Εικόνες και μυρωδιές μού έρχονται στο μυαλό στο άκουσμα της γλυκιάς αυτής λέξης: ελληνικός βαρύς γλυκός που ψήνεται στο μπρίκι. Αβγά με ζάχαρη που στροβιλίζονται στον κάδο του μίξερ, φουσκώνουν και αφρατεύουν για να γίνουν ένα λαχταριστό κέικ. Κουραμπιέδες που βγαίνουν ζεστοί από το ταψί και πασπαλίζονται με μια παχιά δόση ζάχαρης άχνης. Σ’ ένα τηγάνι κόκκοι ζάχαρης λιώνουν αργά, μέχρι να γίνουν μαγευτική καραμέλα… Μα δεν είναι ένα αξιοθαύμαστο υλικό;