Δοκιμάσαμε ένα ξεχωριστό κρασί του Κτήματος Γαία, τον Θαλασσίτη, όνομα και πράγμα, που “αναδύθηκε” από τα βάθη της θάλασσας της Σαντορίνης.
Ο οινολόγος και οινοποιός Γιάννης Παρασκευόπουλος έκανε ένα πείραμα, βυθίζοντας εδώ και χρόνια στη θάλασσα μερικά μπουκάλια Θαλασσίτη από την ετήσια παραγωγή του σε Ασύρτικο Σαντορίνης. Τώρα, γευόμαστε τους πρώτους καρπούς αυτής της προσπάθειας, ένα κρασί με εντελώς ιδιάζουσα προσωπικότητα!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η ιστορία παλαίωσης των φιαλών στο νερό ξεκίνησε το 2010, όταν 450 φιάλες του Θαλασσίτη 2009 μπήκαν σε κλωβό και βυθίστηκαν στα 15 μέτρα κάτω από την θάλασσα της Σαντορίνης. “Είναι ένα πείραμα, μια προσπάθεια διαχείρισης του οξυγόνου”, λέει με πάθος στη φωνή ο Γιάννης Παρασκευόπουλος και προσθέτει: “Τα ίδια κρασιά τα φυλάμε και στο οινοποιείο υπό ειδικές συνθήκες προστασίας από το οξυγόνο (υπερθείωση). Στην περίπτωση του βουλιαγμένου κρασιού το διαχειριζόμαστε έτσι ώστε να μην περνάει το οξυγόνο και το νερό παίζει το ρόλο της ασπίδας”.
Τα αποτελέσματα που κατέγραψε το πείραμα του βυθού αποδεικνύεται ότι έχουν μεγάλο οινικό ενδιαφέρον. Όπως μας εξηγεί ο ίδιος: “τελικά έχουμε ένα ακραίο κρασί που στην όψη μοιάζει πολύ νέο αλλά στη γεύση έχει την εξέλιξη της παλαίωσης. Οι φρέσκιες Σαντορίνες είναι κρασιά γωνιώδη έχουν οξύτητες, είναι “κρασιά με νύχια”. Όταν παλαιώσουν μαλακώνουν. Εδώ λοιπόν το κρασί έχει μαλακώσει, έχει στρογγυλέψει χωρίς να έχει ίχνος οξείδωσης. Αντίθετα έχει άρωμα που θυμίζει Riesling με υπερβολικό πετρόλ. Εδώ όμως είναι σαν να έχεις ανάψει σπίρτο. Το άρωμα αυτό το έχει μόλις ανοίξεις την φιάλη ενώ ταυτόχρονα μετά από 10 ώρες οξυγόνου αρχίζει και ανακτά και τα αρώματα του φρούτου”.
Η υποδοχή που επιφύλαξαν σε αυτό το κρασί τα κορυφαία ονόματα από το χώρο των κριτικών οίνου ήταν ανάμεικτα. Κυμαίνονται σε μια μεγάλης έκτασης κλίμακα από απολύτως διθυραμβικά, όπως αυτά της Master Of Wine Julia Harding έως αποδομητικά όπως αυτά του Mark Squires του Wine Advocate. “Η δική μου αντίληψη για το βυθισμένο κρασί είναι αμφιθυμική”, λέει ο Γιάννης Παρασκευόπουλος και προσθέτει: “Το 2009 είχε φοβερό φρούτο, πρόκειται για μια μαλακωμένη Σαντορίνη χωρίς καθόλου οξείδωση. Αναθεώρησα την αντίληψη μου για την παλαίωση. Αυτό που βλέπουμε σε ένα παλαιωμένο κρασί είναι η επίδραση του χρόνου αλλά πάντα σε συνάρτηση με το πανταχού παρόν οξυγόνο”. Το βέβαιο είναι πάντως, ότι η υπόθεση του βυθισμένο κρασιού της Σαντορίνης αποτελεί μαγνήτη για τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι πέρυσι το BBC αψήφησε τα καλοκαιρινά μελτεμιάτικα μποφόρ της Σαντορίνης για να καταγράψουν οπτικά τους κλωβούς μέσα στη θάλασσα. Σε “επιφυλακή” βρίσκονται επίσης οι αγορές που είναι επιρρεπείς σε εντυπωσιασμούς. Από την άλλη, οι αμερικανικές αρχές ήδη εξέδωσαν οδηγία που απαγορεύει την εισαγωγή κρασιών που είναι παλαιωμένα στη θάλασσα. “Δεν μας ενδιαφέρει να φτιάξουμε κάτι που θα είναι εντυπωσιακό μόνο ως προς την προβολή του. Θέλουμε να έχει και οινικό ενδιαφέρον”, καταλήγει ο Γιάννης Παρασκευόπουλος.
Σημειώστε ότι η διάθεση του Θαλασσίτη “Bυθισμένος” είναι προς το παρόν περιορισμένη, ελπίζουμε όμως ότι σύντομα θα το βρίσκουμε σε μεγαλύτερες ποσότητες.
