Μπορεί τελευταία να έχω επισκεφθεί αρκετά τριάστερα και διάστερα εστιατόρια ανά την Ευρώπη, αλλά αυτή τη σπίθα στο μάτι και στην κουζίνα του Dylan Watson-Brawn έχω καιρό να την δω.