Κυριακή μεσημέρι, στην στοά του Trap στο Σύνταγμα. Εκεί είχαμε δώσει ραντεβού με τον Θοδωρή Καϊσίδη, έναν από τους τέσσερις φιναλίστ του Bacardi Legacy για φέτος. Φτάνω με μια μικρή καθυστέρηση. Έχει ήδη παραγγείλει τον καφέ του και με περιμένει υπομονετικά. Δεν είχα την τύχη να γνωριζόμαστε νωρίτερα και το γεγονός ότι έχω αργοπορήσει με κάνει να νιώθω άσχημα. Αφού απολογούμαι, κάθομαι δίπλα του και βγάζω το τετράδιο μου για να κρατήσω τις απαραίτητες σημειώσεις.
«Πως μπορείς και γράφεις σε τετράδιο με κουτάκια;» με ρωτάει «Εγώ προτιμώ με τις γραμμές ή χωρίς για να μπορώ να ζωγραφίζω και να κάνω σχέδια». Καλλιτεχνική φύση του λέω και εκείνος απαντά «αθλητική». Έκανε για χρόνια πρωταθλητισμό, κολύμβηση. Μέλος της εθνικής ομάδας και με πολλές διακρίσεις. Αμέσως μου γεννιέται πως από την ζωή του αθλητή πέρασε σε εκείνη του bartender. «Όλα έγιναν τυχαία κάπου το 2008 όταν ένας φίλος μου πρότεινε να μπω πίσω από την μπάρα. Το έκανα και κόλλησα. Βλέπεις έχει να κάνει με δύο πράγματα που μου αρέσουν: με την δημιουργία αλλά και με το ότι χρησιμοποιείς τα χέρια σου. Δεν θα μπορούσα να είμαι πίσω από ένα γραφείο και να κάθομαι, όποτε αυτό μου ταίριαξε γάντι». Και κάπως έτσι ξεκίνησε. Το 2013 αφήνει την Θεσσαλονίκη και κατεβαίνει στην Αθήνα. Πρώτος σταθμός το Osterman στην πλατεία Αγ. Ειρήνης. Μεγάλο σχολείο μου λέει και διακρίνω μια νοσταλγία στο βλέμμα του.
Ο Θοδωρής είναι ένας ντροπαλό παιδί όσο οξύμωρο κι αν είναι αυτό. «Η μπάρα με έκανε να λυθώ πιο πολύ, αλλά ακόμα μου έχουν μείνει κατάλοιπα», λέει χαμογελώντας. Δεν του αρέσουν τα μεγάλα λόγια και κρατάει χαμηλούς τους τόνους. Προτιμά να μιλάει μέσα από την δουλειά του. Έχει μια ήρεμη δύναμη που τη διακρίνεις όταν τον γνωρίζεις καλύτερα. Πιστεύει στους σούπερ ήρωες γιατί, λέει, ότι σε κάνουν να πιστέψεις ότι μπορείς να κάνεις πράγματα που νομίζεις ότι δεν μπορείς. Και η αλήθεια είναι ότι συμφωνώ μαζί του.
Πιάνουμε την συζήτηση για τον διαγωνισμό της Bacardi και το δικό του legacy. «Sempre viva λέγεται το ποτό μου. «Πάντα ζωντανό» όπως μεταφράζεται στα ελληνικά. Έτσι λέγεται επίσης και ένα λουλούδι που το βρίσκεις μόνο στα Κύθηρα. Από εκεί πήρα την έμπνευση μου και έκτισα σιγά σιγά τη συνταγή αλλά και την ιστορία μου». Μάνγκο, λάιμ και μέλι αρωματισμένο με κόκκους μουστάρδας, μπαίνουν σε ένα σέικερ μαζί με Bacardi Carta Blanca και φτιάχνουν ένα δροσερό ποτό που σε κάνει να αναρωτηθείς τι είναι αυτό που πίνεις. «Όταν το δοκίμασα, στη μύτη μου έβγαζε έντονα τη μουστάρδα, που όμως χανόταν μετά μέσα στο πότο και στην επίγευση μου άφησε αυτή την ευχάριστη κάψα της» του λέω και ο Θοδωρής κουνάει καταφατικά το κεφάλι του. «Αυτό είναι και το παιχνίδι που ήθελα να πετύχω. Δεν είναι δύσκολο πότο να το φτιάξεις, αλλά σε βάζει μετά σε σκέψεις και θέλεις να δοκιμάσεις κι άλλο για να καταλάβεις τι είναι», συμπληρώνει. Μιλώντας για το πότο του Θοδωρή, μου ανοίγει η όρεξη να το δοκιμάσω. Όμως δεν είμαστε στο Mr. Peacock στο Χαλάνδρι, οπού εργάζεται, για να μου το ετοιμάσει, όποτε αρκούμε σε έναν δεύτερο καφέ.
Όση ώρα μιλάμε με τον Θοδωρή δεν τον έχω ρωτήσει γιατί μπήκε στην διαδικασία του Bacardi Legacy. «Μου αρέσουν οι προσκλήσεις και το να φτιάξεις το δικό σου ποτό – legacy είναι μια δυνατή πρόσκληση. Δεν είχα τίποτα να χάσω, αλλά πολλά να κερδίσω. Εμπειρίες, να γνωρίσω καινούργιος ανθρώπους, να ταξιδέψω, να μάθω νέα πράγματα, οπότε γιατί να μην μπω σε αυτή την διαδικασία; Και όλο αυτό το διάστημα που τρέχει ο διαγωνισμός μπορεί να κουράζομαι, όμως έχω κερδίσει πολλά». Τον ρωτάω τι περιμένει να συμβεί στην Μαδρίτη, όπου θα διεξαχθεί ο ελληνικός τελικός στο τέλος του μήνα. «Δεν ξέρω. Εγώ θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου και από εκεί και πέρα όπως βγει. Σίγουρα θα με χαροποιήσει αν κερδίσω, αλλά και αν πάλι όχι δεν θα με πειράξει πολύ. Οι τίτλοι δεν μου λείπουν. Η κολύμβηση βλέπεις μου έχει χαρίσει πολλούς».
Πολύ θα ήθελα να συνεχίσω την ωραία κουβέντα με τον Θοδωρή, όμως είναι Κυριακή και έχει ρεπό. Από τα λίγα που μπορεί να απολαύσει αυτό το διάστημα και δεν θέλω να εκμεταλλευτώ άλλο τον χρόνο του. Έτσι τον αφήνω να απολαύσει το υπόλοιπο της μέρας του και δίνουμε ραντεβού πλέον στην πρωτεύουσα της Ισπανίας και στον ελληνικό τελικό.
