Είναι ο Γιάννης ο χασάπης και μαζί με τη Γωγώ έχουν το πιο ψαγμένο χασάπικο της περιοχής και λίγα λέω…
Έχει διαπρέψει και σε τηλεοπτικό σποτ των Jumbo σαν συμπρωταγωνιστής – κουμπάρος της Κατερίνας Στανίση, και λίγο πριν το περσινό Πάσχα έκανε όλη την Ελλάδα να παραμιλά «στα μπούτια, στα μπούτια». Στην πραγματική ζωή οι νοικοκυραίοι στα Εξάρχεια τον ξέρουν με το μικρό του.
Το πρώτο πράγμα που θα τραβήξει την προσοχή σου μπαίνοντας στο κρεοπωλείο είναι η απαστράπτουσα καθαριότητα του χώρου. Θαμπώνεσαι! Το δεύτερο είναι η ποικιλία και η τάξη με την οποία είναι τοποθετημένα όλα τα πράγματα στις βιτρίνες τους – μοιάζει να φιλοξενούν μπιζού ή είδη δώρων κι όχι κρέας. Το τρίτο είναι μια σειρά από κύπελλα και μετάλλια τοποθετημένα στη σειρά πάνω σε ένα ψηλό ράφι. Από αγώνες καράτε μαθαίνω…
Όσο παρατηρείς, ροκ μουσική φτάνει ξεκάθαρη στα αυτιά σου. Έρχεται από μια τηλεόραση που παίζει ασταμάτητα βιντεοκλίπ. «Είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή, σα ροκ συγκρότημα» σκέφτομαι καθώς βλέπω τον πληθωρικό και σπιρτόζο Γιάννη μέσα στη λευκή του ρόμπα, κάτι μεταξύ γιατρού και ροκ σταρ από το ανυψωμένο βάθρο του να ροκάρει καθώς εξυπηρετεί τους πελάτες του. Από κοντά κι η Γωγώ στα φωνητικά, στα μέσα και στα έξω.
Φωτογραφίες: Γιάννης Αθυμαρίτης
Ο Γιάννης Μαρόλης και η Γωγώ Γιαννακοπούλου είναι αχώριστο ζευγάρι. Στη δουλειά, στο σπίτι, στη ζωή. Γνωρίστηκαν πριν από 23 χρόνια σε μια σχολή καράτε. Εκείνος δάσκαλος κι εκείνη αναποφάσιστη υποψήφια μαθήτρια. Τι είναι καλύτερο για μένα, αναρωτιόταν. Τζούντο ή καράτε; Και ρώτησε τη γνώμη του ειδικού. Ο δάσκαλος με μια επιδέξια λαβή -όχι του καράτε- τη βοήθησε να αποφασίσει: Καράτε με χίλια! Ύστερα ήρθε ο έρωτας και μαζί του το δεύτερο δίλημμα. Να μείνω στη δουλίτσα μου στη χρηματιστηριακή ή να τον παντρευτώ; Μέσα σε ένα χρόνο παραιτήθηκε από τη χρηματιστηριακή, παντρεύτηκαν και μαζί με τον Γιάννη, τον άντρα της πλέον, πήγαν στο κρεοπωλείο που μόλις είχε αναλάβει και έγινε κι αυτή χασάπισσα.
Το πρώτο μαγαζί τους βρισκόταν επί της πλατείας Εξαρχείων, Θεμιστοκλέους και Βαλτετσίου γωνία. Ήταν ένα κρεοπωλείο του 1935. Άπειροι στην αρχή, με μοναδικό στόχο να σταθούν στα πόδια τους και να επιβιώσουν. Οι Εξαρχειώτες τούς αγάπησαν, τους στήριξαν και τους εμπιστεύτηκαν από την πρώτη στιγμή! Με τα χρόνια και τη σκληρή δουλειά ήρθε η γνώση, οι ιδέες, η εμπειρία. Ήρθαν και τρία αγόρια να κάνουν πολυμελή την οικογένειά τους. Μαζί και η εξέλιξη! Οι πελάτες τους ήταν αυτοί που τους προέτρεψαν να μετακομίσουν στην Καλλιδρομίου.
Τον Νοέμβριο του 2003, στη σκιά του λόφου Στρέφη, άνοιξε το κρεοπωλείο «ο Γιάννης». Καινούριος χώρος, καινούρια ψυγεία, βιτρίνες, άγχος αλλά και μεγάλη όρεξη για δουλειά. Οι πελάτες έχουν ξεπεράσει πια τα όρια των Εξαρχείων και της Αθήνας. Αυξάνονται συνέχεια, όλο κι έρχονται καινούριοι από τα προάστια με τηλεφωνικές παραγγελίες και κατ’ οίκον παράδοση. Μοσχάρια, χοιρινά, κοτόπουλα, αρνιά και κατσίκια ελληνικά. Άριστη ποιότητα, τέλεια κοπή, άψογη εξυπηρέτηση. Στη βιτρίνα όλο το εμπόρευμα αλφαδιά. Πλάι στα καλοκομμένα κρέατα, ευφάνταστα παρασκευάσματα, φέτες από ντόπιο μοσχάρι, χοιρινές μπριζόλες σε παράταξη, ολόφρεσκα κοτόπουλα, ελεύθερης βοσκής και βιολογικά, κουνέλια, αρνάκια και κατσικάκια γάλακτος αλλά και γίδα, ζυγούρι και πρόβατο, μπιφτέκια και λουκάνικα δικής τους παραγωγής, χωρίς συντηρητικά, χωρίς ξένες ουσίες. Για τους πιο απαιτητικούς, rib eyes- ταλιάτες- σταβλίσιες- T bone- και φιλέτα. Ρολά κοτόπουλου, γαλοπούλας, αρνιού και χοιρινού, παϊδάκια, βιολογικό μοσχάρι και στρουθοκάμηλος.
Ό,τι βλέπεις μπροστά δεν είναι ούτε το μισό μαγαζί. Από πίσω το εργαστήριο και τα ψυγεία, άλλος ένας πεντακάθαρος χώρος, καταλαμβάνεται από άλλους χασάπηδες, βοηθούς και παραβοηθούς που κόβουν, καθαρίζουν και προετοιμάζουν πυρετωδώς. Τους χαίρομαι και τους δυο για το κέφι τους, την επαγγελματικότητα και την εμμονή τους να έχουν και να προσφέρουν το καλύτερο στους πελάτες τους. Δεν επαναπαύονται ποτέ, ενημερώνονται για καθετί που συμβαίνει στα γαστρονομικά και τρέχουν να προλάβουν τις εξελίξεις.
Ο Γιάννης δεν βλέπει την ώρα να τελειώσουμε τη φωτογράφηση να πάει για τρέξιμο και προπόνηση. Η Γωγώ θα μείνει πίσω στο πόδι του να φροντίσει και την τελευταία λεπτομέρεια, να μου δώσει και τη συνταγή του ρολού. Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη… Αν δεν ήταν τόσο διαφορετικοί πώς θα κουμπώνανε τόσο καλά μαζί;
