To τραπέζι της Λαμπρής το άγιο τσιπουράκι παίρνει τη θέση του νωρίς,  δίπλα στον ψήστη (συχνά οικοδεσπότη), σε μια γωνίτσα για το καλό, σαν για προθέρμανση πριν από την απόλαυση βαρελάτων ρετσινών, πλούσιων τανικών ερυθρών, υψηλής οξύτητας βαρελάτων λευκών ή ξηρών αφρωδών οίνων.