Τον κύριο Λαγό δεν τον συναντάς σε μία μόνο κουζίνα αλλά σε πολλές. Κι αυτό γιατί είναι ένας nomad chef και δεν έχει ησυχία.
Αυτό το παιδί, γιατί νέο παιδί είναι ακόμα -αν κι έχει γράψει αρκετά χρόνια στο επαγγελματικό του κοντέρ- είναι αυτό που λέμε ήρεμη δύναμη. Γλυκός, ευγενής από τη φύση του κι όχι στα πλαίσια των καλών δημόσιων σχέσεων, αεικίνητος, εργατικός, μα πάνω από όλα οργανωτικός και δημιουργικός, με μια αχαλίνωτη φαντασία που συνδυάζει τη μαγειρική του με μουσικές που αγαπάει, με το θέατρο, με τα εικαστικά. Μπορεί να γίνει πολύ πληθωρικός στη χρήση των υλικών -μεταξύ μας τον λατρεύω παρόλο που μου αρέσει να τον πειράζω γι’ αυτό, αλλά μπορεί να σου φτιάξει κι ένα αριστούργημα με πέντε υλικά.
Φωτογραφίες: Γιάννης Αθυμαρίτης
Γεννήθηκε στη Σάμο και είναι ιδιαίτερα περήφανος για την καταγωγή και τους αγρότες γονείς του. Τα παιδικά του χρόνια είναι γεμάτα από αναμνήσεις με φόντο χωράφια, μποστάνια και περιβόλια, γι’ αυτό και νιώθει ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τα ελληνικά προϊόντα. Αφού έφτιαξε ως πιτσιρίκος το πρώτο του γλυκό από ένα φρέσκο αβγό χτυπημένο με ζάχαρη (στη Σύρο το λέγαμε ντεκότο) και μπισκότα του εμπορίου και αφού έψησε την πρώτη του ομελέτα με ωμές πατάτες, πείστηκε πως είναι μεγάλος chef κι άρχισε να υπογράφει παντού, μα κυρίως στα βιβλία μαγειρικής της μητέρας του, ως Ανδρέας Λαγός chef de Paris. Τέτοιος chef δεν έγινε, όμως ο Ανδρέας σπούδασε μαγειρική και ζαχαροπλαστική στη Le Monde, εκπαιδεύτηκε σε 5άστερα ξενοδοχεία, δούλεψε μαζί με τον Χρύσανθο Καραμολέγκο στην Ντομάτα της Σαντορίνης και στο Αριστερά Δεξιά -έναν μάγειρα που θεωρεί και το μεγάλο μέντορά του-, έγινε head chef στο εστιατόριο Αστερίας του Sani Resort έχει περάσει από την κρατική σχολή κρέατος, από την κουζίνα του Ritz κάνοντας σεμινάρια γαλλικής κουζίνας, έχε παρακολουθήσει διετές πρόγραμμα μαθημάτων οινολογίας. Ταξιδεύει στην Ιταλία, την Ισπανία, την Τουρκία, την Αίγυπτο, την Τυνησία, σαν ταπεινός προσκυνητής και μελετητής της μεγάλης μεσογειακής κουζίνας.
Κάποιοι μάγειρες είναι ευτυχισμένοι μέσα στο μικρόκοσμο της κουζίνας τους. Ο Ανδρέας όχι. Γιατί περισσότερο κι από το να μαγειρεύει του αρέσει η επικοινωνία με τους ανθρώπους που γεύονται το φαγητό του, του αρέσει να μοιράζεται την αγάπη και τις γνώσεις του. Να είναι σε μια διαρκή δημιουργία και μια εναλλαγή. Αυτή η συνειδητοποίηση τον έκανε να αλλάξει πορεία στην καριέρα του, να αφήσει την καθημερινή επαφή με τις επαγγελματικές κουζίνες και να γίνει ένας nomad chef που πρακτικά σημαίνει πως χρησιμοποιώντας την κουζίνα του δικού σου σπιτιού αναλαμβάνει να ετοιμάσει εκεί με τα δικά σου μέσα ένα dinner 12 ατόμων το πολύ. Αφού συμφωνήσετε τι και πώς θέλετε να παρουσιάσετε στους φίλους σας και τις δυνατότητες πάντα του χώρου σας. Μέσα από την κουβέντα ο Ανδρέας έχει χιλιάδες πράγματα να προτείνει. Για κάποιο μεγαλύτερο event συνεργάζεται με catering.
Παραδίδει επίσης μαθήματα μαγειρικής κατ’ οίκον σε γκουπ μέχρι 4 άτομα. Παλιότερα έκανε μαθήματα μαγειρικής και στην Pyrna. Σε συμβουλευτικό και οργανωτικό επίπεδο συνεργάζεται επίσης με εστιατόρια, ξενοδοχεία και delicatessens. Ακόμη, συμμετέχει σε προγράμματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και κοινωνικής ευαισθητοποίησης εταιρειών και οργανισμών, όπως η πρόληψη κατά της παιδικής παχυσαρκίας και σίτισης ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Α, και κάτι άλλο σημαντικό. Περιμένει από στιγμή σε στιγμή να πάρει στα χέρια του την αγγλική μεταφρασμένη έκδοση του πρώτου βιβλίου του “Οι γεύσεις που μεγαλώσαμε“. Επίσης αναμένεται η ισπανική και πορτογαλλική μετάφραση. Κι εγώ ανυπομονώ. Μέσα από αυτό ο Ανδρέας κάνει μια βουτιά στις μυρωδιές και τις γεύσεις των παιδικών του χρόνων στο νησί, τότε που έτρεχε στο μποστάνι και κρυφοκοίταζε μέσα στο φούρνο το κέικ να φουσκώνει. Όταν αφουγκραζόταν μέσα στην κατσαρόλα της μάνας του τον ήχο που κάνουν τα μακαρόνια όταν φουσκώνουν. Μα πότε τα προλαβαίνει όλα αυτό το παιδί;
Τον παρακολουθώ καθώς στήνει τα πιάτα του στην φιλόξενη κουζίνα της Σμαράγδας Βασιλείου, που μας φιλοξένησε όλους για τις ανάγκες της φωτογράφησης. Τον τρόπο που αγγίζει τα υλικά του, σαν να τα χαϊδεύει. Τον τρόπο που στήνει τα πιάτα του, που πασπαλίζει και στολίζει το γλυκό του με αστεροειδή γλυκάνισο και με ζαχαρωμένους ιβίσκους. Δείχνει τόσο απορροφημένος. Σωστός καλλιτέχνης! Έτσι έχω πάντα τον Ανδρέα στο μυαλό μου. Να ζωγραφίζει τις τελευταίες πινελιές σε ένα πιάτο…
Δείτε επίσης:
Ανδρέας Λαγός: Ο αεικίνητος nomad chef
info
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη μαγειρική του Ανδρέα λαγού, την πορεία του και τη θεωρία του nomad chef, κάντε ένα απλό κλικ στο www.andreaslagos.com
