Φαίνεται πως η σημασία αποθήκευσης του φαγητού είναι γνωστή από την προϊστορία, καθώς σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο «Science Advances», υπάρχουν ενδείξεις ότι οι προϊστορικοί άνθρωποι είχαν μάθει πως να διατηρούν το φαγητό τους.
«Το εύρημα αυτό αλλάζει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τους προγόνους μας, καθώς μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι οι πρώιμοι ανθρωπίδες δεν είχαν την ικανότητα ή έστω δεν συνήθιζαν να καταναλώνουν την τροφή τους καθυστερημένα», δήλωσε ο Ραν Μπαρκάι από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβιβ, στο Ισραήλ. Συγκεκριμένα, μέχρι πρόσφατα πιστεύαμε, ότι οι παλαιολιθικοί άνθρωποι ήταν κυνηγοί που ζούσαν καταναλώνοντας όποιο ζώο έπιαναν την ίδια ημέρα και ότι όταν δεν υπήρχε αρκετή τροφή, περνούσαν μεγάλες περιόδους πείνας. Μάλλον αυτό δεν ισχύει. Οι επιστήμονες ανέλυσαν πάνω από 80.000 δείγματα ζωικών οστών που βρέθηκαν στο σπήλαιο Qesem, στο Ισραήλ, προκειμένου να προσδιορίσουν με ακρίβεια πώς οι προϊστορικοί άνθρωποι αποκτούσαν πρόσβαση στο μεδούλι. Σε αυτό το μέρος οι άνθρωποι ζούσαν κατά την Πλειστόκαινο, περίπου 200.000 με 400.000 χρόνια πριν.
Ειδικότερα, η ομάδα εντόπισε εγκοπές στο 78% των επιφανειών των οστών, πράγμα που συνιστά ένδειξη συντήρησης των οστών για να καταναλωθούν αργότερα. Αυτές οι εγκοπές είναι αποτέλεσμα της αυξημένης προσπάθειας που απαιτείται για την απομάκρυνση του αποξηραμένου δέρματος από οστά που έχουν για καιρό διατηρηθεί. Ακόμη, οι ερευνητές επίσης εξέτασαν πώς το μεδούλι αλλάζει με την πάροδο του χρόνου,προκειμένου να διαπιστωθεί εάν πράγματι παρέμενε θρεπτική τροφή. Οι επιστήμονες εξέτασαν 79 οστά από άκρα ελαφιού. Αυτά μελετήθηκαν τόσο σε φυσικές υπαίθριες συνθήκες, όσο και σε ένα εσωτερικό περιβάλλον που στόχευε στην προσομοίωση του περιβάλλοντος της σπηλιάς όπου βρέθηκαν αυτά τα οστά.
