι πιστεύουν ότι είναι ένα φαγητό της Σιγκαπούρης”.
Διόλου παράξενο σε μια χώρα όπου οι ΗΠΑ παρουσιάζονται από την κρατική προπαγάνδα ως υπ΄αριθμόν 1 αιώνιος δημόσιος εχθρός, υπεύθυνος για τον διαχωρισμό της κορεατικής χερσονήσου, για ωμότητες κατά τη διάρκεια του πολέμου και για τις οικονομικές δυσκολίες του κράτους.
Το μίσος των Αμερικανών διδάσκεται στους Βορειοκορεάτες από τα παιδικά τους χρόνια, από το σχολείο έως τα μουσεία, όπως το μνημείο Sinchon όπου η Πιονγκγιάνγκ τονίζει πως περισσότεροι από 35.000 πολίτες σφαγιάστηκαν από τους Αμερικανούς κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας στις αρχές της δεκαετίας του 1950.
“Οι άνθρωποι επηρεάζονται από τις ιστορίες, παρότι όλοι δεν τις πιστεύουν”, αναφέρει ο Σοκίλ Παρκ της οργάνωσης “Liberty in North Korea” που βοηθά τους βορειοκορεάτες λιποτάκτες να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους αλλού.
Η Πιονγκγιάνγκ ελέγχει στενά τα μέσα ενημέρωσης, ωστόσο εναλλακτικά περιεχόμενα κυκλοφορούν μυστικά σε στικάκια USB. “Ορισμένοι κάτοικοι βλέπουν αμερικάνικες ταινίες ή ακούν Radio Free Asia ή Voice of America, αναφέρει ο Παρκ.
Στην πρώτη σύνοδο κορυφής μεταξύ του Κιμ Γιονγκ Ουν και του Ντόναλντ Τραμπ στη Σιγκαπούρη, η βορειοκεατική τηλεόραση έδειξε στιγμιότυπα από τη θερμή χειραψία των δύο ανδρών, για πρώτη φορά αμβλύνοντας προσωρινά τουλάχιστον την “μισητή” εικόνα της Ουάσινγκτον.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
