Ψιλόλιγνα λουλουδάκια σκαρφαλωμένα ανά ομάδες πάνω σε τρυφερούς καταπράσινους βλαστούς, σηκώνουν τα ατίθασα κεφαλάκια τους βάφοντας με μοβ πινελιές τους αγρούς πριν μαζευτούν και καταλήξουν στο πιάτο του μερακλή.
Στη Ζάκυνθο τα λένε κουρκουτζέλια, αλλού καλογεράκια ή καλογήρους, εγώ κρατώ το κουρκουτζέλια γιατί μου κάνει πολύ ζακυνθινό και μου αρέσει. Όταν μου τα έφερε λοιπόν πέρισι την άνοιξη η Κατερίνα στο γραφείο μέσα σε εκείνο το μικροσκοπικό ταπεράκι τρελάθηκα με το χρώμα και τη γεύση τους. Μου έφερε μαζί και 2 λουλουδάκια μισολιπόθυμα, ίσα που πρόλαβα να τα φωτογραφήσω. Τα μαζεύει η μαμά της στο νησί και όχι μόνο, γιατί θεωρείται εκλεκτός μεζές και τα μαγειρεύουν με διάφορους τρόπους. Τουρσάκι με σκόρδο ξύδι και λαδάκι, με αβγά στο τηγάνι, βραστή σαλάτα μόνα τους ή παρέα με άλλα χόρτα και περιχυμένα με λάδι και λεμόνι. Η μαμά της Κατερίνας πάντως τα φτιάχνει τηγανιτά με φρέσκο σκόρδο και μάραθο και είναι ποίημα! Επειδή δεν φυτρώνουν μόνο στη Ζάκυνθο αλλά και σε πολλά μέρη της Ελλάδας, έχετε το νου σας όταν βρεθείτε στην εξοχή. Αν τα συναντήσετε μαζέψτε ένα μάτσο και μαγειρέψτε τα.
Σας έχουμε και συνταγή.
