To καράβι έδεσε στο Κάστρο και είναι σούρουπο… Οι διακοπές αρχίζουν με τους καλύτερους οιωνούς…
Βγαίνεις από το λιμάνι και βρίσκεις να παρκάρεις, δεν χρειάζεται να απομακρυνθείς πολύ, τόσες ώρες ξενηστικωμένος. Βρίσκεις την 25ης Αυγούστου (τον πιο όμορφο πεζόδρομο του Ηρακλείου) και τον ανεβαίνεις μέχρι να συναντήσεις τα λιοντάρια. Ε! καλά είσαι εκεί… Κάτσε στις καρέκλες του Κιρκορ και παράγγειλε μπουγάτσες! Ναι ναι! Μπουγάτσες..σίγουρα θέλεις μία με κρέμα, αλλά δεν μπορείς να φύγεις χωρίς να δοκιμάσεις και μία με μυζήθρα. Έτσι όπως θα κατεβαίνεις πάλι τον πεζόδρομο, θα συναντήσεις τον ναό του Αγίου-Τίτου. Σταμάτα να δεις την εκκλησία και πιες ένα εσπρεσσάκι, όπως σου αρέσει στο Indigo. Tα παιδιά εκεί γνωρίζουν πως μπορούν να σε κάνουν να πας και να ξαναπάς! Άψογος καφές.. για μένα ο καλύτερος της πόλης. Δοκίμασε να μη βάλεις ζάχαρη, να νιώσεις τη γλύκα του ίδιου του καφέ! Να μου φιλάτε τη Μάρω.
Και τώρα φεύγουμε από την πόλη και πάμε στην ενδοχώρα του Ηρακλείου και στις νότιες παραλίες του. Εκεί θα ταξιδέψουμε γευστικά, με καπετάνιο τη λαχτάρα και λιμάνι την τέρψη! Γιατί η Κρήτη ξέρει να τρώει…
Το Σμάρι είναι ένα παραδοσιακό χωριό με γραφικά σοκάκια, που νομίζεις ότι ο χρόνος εδώ έχει σταματήσει. Στο πλακόστρωτο σοκάκι του χωριού(στο κεντρικό), θα συναντήσετε τον “Καφενέ του Βενιαμίν”. Απ’ ότι μου είπαν κάνει τον πιο μερακλίδικο ελληνικό καφέ και η αλήθεια είναι πως κάνει σπουδαίο καφέ! Ρακάδικο-καφενείο λέει ότι είναι, αλλά εμείς από εκεί φύγαμε σκασμένοι! Χοχλιούς μπουμπουριστούς, φάβα παντρεμένη, σφουγγάτο, ντολμαδάκια, πολλών λογιών κεφτέδες, συκώτι επικό και ούτε εγώ θυμάμαι τι άλλο! Τιμές…. καφενείου, επίσης ξεχασμένες σε μία παλιότερη εποχή.
Στον Λίσταρο βρεθήκαμε γιατί χαθήκαμε. Το όνομα του οικισμού, σύμφωνα με τη παράδοση, το οφείλει στο ότι οι πρώτοι κάτοικοί του ήταν ληστές. Το «ΞΑ ΣΟΥ», που σημαίνει κάνε ό,τι νομίζεις, άλλος ένας παραδοσιακός καφενές μάς υποδέχτηκε με θέρμη. Τηγανητές λιαστές ντομάτες, μαραθόπιτα, σφακιανή πίτα, κρεατότουρτα, χοιρινή τηγανιά είναι αυτά που σας λέω ότι δεν πρέπει να χάσετε. Συνταγές απ’ όλη την Κρήτη αλλά και απ’ όλη την Ελλάδα.
Η ταβέρνα “Ομαλός” βρίσκεται στη Σύμη, ένα μικρό ορεινό χωριό, στη περιοχή της Βιάννου. Ανάμεσα στα επιβλητικά βουνά που αγκαλιάζουν τον οικισμό και μόλις 15 λεπτά από τις μοναδικές παραλίες του Λιβυκού πελάγους. Εδώ τρως την Κρήτη! Κρεοπώλης ο ιδιοκτήτης και τα τσικάλια μοσχοβολάνε αγνό σπιτικό φαγητό. Με το που μπαίνετε έρχεται το καλοφρυγανισμένο ψωμάκι με το ξύγαλο, τα μακαρόνια & οι τηγανιτές πατάτες εδώ έρχονται πασπαλισμένα με μπόλικο ανθότυρο, λουκάνικα, μπιφτέκια γεμιστά με ντόπιο τυρί (δοκιμάστε τα) και κρέας με σταμναγκάθι. Οι άνθρωποι χαμογελαστοί και με ένα άγχος μήπως και δεν φτάνει το φαγητό! Φεύγεις στα τέσσερα!
Στις Ασίτες Ηρακλείου βρέθηκα με παρέα φίλων και μας πήγαν στο Εαρινό. Πόσο απλά τα κάνουν κάποιοι να φαίνονται τα πράγματα. Υπόδειγμα Κρητικής φιλοξενίας σε όλα τα επίπεδα. Πρώτα η θέα στους Αμπελώνες της περιοχής που φτάνουν μέχρι το βάθος του ορίζοντα, οι άνθρωποι, εγκάρδιοι, φιλόξενοι λες και πήγαμε σπίτι τους και οι γεύσεις ακριβώς όπως σε ένα παραδοσιακό Κρητικό σπίτι σπουδαίας νοικοκυράς! Έτσι έπρεπε να είναι τα εστιατόρια μας. Σαν το Εαρινό, να πας και θα με θυμηθείς!
Στις Αρχάνες είναι μία ταβέρνα που με κάνει και ξεκινάω από το Ρέθυμνο, όποτε τη θυμηθώ. Λύκαστος στην πλατεία του χωριού, ενός χωριού από τα ομορφότερα της Κρήτης. Τιμάνε την Κρητική κουζίνα στο Λύκαστο. Σαν πας, θα ξεχαστείς να φύγεις!
Θαλόρη στα Άνω Καπετανιανά, Οι πρώτες ύλες…. αυτό που τώρα είναι μόδα στις πόλεις. .στα χωριά της Κρήτης και όλης της Ελλάδας είναι καθημερινότητα. Έτσι, εδώ οι ιδιοκτήτες έχουν το δικό τους κοπάδι με ζώα, καθώς και το δικό τους μποστάνι και ό,τι δεν έχουν είναι από μικρούς παραγωγούς, φίλους μερακλήδες, τόσο απλά, τόσο νόστιμα. Εδώ θα βρεις εξαιρετικό τσιγαριαστό ρίφι και τυρί της τρύπας!
Η ταβέρνα του Σωμαράκη ή αλλιώς Κυπαρίσσι. Εδώ τα πράγματα είναι απλά. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να διαλέξεις κρασί από τα βαρέλια που δεσπόζουν στο χώρο. Όλα τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει ο Γιάννης. Αν είσαι ο τύπος του πολυελαίου εδώ δεν σου κάνει, αφού δεν έχει καν ρεύμα. Λίγα τραπέζια και καλά. Ο Γιάννης μαγειρεύει, ο Γιάννης σερβίρει ό,τι έχει, το μόνο που σου επιτρέπει είναι να ξαναπαραγγείλεις το ίδιο πιάτο όσες φορές θέλεις. Φάβα, χορτοπιτάκια, τυρί, ντολμάδες, πιλάφι, αρνί οφτό, γουρουνόπουλο και κάτι τηγανητές πατάτες… εξωφρενικές!!!
Πας στα Μάταλα κάνεις τη βουτιά σου και ανηφορίζεις για του Συγγελάκη στο Σίβα στην πλατεία του χωριού, σε ένα ευχάριστο περιβάλλον που θα σας καταπλήξει. Παραγγείλετε σκορδοσαλάτα, κουνέλι στιφάδο και κατσίκα κοκκινιστή!
Η ονομασία του χωριού προέρχεται από το πληθυντικό μόριο Ζα και το ρήμα ρέω, ρους και σημαίνει πολλά νερά. Ζαρός, λοιπόν, με τη μοναδική του λίμνη. Εδώ θα βρείτε πέστροφα ψητή και άλλες λιχουδιές Κρητικές. Η περιοχή είναι γεμάτη ταβερνάκια, που το καθένα έχει τη δική του ιχθυοκαλλιέργεια. Τα ψάρια ψαρεύονται την ώρα που τα παραγγέλνετε. Αξίζει να πάτε, είναι μία όαση δροσιάς, τρεχούμενων νερών και πράσινου!
Στον Άη-Γιάννη, στη Φαιστό, είναι ένα μαγαζί λίγο διαφορετικό, που έχει ειδίκευση στα κουνέλια. Με δικά του κουνέλια δημιουργεί συνταγές όπως, τηγανητό, στιφάδο, στα κάρβουνα, κοκκινιστό, γενικά ένας κουνελοχαμός. Εκτός όμως από τα κουνέλια φτιάχνει και ομελέτες εξαιρετικές καθώς και θεϊκές τηγανιτές πατάτες. Τι άλλο να θέλει κανείς; Η Κρήτη έχει παράδοση στο κουνέλι και αυτό το μαγαζί είναι ο ναός του.
Και καθώς γράφω τον επίλογο μού έρχεται η μυρωδιά του ξύλου από τους ξυλόφουρνους των χωριών, της υγρασίας και των βράχων. Όλα μυρίζουν φαγητό στην Κρήτη ακόμη και η φύση. Πόσα ακόμη έχω αφήσει απ έξω και πόσα μπορεί να ανακαλύψετε μόνοι σας, γιατί αυτό είναι η Κρήτη. Ένα τεράστιο τραπέζι που βρέχεται από θάλασσα!
