Πάει ένας χρόνος τώρα που έπεσα πάνω του, τυχαία. Πάσχα ήταν και πήγαινα πεσκέσι κουλουράκια που είχα φτιάξει σε μια φίλη που δουλεύει στο κέντρο. Όταν πέρασα από μπροστά του σταμάτησα για λίγο. Το βλέμμα μου σκόνταψε στη μεγάλη βιτρίνα που ήταν στολισμένη με γλυκούς και αλμυρούς πειρασμούς, αλλά και το εξίσου μεγάλο ξύλινο τραπέζι. Δεν έχασα χρόνο και πέρασα το κατώφλι του.