Μόλις ο καιρός ζεστάνει λίγο, και μέσα από την άνοιξη μυρίσουμε έστω και αμυδρά το καλοκαίρι, η δεύτερη σκέψη που έρχεται στο νου των περισσότερων, μιας και η πρώτη είναι η θάλασσα, είναι αυτή μιας δροσερής μπίρας. Καλή η δροσιά αλλά αξίζει να μάθουμε και κάποια πράγματα περισσότερα για την ξανθιά αγαπημένη του καλοκαιριού.
Ας δούμε τι λέει κάποιος που ξέρει καλά από μπίρα, ο Χρήστος Σιώμος, Beer Sommelier και εισηγητής στο Beer Sommelier Course της Genius in Gastronomy: «Η σύνδεση του ελληνικού καλοκαιριού και του ήλιου με μια απολαυστική και δροσιστική μπίρα δεν θα μπορούσε παρά και εμένα να με βρίσκει σύμφωνο, παρόλο που για εμένα η μπίρα είναι ένας ολόκληρος κόσμος γεύσεων και αρωμάτων που μπορεί να δέσει σε κάθε στιγμή και για κάθε εποχή», λέει ο Χρήστος και συμπληρώνει: «Πέρα από την απλή περιγραφή της ως ένα αλκοολούχο ποτό ζύμωσης με βάση τα δημητριακά και κυρίως το κριθάρι και με την άλλες φορές έντονη και άλλες πάλι διακριτική παρουσία του λυκίσκου η μπίρα χωρίζεται σε δύο μεγάλες κατηγόριες – οικογένειες : Lager και Ale. Τα στοιχεία που κυρίως χαρακτηρίζουν αυτές τις κατηγορίες είναι η διαφορετική μαγιά που χρησιμοποιείται για την παραγωγή τους καθώς και η διαφορετική θερμοκρασία ζύμωσης τους».
Η ιστορία των Ale χάνεται μέσα στους αιώνες, και αυτό « γιατί τα είδη μαγιάς που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή τους ανήκουν στην ίδια μεγάλη οικογένεια με αυτές που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή κρασιών (saccharomyces cerevisiae). Δρουν κυρίως στην επιφάνεια της δεξαμενής ζύμωσης (αφροζύμες) και σε υψηλές θερμοκρασίες (15-25°C) και δίνουν μπίρες με έντονους φρουτώδεις εστέρες» εξηγεί ο Beer Sommelier και συμπληρώνει «Αντιθέτως οι Lager έχουν μια σχετικά πιο πρόσφατη ιστορία στην παγκόσμια παραγωγή μπύρας ενώ τα είδη μαγιάς που χρησιμοποιούνται λειτουργούν κυρίως στο πυθμένα της δεξαμενής ζύμωσης (βυθοζύμες) και σε χαμηλές θερμοκρασίες, συγκεκριμένα 5-9°C για την αρχική ζύμωση και 0°C για την περίοδο ωρίμανσης (Lagering)».
Ποια είναι όμως τα γευστικά και αρωματικά χαρακτηριστικά τους; «Δίνουν μπίρες με λεπτά, και στις πιο καλές εκδόσεις τους, φινετσάτα αρώματα ανθικού και βοτανικού χαρακτήρα με μια καθαρή και crispy γεύση» λέει ο Χρήστος Σιώμος και προσθέτει «Η Lager και η Ale όμως δεν είναι παρά οι δυο μεγάλες οικογένειες στον κόσμο της μπίρας, με κάθε μία να περιλαμβάνει δεκάδες, για να μην πούμε εκατοντάδες, υποκατηγορίες μπιρών με τα δικά τους ξεχωριστά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Μάλιστα είναι τόσο ξεχωριστά που σε πολλές από αυτές τις υποκατηγορίες είναι δύσκολο κάποιες φορές να βρούμε ικανό αριθμό κοινών χαρακτηριστικών».
Αν μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε δύο από αυτές τις υποκατηγορίες, που είναι και οι πιο διαδεδομένες ποιες θα ήταν: « για τις μεν Ale, οι Pale Ale και για τις Lager οι Pilsner. Οι Pale Ale ήταν μάλιστα οι πρώτες ανοιχτόχρωμες (ξανθιές) μπίρες στο κόσμο, με τις πρώτες αναφορές να εντοπίζονται στη Βρετανία των αρχών του 17ου αιώνα. Μια παραδοσιακή βρετανικού τύπου Pale Ale έχει ένα κομψό βυνώδη χαρακτήρα χωρίς να λείπουν οι φρουτώδης εστέρες, με ένα μέτριο σώμα και λεπτή αίσθηση της πικράδας του λυκίσκου στην επίγευση. Αυτά τα χαρακτηριστικά την καθιστούν ιδανική επιλογή για να συνοδεύσει πιάτα της ελληνικής κουζίνας, όπως τα γεμιστά ή ένα αρνάκι φρικασέ, ή γιατί όχι ακόμα και ένα κερκυραϊκό σοφρίτο με μοσχαράκι γάλακτος» αναφέρει ο Beer Sommelier και συνεχίζει «Οι Pilsner έλκουν την καταγωγή τους από την τσεχική πόλη Plzeň όπου και πρωτοπαράχθηκαν και ήταν μάλιστα οι πρώτες «ξανθιές» lager μπίρες. Οι παραδοσιακές μπίρες Pilsner έχουν σχετικά ελαφρύ σώμα και έντονες φυσαλίδες ανθρακικού, οι οποίες παρασύρουν ανάμεσα στα αλλά και τα αρώματα του λυκίσκου, γεμάτα από μυρωδιές βοτάνων, πράσινου τσαγιού και αγριολούλουδων, ιδίως αν ο λυκίσκος αυτός ανήκει στην τσεχικής προέλευσης ποικιλία Saaz. Η λεπτή, ξηρή και crispy γεύση μιας παραδοσιακής Pilsner μαζί την μέτρια υπόπικρη επίγευση της δημιουργεί έναν εξαιρετικό «σύντροφο» για πιάτα όπως κοτόπουλο με μυρωδικά στη σχάρα ή ένα τηγανητό φιλέτο γλώσσας σβησμένο με μπίρα και γαρνιρισμένο με βασιλικό και ρίγανη , χωρίς να παραλείψουμε όμως και το εξαιρετικό δέσιμο μιας Pilsner με θαλασσινά, όπως τηγανητό καλαμάρι με λεμόνι και θυμάρι».
